สวัสดีค่ะทุกคน วันนี้เราจะพาทุกคนไปรู้จักกับงานดนตรีที่มีชื่อว่า 'สหายแคมป์' ซึ่งครั้งนี้จัดขึ้นเป็นครั้งที่ 2 เเล้ว

เเต่เป็นครั้งเเรกของเรากับงานดนตรีนี้ ต้องบอกก่อนว่าครั้งนี้เราไปในฐานะผู้ติดตามศิลปินเลยไม่ได้ซื้อบัตรเอง

                               

สำหรับใครที่ไม่รู้จักงานสหายแคมป์ เราขอเเนะนำงานสักเล็กน้อยสหายแคมป์เป็นงานดนตรีที่จัดขึ้นเพื่อให้ทุกคนได้มาพักผ่อนกับธรรมชาติเเละบทเพลงอย่างอิสระ นักดนตรีที่มาร่วมร้องในงาน ส่วนใหญ่ล้วนเป็นนักดนตรีที่มีคนฟังอย่างเฉพาะกลุ่ม หากเพื่อน ๆ ที่ได้อ่านกระทู้นี้ไม่ค่อยคุ้นชื่อก็คงไม่แปลก แต่เราขอให้ลองจิ้มสักชื่อ เเล้วลองไปค้นหาเพลงของพวกเขาฟัง เรารับรองว่าเพลงของพวกเขา ไพเราะเสนาะจับใจอย่างเเน่นอน 55555

อ้อ! สำหรับงานนี้ชื่อก็บอกเเล้วว่าสหายแคมป์ เหมือนกับการมาเเคมป์ปิ้งกับเพื่อน ดังนั้นต้องไม่พลาดที่จะพกเต้นท์มาดื่มด่ำกับธรรมชาติ

ผู้จัดงานไม่เก็บค่าบริการกางเต้นท์ เราสามารถซื้อบัตรเข้างาน เเละนำอาหารเครื่องดื่มเข้ามาเองได้ 'สหาย' บางคนในงานก็พกอุปกรณ์มาทำครัวกันเลย

โดยงานจัดขึ้นที่ วัฒนศิลป์ โฮมสเตย์ แคมป์ปิ้ง อ.มวกเหล็ก จ.สระบุรี

 

(มาเข้าเรื่องกันเลย555) หลังจากที่ห่างหายจากงานดนตรีเเละคอนเสิร์ตไปนาน วันเสาร์ที่ 24 ตุลาคม ที่ผ่านมา เราได้ฤกษ์ออกเดินทางจากบางแสน

ดินเเดนลุ่มน้ำเค็ม ไปสู่ดินแดนแห่งหุบเขาที่จังหวัดสระบุรี โดยที่เราเเวะรับน้องชายที่จะร่วมเดินทางไปกับเราในครั้งนี้ที่รังสิต

ใช้เวลาในการเดินทางประมาณชั่วโมงกว่า ๆ จากรังสิตก็ถึงงานเเล้ว

หลังจากที่เราได้รับบัตรเข้างานเเล้ว สิ่งต่อไปที่ทำคือขนอุปกรณ์กางเต้นท์นั่นเอง ในงานจัดให้มีบริเวณกางเต้นท์หลายส่วนมาก ๆ 

เราเลือกตรงที่มีร่มไม้พอให้สองเต้นท์เล็ก ๆ ของเราอยู่ด้วยกันได้

หลังจากนั้นก็เริ่มเดินชมบรรยากาศภายในงาน เราพบกับ คุณลุง ที่ทุกคนในงานเรียกว่า 'ปู่' คุณปู่ได้นำคราฟต์โซดาผลไม้มาขาย 

เป็นแบรนด์ที่มีชื่อว่า ตะวันทับตา ซึ่งเจ้าคราฟต์ตัวนี้ มีรสชาติและกลิ่นของส้ม หวานอมเปรี้ยว ซ่า ๆ ปิดท้ายด้วยกลิ่นโกโก้ สดชื่นมาก

อ้อ! คุณปู่ยังเป็นนักดนตรีที่มาแสดงบทเพลงในค่ำคืนนี้อีกด้วย

ในงานจัดเเบ่งเป็นสัดส่วน มีทั้งโซนขายอาหาร เสื้อผ้า ที่พัก เวทีใหญ่ เเละเวทีเล็ก ซึ่งจะจายอยู่บริเวณรอบ ๆ พื้นที่ เหมือนกับผู้จัดงานต้องการให้ทุกคนที่มาร่วมงานได้เดินชมบรรยากาศรอบงานให้ครบทุกพื้นที่ เรารู้สึกว่าเค้าวางเเผนการจัดส่วนพื้นที่ได้เป็นอย่างดี

 

 

เเละในบริเวณงาน ยังเหมือนโชว์รูมรถโบราณย่อม ๆ อีกด้วย เราได้พบกับรถโบราณหายากซึ่งเจ้าของรถเหล่านี้ก็คือผู้ที่มาร่วมงานดนตรีนั่นเอง

พี่ ๆ เจ้าของรถใจดีเเละยังให้ทุกคนสามารถถ่ายรูปร่วมกับรถของพี่ ๆ เขาได้ตลอดทั้งคืน

หลังจากที่เราเดินชมงานอย่างพอสังเขปเเล้ว ก็กลับมาที่เต้นท์ นั่งเล่นเเละซักซ้อมบทเพลงที่จะเเสดง เวลาผ่านไปสักพักมีพี่ทีมงานโทรมาเเจ้งว่าได้เวลาวงขึ้นเเสดงเเล้ว เราจึงขนเครื่องดนตรีเเละไปยังบริเวณเวที วงดนตรีได้บรรเลงบทเพลงขึ้น เป็นช่วงเวลาโพล้เพล้ บรรยากาศกำลังเย็นสบาย 

ผู้ที่มาร่วมงานนำเก้าอี้สนาม เเละ ผ้าใบมากางดูบริเวณหน้าเวทีอย่างเป็นระเบียบ

หลังจากที่วงได้ลงจากเวที ก็ถึงเวลาที่เราจะหน้าเเดงเพราะเครื่องดื่มได้อย่างเต็มที่ อิอิ ในงานมีเครื่องดื่มจำหน่ายในราคาที่ไม่เเพงนักเมื่อเทียบกับงานดนตรีอื่น ๆ (ถึงเเม้จะมีโควต้าเครื่องดื่ม ก็ไม่เพียงพอต่อพวกเรา5555) พระอาทิตย์ตกดินไปเเล้ว ท้องฟ้าเริ่มปกคลุมด้วยสีดำ 

เราเเละเหล่าหนุ่ม ๆ ในวงดนตรีนั่งฟังเพลงจากวงอื่น ๆ พร้อมจิบเครื่องดื่มไปพลาง 

  

สิ่งหนึ่งที่เราสังเกตได้จากการฟังคือ นักดนตรี เเละ พิธีกรดำเนินรายการ เรียกผู้ที่มาร่วมงานว่า 'สหาย' ไม่ค่อยได้ยินคำนี้เท่าไหร่ 

ให้ความรู้สึกเหมือนเพื่อนที่สนิทกัน น่ารักไปอีกแบบ ในงานไม่ค่อยเห็นใครหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นระหว่างที่นักดนตรีขึ้นเลย เหมือนทุกคนมา

เพื่อซึมซับบทเพลงเเละบรรยากาศของธรรมชาติจริง ๆ อาหารการกินเป็นอีกเรื่องนึงที่เราชอบมาก ในงานมีอาหารหลากหลายประเภท ตั้งเเต่

อาหารกินเล่นลูกชิ้นทอด ปลาหมึกบด เคบับ ฟาสต์ฟู้ด ไปจนถึงก๋วยเตี๋ยว ขนมจีน เเละผัดกะเพรา ของคาวผ่านไปของหวานห้ามขาด 

ต้องเติมน้ำตาลกันสักหน่อย แหะๆ ถึงเเม้ช่วงค่ำอากาศจะค่อนข้างเย็น เเต่รถขายไอศกรีมก็ยังมีคนต่อเเถวซื้อไม่ขาดสาย 

                                              เราเดินผ่านร้านขายขนมปังปิ้งร้านนี้ เพราะสะดุดตากับชามาซาล่า แต่พี่ที่ร้านบอกว่าหมดเเล้ว

                                          ยังมีชาร้อนสูตรพิเศษเหลือให้เราชิม พร้อมกับบอกว่าวางเงินไว้ได้เลย เท่าไหร่ก็ได้ ใจดีมาก ๆ เลย

 

หลังจากนั้นเรากลับมาที่บริเวณเวทีใหญ่เพื่อดูวงสุดท้าย ซึ่งเป็นวงที่มาจากบางเเสนบ้านเราอีกหนึ่งวง เราก็หันไปพบกับป้ายนี้

ไม่รอช้า ของฟรีไม่เคยปราณีใคร เราเดินเข้าไปพบกับพี่ชายใส่ชุดคาวบอย ยืนปิ้งข้าวโพด พร้อมตะโกนเรียกให้คนมาหยิบไป

                เเน่นอนว่าเราไม่พลาดที่จะหยิบมา จากการพูดคุยเราพบว่าทางผู้จัดงานได้เตรียมข้าวโพดดิบไว้ให้กับคนที่มาร่วมงาน 

มีทั้งโซนที่จัดปิ้งให้หรือจะนำไปปิ้งเองก็ได้ เราเลยปิดโชว์จากเวทีใหญ่ด้วยการฟังเพลงเร้กเก้พร้อมกับการเเทะข้าวโพดร้อน ๆ >< 

ระหว่างที่กำลังเดินไปยังเวทีเล็ก เราได้มองบรรยากาศรอบ ๆ อีกครั้ง เเละสังเกตเห็นว่าในงานประดับไปด้วย Peace และ Dream catcher เราไม่ค่อยรู้เรื่องสัญลักษณ์เหล่านี้มากนัก เเต่ถามหนุ่ม ๆ ที่มาด้วยกัน พวกเขาบอกว่า เพราะต้องการจะสื่อว่าสถานที่เเห่งนี้เป็นพื้นที่เเห่งสันติภาพ เเละเสรีภาพ ที่ทุกคนจะอยู่อย่างสงบ เเละมีอิสระ เเละตาข่ายดักฝัน ก็เป็นสัญลักษณ์ที่สื่อว่า จะดักฝันร้ายของทุกคน ให้เหมือนกับงานนี้เป็นฝันดีที่ไม่อยากตื่น 

(ล้ำลึกมาก555)

    

เวทีเล็กที่เราเดินมาถึง บรรเลงบทเพลงแสนไพเราะส่งพวกเราเข้านอนจนเกือบ ๆ ตี 5 

ถึงเเม้ร่างการของเราจะไม่ได้อยู่ฟังที่หน้าเวทีจนจบ เเต่เสียงที่คลอเบา ๆ เข้ามาในเต้นท์ พร้อมกับอากาศเย็นสบาย ก็ทำให้คืนนั้นของเรานอนหลับฝันดี

 

เราตื่นเช้ามาพร้อมกับอากาศที่เริ่มร้อนในตอน 7 โมงเช้า เเละรีบเก็บของกลับ เพราะอุณหภูมิที่เริ่มสูงขึ้น

เราลืมบอกทุกคนถึงเรื่องที่สำคัญอย่างหนึ่ง ห้องน้ำในงานค่อนข้างไม่สะดวกสบายนักสำหรับผู้หญิงอย่างเรา

มีจุดที่ต้องเสียค่าบริการ เเละจุดที่ฟรี เเต่ถึงอย่างไรก็ดูไม่เพียงพอกับจำนวนของผู้ที่มาร่วมงาน

ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์การไปงานดนตรีครั้งเเรกของเราหลังจากผ่านช่วงโควิดมา เราได้รับพลังงานดี ๆ จากผู้คนในงาน ได้รับอากาศบริสุทธิ์ 

ได้ฟังเพลงเพราะ พูดคุยกับเพื่อน ๆ ก็ถือว่าคุ้มค่ามาก ๆ เเล้ว สุดท้ายนี้ขอบคุณ สหายแคมป์ ที่ให้เกียรติวงของหนุ่ม ๆ ให้ได้มีโอกาสบรรเลงบทเพลงอีกครั้ง เราเลยได้ติดสอยห้อยตามไปรีวิวงานนี้ให้เพื่อน ๆ ทุกคนรู้จักมากขึ้น สุดท้ายนี้ผิดพลาดประการใดเราต้องขอโทษทุกท่านล่วงหน้า 

และขอฝากกระทู้นี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจทุกคนด้วยนะคะ ขอขอบคุณรูปภาพสวย ๆ จาก Facebook Fanpage: TheSurasee Photographer

พี่ช่างภาพใจดีที่อนุญาตให้เรานำภาพมาประกอบกระทู้ 

เเล้วพบกันเมื่อเสียงดนตรีนำพบ