ย้อนไปเมื่อ 2011 นะคะ คือเรามีความสัมพันธ์แบบ Long Distance Love ค่ะ 
เราเจอกับผู้ชายใน Facebook เค้าเป็๋นคนต่างชาติ อายุ 17 จาก โมรอกโก ขอเรียกแทนเค้าว่า "S" (ส่วนเรา 16ค่ะตอนนั้น) แล้วเราเริ่มคุยกันทำความรู้จักกันผ่าน Facebook แล้วมีการแลก Skype กันแล้วคุยกันมาเรื่อยๆ ความสัมพันธ์ของเราสองคนก็เริ่มพัฒนา คุยกันทุกวันผ่านSkype อุปสรรคคือเรื่องเวลาต่างกัน 6 ชม ค่ะ แต่ไม่ใช่ปัญหาเลย เค้าจะคอลหาเราตลอด บางทีเค้าอดนอนมาคุย บางทีเราก็เป็นฝ่ายอดนอนสลับกันไป เราทั้งคู่ยังเรียนอยู่ค่ะ คุนกันก็เรื่องทั่วไป เรื่องเรียนเรื่องเพื่อน ประมาณนี้ค่ะ ก็คบกันคุยกันมาเรื่อยๆ แต่ยังไม่เคยเจอกัน เราชอบเค้ามาก เพราะเค้าอบอุ่น น่ารัก ใส่ใจดี จนประมาณปลายปี 2013 ก็มีผู้ชายเข้ามาในชีวิตจริงๆของเรา หนุ่มอเมริกันรุ่นใหญ่ อายุ 30 เรียกแทนว่า "J"  ชวนเราไปเดท ตอนนั้นเราเครียดมากเพราะ ผู้ชายที่เข้ามาในชีวิตจริงเรา ดีกับเรามากๆ และคือมันจับต้องได้ ชวนเรากินข้าว ไปเดินเที่ยวสวนสาธารณะ แต่เราเองก็วางตัวห่างๆ ไม่สนิทมากนะคะ เพราะใจชอบคนที่คุยในเฟสมากกว่า เราเรียนเสร็จ กลับมาก็ skype คุยกับ S ปกติ แต่เหมือนเค้าจะดูเราออก จากอาการที่เราดูเครียดๆ เค้าเลยถามเราตรงๆว่า มีคนมาจีบไหมอะไรไหมเราตอบตรงๆว่ามีนะ แต่ยังไม่อะไร เค้าดูเสียใจมากหลังจากที่เราบอกไป ซึมๆและดูกังวล แต่ไม่ได้โกรธอะไร เราเลยบอกว่า เอาตรงๆที่เราคุยกันทุกวันนี้เราเองก้ไม่แน่ใจว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันไหมในชีวิตจริง แต่เราเองอยากเจอเธอมากๆนะ S เองก็สัญญากับเราว่าจะบินมาหาหลังจากเรียนจบ เราก็บอกว่าเราจะรอ แต่สรุปคือ เรารอไม่ได้เอง เราเปิดใจคบกับ J และเราย้ายไปอยู่กับ J แล้วเราไม่ได้ติดต่อ S ไม่ได้คุย ไม่ได้ร่ำลาอะไรเลย เราเองก็เสียใจอยู่ลึกๆนึกเกลียดตัวเองเหมือนกันที่ทำแบบนี้ ต่อมา เรากับ J ก็ไปกันได้เรื่อยๆแต่ก็มีปัญหาเยอะ ด้วยความที่เขาอายุเยอะ เค้าจริงจังกับทุกเรื่อง เราเองก็วัยรุ่นอยากสนุกกับเพื่อนๆ ไปเที่ยวบ้าง ชิลล์บ้างแต่ J ไม่ชอบให้เราไปเจอใครเลย จะให้อยู่แต่บ้านไปเรียนต้องเอาตารางเรียนมาให้เค้าดู กลับบ้านต้องตร
งเวลา ห้ามเลท จนเราทะเลาะกับ J บ่อย แล้ว 8 เดือนที่อยู่กันมา ที่สุดก็เลิกกันแบบเราเองหนีออกมา J ก็ตามง้อเราถึงขั้นขอแต่งงาน เราปฏิเสธ แล้วหลังจากนั้นเราไม่ได้ติดต่อกับ J อีกเลย  
แล้วเราก็พยายามหาทางทุกทางที่จะกลับไปคุยกับ S อีกครั้ง เราหาเฟส S จนเจอ แล้วเราทักไปคุยกับเขา แล้วเราวิดิโอคอลคุยกันกับเรื่องที่ค้างคาใจต่างๆ เราขอโทษเขา เราผิดเองที่ทำตัวแบบนั้น เราสารภาพไปตรงๆ S แสดงท่าทีเศร้าและเสียใจอยู่ไม่น้อยเลยเราเองก็เสียใจ แล้วเราก็กลับมาคุยกันเหมือนเดิม S เองก็เล่าเรื่องชีวิตเค้าที่ผ่านมาไม่ได้มีใคร(อันนี้เราไม่รู้จริงไหม)แต่เมื่อคุยกันทุกครั้งเค้าก็จะ วิดิโอคอลเหมือนเดิม ตอนนี้ S เรียนจบแล้วกำลังจะสอบเพื่อไปทำงานอีกประเทศ เราเองก็เข้าใจเค้าใช้เวลาอ่านหนังสือเยอะ บางทีเค้าก็เปิดกล้องอ่านหนังสือกับเรา จนอีกครั้งนึงที่มีผู้ชายเค้ามาในชีวิตเรา คนนี้เป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับเรา เค้ามาคุยกันแล้วก็เหมือนเดิม เราเปิดใจเพราะเราเหงา เรารู้สึกอยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน แล้วSเองก็ไม่พูดเรื่องบินมา เราเองสับสนและไม่แน่ใจกับความสัมพันะ์ระยะไกลกับ S อีกแล้ว จนเราหายจาก Sไปอีกรอบมาคบกับเพื่อน(คือแฟนปัจจุบัน) เรียกแทนว่าA เราคบกันมาได้ 7 แล้วค่ะ เค้าดีมากๆๆกับเรา ครอบครัวเราสองเข้ากันได้ดี แล้วเราก็กำลังจะแต่งงานกัน แต่ช่วงระยะตลอด 7 ปีที่ผ่านมาเราหยุดคิดถึง S ไม่ได้เลยไม่รู้ทำไม พอคิดถึงทีไรได้แต่ไปส่อง IG เขา แล้วน้ำตาไหลเอง คิดถึงแบบไม่มีสาเหตุ ทั้งๆที่มีแฟนมากมาย ทั้งเคยเจอและไม่เคยเจอตัวจริง แต่คิดถึงแต่คนๆนี้ แปลกมาก แต่ในขณะเดียวกันก็รักแฟนคนปัจจุบันนี้มากๆ และอยากแต่งงานกับคนนี้มากๆ จะทำไงดีให้หยุดคิดถึงแฟนเก่า ทรมานใจมากกกก