เราเป็นคนขี้ลำคารมากๆ ไม่ชอบให้ใครมาถาม มาเซ้าซี้
มาหยอกตลอดเวลา
อย่างแฟน เราเผลอหงุดหงิดใส่แฟนหลายรอบ คิดว่าเราไม่ควรมีแฟนอะ สงสารแฟน
แฟนพาเล่นตลอด บางทีเราอยากดูหนัง เล่นทวิตคนเดียวเงียบๆอะ
บางทีพ่อแม่ถามเรามากเราก็ไม่อยากตอบด้วยค่ะ รักพ่อแม่นะคะ แต่ว่าไม่ชอบให้ใครมาถาม
(แต่สนทนากันบ่อยค่ะ ถ้าคุยคือคุยจ้อเลยค่ะ ความหงุดหงิดมันมาบางที)
ส่วนญาติเราไม่สนิทกับญาติคนไหนเลยค่ะ ทั้งฝ่ายพ่อแม่ เพราะไม่รู้จะคุยอะไร ขี้เกลียจยิ้ม
ยิ่งถ้าญาติคนไหนถามนู่นนี่มากเราจะลำคาร เป็นคนลำคารแล้วไม่พูดด้วยยิ่งกว่าเดิม แต่สีหน้าออกชัดมาก

มีความคิดว่าอยากย้ายไปอยู่ที่ไหนสักที่ ที่ห่างไกลญาติไม่อยากให้ญาติคนไหนมายุ่ง แต่อยู่ใกล้ครอบครัวอย่างเดียว

คนเราสามารถอยู่คนเดียวได้ไหมคะ โดยไม่ต้องมีสัมพันธ์ใดๆกับใคร 
เป็นสิ่งที่เราคิดในอนาคต

ปล.เมื่อก่อนขี้อาย เข้าสังคมไม่เก่ง พอเข้ามหาลัยเราเปลี่ยนตัวเองกลายเป็นคนเข้าสังคมเก่ง
ชวนคนแปลกหน้าคุย กล้าแสดงออก ทำงานที่ต้องยิ้มต้องชวนลูกค้าคุยต่างๆ แต่เรารู้สึกเหนื่อย
เหนื่อยมาก เหนื่อยที่ต้องยิ้มตลอด เหนื่อนที่ต้องรู้จักคนนั้นนี้

เรื่องเพื่อน เมื่อก่อนรู้จักคนเยอะ แต่ปัจจุบันถ้านับว่าเพื่อนจริงๆ มีคนเดียวค่ะ
อาจจะนิสัยเหมือนกันตรงที่ไม่ต้องคุยบ่อย แต่ก็ยังคุยกันเหมือนเดิม
จะคุยคือชวนกันไปกินอาหาร ถ้าคนนึงทักไป อ่านไม่ตอบ หรือไม่อ่านก็ไม่มีใครว่าหรือโกรธกันค่ะ
แต่เราพอใจมากๆกับการมีเพื่อนแค่คนเดียว

ตอนนี้เรายังมีพ่อแม่เราสามารถไม่ติดต่อคนอื่นๆได่ ก็คิดถึงอีกหลายปีข้างหน้า ถ้าเราตัวตนเดียวจริงๆ จะสามารถอยู่ได้ไหม