ผมเองคนหนึ่งที่ชอบดูอะไรที่มันยิ่งใหญ่ของจักรวาล สิ่งหนึ่งที่ชอบดูคือการเปรียบเทียบของที่ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ตั้งแต่ดาวหางขนาด 1 กิโลเมตร จนถึงระยะความกว้างของบางสิ่งที่ต้องวัดจากซ้ายไปขวาด้วยระยะทางปีแสง... และที่น่าสงสัยคือ ภาพทางช้างเผือกที่เราเห็นกันมานานมากๆ แม้มันจะไม่ใช่ภาพจริงๆ แต่มันก็เป็นภาพที่ทำไมวงการวิทยาศาตร์ยอมรับ จะบอกว่าเห็นแกแล็กซี่อื่นแบบนั้นเราก็น่าจะเป็นแบบนั้น มันแลดูง่ายไป อีกอย่าง อย่างล่าสุด ที่มีการถ่ายภาพค้นพบหลุมดำยิ่งยวดได้ในปี 2019 แม้ภาพจะไม่ชัดแต่ก็นับเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่มากในวงการดาราศาสตร์... แต่เดี๋ยวนะ ?? ขนาดหลุมดำที่ว่านั้น ก็อยู่ในส่วนหนึ่งของแกแลคซี่ทางช้างเผือกของเราด้วยซ้ำ (รึเปล่า) เรายังถ่ายมาเห็นได้ระดับพิเซลแตกๆ แค่นั่น แต่ทำไม กลับเชื่อสนิทใจว่าแกแลคซี่เราหน้าตาเป็นแบบนั้นจริงๆ

อันนี้ผมคิดเองนะ ไม่ว่าจะดาวที่ใหญ่อย่างยูวาย หรือแกแล็กซี่คนครึ่งม้า หรือหลุมดำอะไรต่างๆ นาๆ ที่มีขนาดใหญ่ต่างๆ นาๆ เป็นไปได้ไหมที่เราได้ชุดข้อมูลภาพจากสิ่งมีชีวิตนอกโลก โดยคนส่วนใหญ่สนใจแค่ภาพ แต่ทำไมไม่มีใครสนใจแหล่งที่มาของภาพบ้าง ?