ผมคุยกับผู้หญิงคนนึงในที่ทำงาน ที่เดียวกัน.. มาตลอด 5 เดือน...
โดยเริ่มแรกเขาแอดเฟสมาคุยกับผมทำให้ผมรู้สึกดี แหละผมรู้สึกชอบเขาไปแล้ว โดยที่เจ้าตัวเขาบอกว่าตัวเองโสด พึ่งเลิกกับแฟน คบกับผมแบบเปิดเผยในที่ทำงานทุกคนรู้ว่าเราคบกัน เขาจะโทรหาผมในช่วงเย็นเป็นบางครั้ง แต่วันอาทิตย์วันที่เขากลับบ้านเขาจะโทรหาผมทั้งวัน ปกติวันทำงานเขาจะไม่กลับบ้าน (เขาบอกว่าเขามาอาศัยอยู่กับพี่สาว) เขาบอกว่ามันไกลจะกลับเฉพาะวันหยุด และหลังจากกลับบ้านพี่สาวเขาจะไม่มีเวลาว่างคุยกับผมเพราะต้องช่วยงานที่บ้านพี่สาวต่างๆนาๆ จนสุดท้ายผมทนกับอาการแบบนี้ไม่ไหวครับ โดยให้เพื่อนที่อยู่ไกล้บ้านพี่สาวเข้าไปสืบ บางสิ่งบางอย่างที่เขาปกปิดไว้ ....
 ....เชื่อไหมครับความจริงยิ่งกว่านิยาย ที่เขาอ้างว่ากลับไปพักกับพี่สาวมันไม่ใช่เลยครับ มันคือบ้านแฟนเขา ตลอด 5 เดือนที่อยู่ด้วยกันมา คบกันมามันเรียกว่าความรักไปแล้วครับ สุดท้ายผมมาเค้นให้เธอยอมรับความจริงว่าทำไมต้องปกปิดกันว่าไม่มีแฟน สุดท้ายเธอยอมพูดครับ แล้วเธอพูดแบบนี้ครับ เธอบอกว่าเธอรักผม ไม่อยากเสียผมไป เธอร้องไห้อยู่ที่ทำงานเลยครับวันที่ผมถามความจริงจากเธอ ผมอยากตัดใจอยากตัดให้ขาด แต่มันลำบากมากเลยครับเราทำงานอยู่ที่เดียวกัน เธอยังโทรมาหาผม ยังแชตมาง้อผม คนที่เสียใจควรเป็นผมครับไม่ใช่เธอ ผมที่โดนสวมเขามาตลอด 5 เดือน ผมจะถอยออกมาแบบไหนดีครับ ใจผมก็รักเขาไปแล้ว ทุกวันนี้ผมยังทำใจไม่ได้ ผมยังไม่กล้ายอมรับความจริง ไม่คิดไม่ฝันว่าจะโดนกับตัวเอง ผมไม่อยากเจอเธออยู่ที่ทำงาน ไม่อยากรู้ว่าคนที่ตัวเองเรียกว่าแฟน ไปนอนอยู่กับผู้คนชายอื่น ผมควรจะถอยออกมาแบบไหนให้เจ็บน้อยที่สุดครับ 😔😔 ตอนนี้ไม่มีสมาธิในการทำงานเลยครับ ยังไม่กล้าบอกใคร 😭