ความสัมพันธ์ที่มันไม่ชัดเจนโคตรเจ็บเลยเนอะ  ความสัมพันธ์เราเริ่มจากการเป็นพี่น้อง ผมทำงานอยู่ในองค์กรใหญ่ที่มีคนอยู่ในออฟฟิศหลักหลายพันคน มีหลายหน่วยงาน // เจอกันได้ยังไงหรอ? ตั้งแต่วันแรกที่ก้าวมาทำงานเลย (เป็นวันเริ่มงาน) เขาเป็น HR ทรงเขาสุภาพ อ่อนโยน น้ำเสียงภาษาที่เขาใช้แนะนำเกี่ยวกับบริษัทโคตรน่าฟังไปหมด ละมุนมาก ทั้งหน้าตาและบุคลิก พอเสร็จงานตรงนั้น เขาก็ชวนผมคุยเรื่องราวของชีวิตผมเป็นมายังไง ผมก็เล่าๆไป บวกกับที่ผมเป็นคนเล่าเรื่องตลก ขำๆ เป็นตัวของตัวเองไม่ได้เกร็งไร เขาก็ชอบผมนะ ก็คุยกันพักโต เชื่อมั้ย ตอนแรกอะ ผมก็ไม่ได้คิดไรขนาดนั้นหรอก แต่สายตาท่าทางที่เขามองผม ผมรู้สึกได้ว่ามันต้องมีอะไร แต่ก็ยังคงคิดว่าเขาเป็น HR อะ ลุคเขาคงแบบนี้อยู่แล้ว แต่เชื่อในรักแรกเจอป่ะ โคตรชอบอะ รอยยิ้มเขาวันนั้นผมยังจำได้แม่นเลยอะ โอเค พอหมดวันนั้นไปก็ได้เจอกันเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้ทุกวันนะ เพราะอยู่คนละหน่วยงาน เวลาเดินเจอกันก็จะทักทายกันยืนคุยกันโน้นนี่นั้น พยายามไม่มโนนะ เเต่แบบสายตาพี่เขาอะ เราว่าเขาคิดอะไรแบบที่เราคิดแน่ๆ  มีอยู่วันนึงตอนเลิกงาน เราจอดรถข้างๆกัน ผมเจอเขา ด้วยบุคลิกผมก็จะทักทายแบบสดใส

ผม : เอ้า หวัดดีครับพี่ กลับบ้านพร้อมกันเลย

พี่ : พี่ไปฟิตเนสก่อนอะครับ

ผม : ใช่หรอพี่ ผมก็หาที่ฟิตหุ่นเหมือนกัน

พี่ : ไปกับพี่ป่าวแถวนี้เอง ......

หลังจากนั้นก็แลกไลน์กัน อีกประมาณไม่ถึงเดือนผมก็ไปเล่นฟิตเนตกับพี่เขา บอกตรงๆก็คือตามไปอ่อยนั้นแหละ 5555 จนสุดท้ายสิ่งที่คิดไว้ก็คิดไว้ไม่ผิด เขาก็ชอบผมเหมือนกันอะ นาทีนั้นโคตรฟินอะ บอกตรงๆ นี่คือผู้ชายในฝัน เหมือนในละครเลย เขาถามผมว่า

พี่ : ปกติเวลาใครชวนไปไหน ไปหมดเลยป่าว

ผม : โหยพี่ ถามแรงอะ เห็นผมเป็นคนยังไงเนี่ย

พี่ : ไม่ๆ พี่เห็นเราสนิทกับคนง่ายไง ......... พี่อยากหวงเราอะ

ผม : พี่หมายถึง .........

พี่ : พี่ชอบเราอะ

ผม : ยิ้มแบบเขิน นี่พี่จีบผมป่ะ

พี่ : เราลองคุยกันมั้ย แบบพี่น้องก็ได้แต่ลองใช้ชีวิตข้างนอกกันแบบนี้ไปเรื่อยๆอะ พี่รู้สึกดีนะ

ผม : เอาจริงป่ะพี่ ที่ผมมากับพี่เนี่ย ก็บอกได้แล้วป่ะว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ ///ไอ้ต้าวววววว (ตอนนั้นเขินชิปหาย)

หลังจากนั้นก็เจอกันข้างนอกมากขึ้น แต่เวลาเจอที่ทำงานก็ยังไม่ค่อยกล้าทักแบบโจ่งแจ้งเท่าไหร่นัก แอบมาสะกิดบ้าง เดินไปทุบบ้างเล็กน้อย

ก็เหมือนจะไปได้ดีนะครับ แต่ !!!

ช่วงนั้นก็คุยกันมาหลายเดือนละ แต่สถานะเรามันยังไม่ชัดเจนอะ คุยแบบพี่น้อง ที่ไม่ใช่พี่น้องอะ แล้วผมก็ไม่รู้ว่าผมต้องยังไงต่อ ไม่รู้ว่าเขายังไงกับผม จีบนะ แต่ไม่ชัดเจนในสถานะอะ ผมเริ่มรู้สึกอึดอัด วันนั้นผมเมาแล้วผมก็โทรหาเขา เรียกร้องสถานะ

ผม : พี่รู้สึกยังไงกับผมอะ
พี่ : พี่ชอบเรานะ
ผม : รู้ว่าชอบ แต่ชอบแบบไหน แบบน้อง หรือแบบไหน บอกผมได้ไหมอะ ผมชอบพี่นะ ผมอยากอยู่กับพี่ทุกวันอะ อยากใช้ชีวิตกับพี่แบบสถานะที่ดีกว่าที่เป็นอยู่อะ
พี่ : พี่ขอโทษนะที่ตอนนี้พี่รู้สึกไม่เท่ากับเราอะ พี่แค่รู้สึกว่าพี่ชอบที่เราเป็นเราอะ แต่พี่ยังให้ความรู้สึกขนาดที่เราต้องการไม่ได้
ผม : แล้วที่พี่ทำนี่ ผมต้องรู้สึกยังไงอะ
พี่ : จะโกรธพี่ก็ได้นะ แต่ถ้าเราเป็นแบบนี้อะ พี่ก็ไม่รู้จะไปต่อยังไงอะ พี่ยังชอบเราอยู่นะ แต่พี่ยังไม่จริงจังถึงขนาดนั้นอะ
/ ตอนนั้นผมรู้สึกเจ็บมาก เขาไม่ได้จริงจังเท่าเรา แต่ก็ไม่อยากให้พี่เขาหายไปอะ ยอม ยอมก็ได้ เลยบอกเขาไปว่าโอเค แบบนี้ก็แบบนี้

จากนั้นเขาหายไปเลยอะ 2-3 วัน แล้วก็กลับมาคุยกับผมปกติ แต่ประโยคที่พูดมันไม่เหมือนเดิมอะ เหมือนเขากำลังเว้นระยะห่าง ของความรู้สึกอะ

จากที่เคยแซวเล่น ก็เปลี่ยนไปหมดอย่างเห็นได้ชัด แต่ผมก็พยายามให้มันกลับมาเหมือนเดิมอะ เวลาแชท จากปกติเขาจะหาเรื่องมาแซวมาทักเราทุกวัน ตอนนี้กลายเป็นผมต้องหาเรื่องทักพี่เขาเองอะ แล้วเขาก็ตอบแบบถามคำตอบคำอะ. จนผมรู้สึกว่ามันไม่น่าจะเหมือนเดิมได้แล้วอะ ทุกอย่างที่มันกำลังดี มันพังหมดเพราะผมเรียกร้องสถานะ ผมเลยตัดใจ ก็ไม่อยากทำตัวจุ้นจ้านกลัวว่าเขาจะรำคาญจนไม่อยากคุยกับผมอะ. เป็นความรู้สึกที่โคตรแย่อะ เวลาเจอกันก็ทำตัวไม่ถูก

ก็หายกันไปประมาณ 1 อาทิต เขาก็ทักผมมาอีก แล้วเหมือนจะออกแนวเริ่มแซวๆ เล่นๆเหมือนเดิม ผมที่กำลังจะตัดเขาออกก็กลับมาใจบางอีกครั้ง ใจโคตรฟู ดีใจแบบบอกไม่ถูก ก็เริ่มจะคุยกันแบบเดิม นัดเจอแบบเดิม เหมือนทุกอย่างจะดีขึ้นเหมือนเดิม แต่!ไม่กี่วันเขาก็หายไปอีกอะ / เริ่มกลับไปเย็นชา ถามคำตอบคำ หรืออ่านไม่ตอบเลย ตอนนั้นความรู้สึกผมโคตรพังอะ ทะเลาะกับตัวเองตลอดว่าพี่เขายังไงกับเรา แต่มันทำอะไรไม่ได้อะ ได้แค่ทะเลาะกับตัวเอง มันรู้สึกอกหัก มันรู้สึกว่า อะไรว่ะ แล้วนี่ต้องทำยังไง ความรู้สึกมันเหมือนโดนเล่นไปเล่นมา ไม่โอเคมากๆ ตอนนี้ผมรู้สึกเลยว่า ผมยังชอบพี่เขา แต่ผมก็เริ่มโกรธที่เขามาเล่นกับความรู้สึกผมอะ ผมจะบ้า เมาทุกวัน เป็นคนอกหักที่ไม่รู้ว่าตัวเองอกหักรึป่าว งงไปหมด ก็เลยขอเคลียร์กับเขาตรงๆไปว่า ผมพอแล้วอะ พี่อย่ามาทำแบบนี้กับผมเลย ผมเจ็บ ถ้าพี่ไม่ได้รู้สึกว่าอยากจะเป็นแฟนกับผม พี่ก็ไม่ต้องมาจีบผม เพราะผมไม่ได้อยากให้พี่เป็นแค่พี่ พี่น้องจีบกันไม่ได้นะพี่.พี่น้องเอากันไม่ได้ พอเถอะ อย่าให้ผมเจ็บมากกว่านี้เลย เขาก็ไม่ยอมให้เราหายไปนะ แต่ผมมาสืบรู้ว่าที่เขาให้ผมมากกว่านี้ไม่ได้ คือเขามีแฟนของเขาอยู่แล้ว เหตุผลนี้แหละที่ทำให้ผมพอ และmove ออกมา

ตอนนี้ผมก็เลิกคุยกับพี่เขาจริงจังละครับ  แต่เดินเจอกันทุกวัน โคตรทำใจยาก ใจมันสั่นทุกครั้งที่เจอ ** บางทีการที่เราคาดหวังให้เขามารู้สึกกับเราแบบที่เรารู้สึก สุดท้ายแล้วถ้ามันไม่ได้เป็นแบบที่เราหวัง คนที่เจ็บที่สุดก็คือตัวเราเอง บางทีที่เขาไม่ชัดเจนกับเรา เพราะเขาต้องการแอบเราไว้อีกที่นึงของชีวิตเขาก็ได้ นี่ผมยังโชคดีที่ผมเป็นคนชัดเจน จีบก็จีบ เอาก็เอา ถ้าแอบก็ปล่อยกันไป /// #เดี๋ยวมันก็ดีขึ้นเอง