แต่ละแอคนี่ปั่นกันสุดๆ นอกจากการอวยดาราวายและไอดอลเกาหลีข้อความก็เต็มไปด้วย hate speech
หลายแอคเคานต์ก็สร้างมาเพื่อด่าคนโดยเฉพาะ ด่าทุกดราม่า ทุกเรื่องที่เป็นกระแสบางเรื่องในชีวิตจริงมันเล็กน้อยมากพอไปอยู่ในนั้นมันสุดแสนจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่
พอเข้าไปอยู่นานๆรู้สึกว่าเวลาที่เราไม่ชอบใครเราด่าเขาไปแล้วมีคนมารีทวิตเรารู้สึกภูมิใจที่ได้ด่ารู้สึกมีตัวตนขึ้นมาทันทีรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ บางเรื่องเห็นติดเทรนเห็นเขาด่าก็ด่าตามทั้งที่ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไรเลย ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงก็ปล่อยเบลอลืมๆไปเพราะเราไม่ได้ด่าคนเดียว
สุดท้ายแล้วพอออกมาทำงานทำมาหากินใช้ชีวิตแบบปกติทั่วไป ทำให้รู้ว่าการเอาเวลามาพ่นคำด่าในทวิตเตอร์เหมือนการเอาแอกใส่ตัวเอง ยิ่งด่ายิ่งอินยิ่งเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดโดยไม่จำเป็นต้องรู้ว่ามันคือความจริงหรือเปล่าด้วยซ้ำ ทุกวันนี้พอเลิกหมกมุ่นคิดอะไรหลายๆอย่าง อยู่กับตัวเองเยอะๆชีวิตเราก็มีความสุขขึ้น
พอเล่นทวิตแล้วเข้าใจเลยว่าทำไมต้องไล่ (ทัวร์ลง)
หลายแอคเคานต์ก็สร้างมาเพื่อด่าคนโดยเฉพาะ ด่าทุกดราม่า ทุกเรื่องที่เป็นกระแสบางเรื่องในชีวิตจริงมันเล็กน้อยมากพอไปอยู่ในนั้นมันสุดแสนจะเป็นเรื่องยิ่งใหญ่
พอเข้าไปอยู่นานๆรู้สึกว่าเวลาที่เราไม่ชอบใครเราด่าเขาไปแล้วมีคนมารีทวิตเรารู้สึกภูมิใจที่ได้ด่ารู้สึกมีตัวตนขึ้นมาทันทีรู้สึกว่าตัวเองสำคัญ บางเรื่องเห็นติดเทรนเห็นเขาด่าก็ด่าตามทั้งที่ยังไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงว่าเป็นอย่างไรเลย ถ้าไม่ใช่เรื่องจริงก็ปล่อยเบลอลืมๆไปเพราะเราไม่ได้ด่าคนเดียว
สุดท้ายแล้วพอออกมาทำงานทำมาหากินใช้ชีวิตแบบปกติทั่วไป ทำให้รู้ว่าการเอาเวลามาพ่นคำด่าในทวิตเตอร์เหมือนการเอาแอกใส่ตัวเอง ยิ่งด่ายิ่งอินยิ่งเชื่อในสิ่งที่ตัวเองคิดโดยไม่จำเป็นต้องรู้ว่ามันคือความจริงหรือเปล่าด้วยซ้ำ ทุกวันนี้พอเลิกหมกมุ่นคิดอะไรหลายๆอย่าง อยู่กับตัวเองเยอะๆชีวิตเราก็มีความสุขขึ้น