ลุงเราเขาล้ม ขาหักเดินไม่ได้ 3 เดือนแล้ว ระหว่างที่ลุงอยู่โรงพยาบาลเราไปเยี่ยมทุกวัน ป้อนข้าว เช็ดตัว ซื้อรังนกไปเยี่ยม เพราะแม่บอกว่าลุงมีบุญคุญกับครอบครัวเรา จริงๆลุงแกชอบช่วยเหลือญาติพี่น้อง ลูกสาวแกก็ไปเยี่ยมแต่ไม่ทุกวันเพราะเขาต้องทำงาน แต่ลูกชายลุง 2 คนไม่ไปเยี่ยมเลย (คนโตอยู่ต่างจังหวัด คนเล็กไม่ถูกกับพ่อ เมียลุงแกก็ไม่ถูกกับแก) แล้วแม่เราก็โทรไปเล่าให้คนที่บ้านนอกฟัง และให้คนที่บ้านนอกมาเยี่ยมเพราะ แกไม่ไหวแล้ว นอนติดเตียงไม่พูดไม่จา (ตอนนี้แกกลับมาอยู่บ้านแล้ว เราไปเยี่ยมได้แค่อาทิตย์ละ 1 ถึง 2 วัน เพราะเกรงใจลูกสาวลุง )  แล้วลูกสาวลุงรู้ว่าแม่โทรไปเล่าให้คนที่บ้านนอกฟังเขาก็ ค่อนข้างที่จะโกรธแม่เรา เราก็ขอโทษ  ขอโทษแบบหลายครั้งมาก เรารู้ว่าแม่เราไม่ควรนำเรื่องครอบครัวคนอื่นไปเล่า แล้วเราก็เข้าใจว่าลูกสาวลุงทำดีที่สุดแล้ว (ตอนนี้ลุงอาการดีขึ้นมากๆแล้วเริ่มนั่งได้ ไม่ติดเตียงเหมือนตอนแรก)
แล้ววันนี้เราพาแม่ไปทำบุญที่วัดบ้านเกิด คราวนี้เล่าใหญ่  คือลุงเราเขาดื้อไม่ค่อยยอมกินข้าว ถ้าเราป้อนเขาจะกินแค่สามคำ แต่ลูกสาวเขาป้อน ลุงจะกินหมด เพราะเขาจะบังคับแบบห้ามคายทิ้ง ดุบ้าง ซึ้งเราเข้าใจนะ ก็ลุงไม่ยอมกินข้าว ลูกสาวลุงเป็นพยาบาลเขารู้ว่าจะทำยังไง
เวลาไปเยี่ยมลุงแกก็จะว่าลูกสาว เป็นจอมโหด ดึงแกแรง แกเจ็บ ไม่ให้แกกินยาแก้ปวด แกปวดมาก  พูดไปน้ำตาไหลไป แม่ก็ไปเล่าให้คนที่บ้านนอกฟังว่า ลุงว่าลูกสาวเป็นจอมโหด ลูกชายก็ไม่ยอมมาเยี่ยม เราเคยห้ามหลายทีมาก ว่าอย่าไปเล่าเรื่องของครอบครัวคนอื่น เดี๋ยวลูกสาวลุงจะโกรธ  แต่แม่ก็ไม่ฟัง แถมยังพูดว่า ก็พูดเรื่องจริง เรากลัวว่าจะถึงหูลูกสาวลุงอีก ไม่รู้จะมองหน้ายังไง จะพูดขอโทษอีกดีไม ลูกสาวลุงเขาก็เหนื่อยมาก ไหนจะทำงาน ไหนจะดูแลลูก ไหนจะดูแลลุงอีก ขนาดตอนแม่เราขาหัก เราดูแลแม่อย่างเดียวเรายังเหนื่อยมากเลย (เราเป็นแม่ค้าเลยหยุดได้แบบตามใจฉัน แล้วเราก็มีเงินเก็บแบบหยุดได้ไม่เดือดร้อน) เราควรจะเฉยๆ หรือขอโทษลูกลุงดี เหมือนผิดเรื่องเดิม