ผมกับแฟนคบกันมาไม่นาน แต่ผมก็อยากสร้างอนาคตกับเทอ แต่ฐานะของเราต่างกันมาก
บ้านเทอมีฐานะพอสมควรส่วนทางบ้านผมพอมีพอกินมีหนี้สินอยู่หลายแสนบาท ผมเปนพี่ชายคนโตของบ้าน มีน้องสาวหนึ่งคนกับแม่ ส่วนพ่อเสียชีวิตไปนานแล้ว...

แฟนผมเทออายุมากกว่าผมห้าปี เทออายุ30ส่วนผมอายุ25 ชีวิตเทอค่อนค้างดีมีเกือบทุกอย่างทั้งบ้านและรถ ส่วนตัวผมไม่มีอะไรเป็นของตัวเองเรย...

จนมาวันนึงทางย่าของผมท่านจะให้เงินผมไปดาวน์รถยนต์ จะได้มีอะไรเป็นของตัวเองบ้าง
เพราะลำพังถ้าผมจะหาเงินมาออกเองคงอีกนานกว่าจะเก็บเงินได้ แต่ผมก็เลือกที่จะเอาเงินส่วนนั้นไปใช้หนี้ธนาคารให้แม่เพื่อ แล้วผมจะเอาใบที่ตัวนั้นมากู้ธนาคารเองเพื่อไปออกรถ แม่จะได้ไม่ต้องเป็นหนี้อีก
ผมยอมที่จะลำบากแทนแม่ เพราะแม่เหนื่อยมามากแล้ว

แต่แฟนผมเขากลับไม่เข้าใจว่าทำไมผมจะต้องมาเป็นหนี้ขนาดนั้น แล้วอนาคตของผมกับเทอระจะเปนยังไงถ้าผมมีหนี้ขนาดนั้น เทอบอกว่าผมคิดเหมือนเด็ก ทำไมต้องมาเป็นหนี้เพื่อมาออกรถ

ผมก็บอกเทอไปว่าที่เราจะออกรถก็เพราะมันจะได้สะดวกเวลาเดินทางไปหาแม่กับไปหาเทอ (เพราะตัวผมทำงานยุระยองส่วนบ้านผมอยู่นครสวรรค์ ส่วนแฟนผมเทออยู่ชัยนาท)

อีกอย่างผมก็อยากทำให้ที่บ้านแฟนเขาเห็น ว่าผมก็มีความพยายามที่จะสร้างอนาคต 
ผมมีแผนจะสร้างฐานะให้ดีขึ้นและพยายามจะสร้างเนื้อสร้างตัวให้ได้ อยากให้ท่านเชื่อและ ไว้ใจในตัวผม
ที่สำคัญผมรักเทอและอยากจะใช้ชีวิตอยู่กับเทอ
จริงๆ...  แต่เทอก็กลับไม่เข้าใจ 

ทำให้ทุกวันนี้เรายิ่งคุยกันก็กลับยิ่งทะเลาะกัน
แรกๆก็ทะเลาะกันแค่เรื่องออกรถ ไปๆมาๆตอนนี้เรากลับทะเลาะกันทุกเรื่อง  ไม่มีอะไรที่เข้าใจกันเรย
จิงๆแล้วผมก็ไม่อยากให้เทอมาลำบากกับผมหรอกครับ ตัวเทอผมก็รักน่ะครับส่วนอีกฝั่งนึงผมก็ไม่อยากให้แม่ผมต้องลำบากอีกแล้ว

ทุกวันนี้เรากลับมาทะเลาะกันทุกเรื่อง...บั่นทอนความรู้สึกกันไปทุกวัน ผมเสียใจน่ะครับที่มันเป็นแบบนี้ 

ผมรักเธอนะ แต่ผมก็รู้ว่า ผมจะเป็นคนที่ทำให้ชีวิตของเธออาจต้องลำบาก นับจากนี้ไปอีกยาวนานแค่ไหนก็ไม่รู้ หรืออาจจะไม่มีวันที่สบายเลยก็ได้...

ผมควรทำอย่างไรดี? หรือจิงๆแล้วผมควรปล่อยให้เทอไปเจอคนที่ดี คนที่เขามีพร้อมมากกว่าผม

ผมเสียใจน่ะครับถ้าจะต้องเสียเทอไป แต่จะเสียใจมากกว่าถ้ายังเห็นเทอต้องมาลำบากอยู่ด้วยกันกับผม

ผมควรทำอย่างไร เมื่อในชีวิตจริงมันไม่เหมือนความฝัน.....