เรากับแฟนคบกันมา จะ 10 ปีแล้ว ตั้งแต่สมัยเราเรียนมหาลัยจนปัจจุบัน เราทั้งคู่ยังไม่แต่งงาน และไม่ได้อยู่ด้วยกัน  เมื่อก่อนนานมากๆ ตอนเราเรียนแฟนเราเขาก็ดีเลี้ยงข้าวซื้อของให้พาไปเที่ยว แต่พอเราทำงานเขาก็ไม่ได้มาให้เรา เราก็ไม่มีปัญหาอะไรก็ทำงานหาเงินเองปัจจุบัน เราก็มีภาระของเราไม่ว่าจะเป็น ผ่อนรถ ค่าห้อง ค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่เราคำนวณแล้วว่า เราสามารถ จ่ายของเราโดยไม่รบกวนใครได้ แต่แฟนเรา ขอยืมทุกเดือน ตั้งแต่หลักพันไปจนหมื่น เราก็บ่นตลอด เขาก็พูดมักง่ายว่า ยืมก็คืนรึป่าว ไม่เถียงนะว่า คืน แต่กว่าจะคืนก็นานทยอยผ่อนบ้าง บางเดือนเราเดือดร้อนใช้เงิน เราบอกเขาว่าเงินเดือนออกช่วยใช้คืนเราหน่อย สุดท้าย เขาก็ไม่คืนจนเราต้องเอาทองเราไปทยอยขายเพื่อเอาเงินมาหมุน พูดกับเขาก็สำนึกทีแต่ก็ทำพฤติกรรม เดิมๆ เราบอกเขาไม่เลี้ยงดูเราไม่ช่วยไม่ให้เราไม่ว่า แต่อย่ามาหยิบยืมเราเพิ่มได้ไหม เราขอแค่นี้ เขาเงินเดือนเกือบแสนนะ เราเงินเดือนน้อยกว่าเขาเยอะมากๆๆๆ เราเลิกกันหลายครั้ง แล้วก็กลับมาดีกัน เพราะ รัก คำเดียวเลย มันจึงทำให้เราท้อมาก อารมณ์แบบ ไปก็ไม่ได้อยู่ก็ทุกข์แต่ก็ต้องทนอยู่ ถามเขาว่า เอาเงินไปทำอะไร เขาก็จะ อารมณ์เสีย ทะเลาะ ถ้ามีคนอื่นก็ให้บอก เขาก็บอกไม่มี เราเหนื่อยที่ต้องทนทุกข์กับคนแบบนี้ จะเลิกก็ตัดไม่ขาด ไม่รู้จะทำอย่างไรให้ตัวเองมีแรงเดินต่อกับการไปรักคนที่ทำให้ทุกข์ใจแบบนี้ มีวิธีใดที่ทำให้ ตัดใจ เข้มแข็ง สักที เบื่อการนั่งทนทุกข์ มีแต่น้ำตา แฟนบางทีก็รู้สึกมาในรูปแบบเจ้ากรรมนายเวรจริงๆ