เดิมทีเป็นเด็กอุดร ไปเรียนติวศิลปะแล้วครูเขาเป็นศิษย์เก่าลาดกระบัง ทุกปีเขาจะพาเด็กไปสอบมหาลัยในสามพระจอมและติดรอบ1ทุกคน ปีนี้เซอร์ไพรสมีหนูได้บางมดคนเดียว
ตอนนี้หนูเรียนปี1 คณะมีเดียอาร์ต เอกกราฟิกดีไซน์ ม.บางมด แต่เอกที่หนูเรียนมันอยู่ในวิทยาเขตบางขุนเทียน ดินแดนนี้คือยิ่งกว่าบ้านนอก ไปไหนมาไหนก็ยาก เช่นจะไปสนามบินกลับบ้าน ต้องนั่งรอสองแถวหน้ามอกว่าจะถึงเซนทรัลพระรามสองก็คือขับอ้อม ชั่วโมงกว่าๆ บวกรถติดอีก แล้วก็รอรถเมล76หน้าเซนทรัล ไปวงbtsวงเวียนใหญ่ มองออกไปนอกมอมีแต่ถนนกับต้นไม้ ไม่ได้เห็นรถวิ่งเยอะๆ ตึกบ้านเมืองเจริญๆแบบเขตบางมด เวลามหาลัยมีกิจกรรมใหญ่พวกหนูก็ต้องนั่งรถบัสม.ไปบางมด ใช้เวลา40นาที แล้วหอในที่พัก อยู่กันสามคน ซึ่งเมทหนูสองคนเป็นเด็กกรุงเทพกับนนทบุรี เสาร์ อาทิตย์เขาก็จะกลับบ้านกัน แล้วหนูก็อยู่คนเดียว แล้วพ่อแม่เห็นว่าหนูมันน่าสงสาร อยากให้อยู่ใกล้ๆบ้าน ทำไมถึงไม่อยู่ บอกแล้วทำไมไม่เชื่อ คือที่หนูมายอมมาทนเรียนที่บางขุนเพราะว่ามันไม่ได้เรียนวิทย์ คณิต ซึ่งหนูกากวิชานี้มากจนเป็นปม แต่วิชาอยู่นี้หนูเรียนได้ ก็ชอบอ่ะ วาดรูป ออกแบบ ไม่มีวิทย์ คณิต
มหาลัยใกล้บ้านสุดก็คือมหาลัยขอนแก่น ( มข ) แล้วพ่อแม่บังคับให้หนูเรียนเภสัช สอบรอบ3 ถ้าอยู่นี้คือชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น เพื่อนเยอะ มีคนคอยช่วยเหลือเยอะทั้งเพื่อนพ่อ ญาติผู้ใหญ่ แต่ที่กรุงเทพคือไม่มีใครเลย วิชาเรียนไม่รู้จะทนได้มั้ย ยิ่งโง่ๆอยู่ด้วย แค่ไปสอบสาธิตมอดินแดนตอนม.3 ไม่ติดก็โดนพ่อว่าจนเป็นปมถึงตอนนี้ หนูตั้งใจอ่านหนังสือแล้วแต่โง่ทำไมเป็นอ่ะ ส่องตารางเรียนเภสัชปี1ในเว็บ มข มาแค่เห็นชื่อวิชาก็อยากตายแล้ว เพื่อนพ่อเป็น รศ ที่มอแนะนำพ่อมาว่าเภสัชเน้นภาษาอิ้ง กับคณิต และมีป้าเป็นคณะบดีพยาบาล ถ้าหนูเรียนนี่จะได้นอนอยู่บ้านป้า น่าอยู่ ตะมุตะมิ เสาร์อาทิตย์ก็กลับบ้าน แต่นั่งทุกข์กับการเรียน หนูยิ่งเป็นคนจิตใจบอบบางอยู่ แค่สอบกลางภาคคณิตไม่ผ่านหนูก็ไปกรีดแขนแล้ว เข้าใจแล้วว่าทำไมไม่กรีดแนวตั้งให้มันตายๆไปซะ เจอกับตัวเองถึงรู้ พ่อแม่ยังไม่รู้เลยว่าหนูเป็นคนแบบนี้
จบเภสัชอนาคตดีกว่าจบกราฟิกแน่ อันนี้เชื่อพ่ออยู่ แต่หนูไม่รู้ว่าจะมีชีวิตก่อนได้เรียนจบมั้ย
ที่เรียนกับวิชาที่เรียนอันไหนสำคัญกว่าคะ หนูจะได้ตั้งใจสอบให้มันติดเภสัช แล้วทนเรียน ฮรึก
ระหว่างสถานที่เรียนกับวิชาที่เรียน ควรเลือกอันไหนดีคะ
ตอนนี้หนูเรียนปี1 คณะมีเดียอาร์ต เอกกราฟิกดีไซน์ ม.บางมด แต่เอกที่หนูเรียนมันอยู่ในวิทยาเขตบางขุนเทียน ดินแดนนี้คือยิ่งกว่าบ้านนอก ไปไหนมาไหนก็ยาก เช่นจะไปสนามบินกลับบ้าน ต้องนั่งรอสองแถวหน้ามอกว่าจะถึงเซนทรัลพระรามสองก็คือขับอ้อม ชั่วโมงกว่าๆ บวกรถติดอีก แล้วก็รอรถเมล76หน้าเซนทรัล ไปวงbtsวงเวียนใหญ่ มองออกไปนอกมอมีแต่ถนนกับต้นไม้ ไม่ได้เห็นรถวิ่งเยอะๆ ตึกบ้านเมืองเจริญๆแบบเขตบางมด เวลามหาลัยมีกิจกรรมใหญ่พวกหนูก็ต้องนั่งรถบัสม.ไปบางมด ใช้เวลา40นาที แล้วหอในที่พัก อยู่กันสามคน ซึ่งเมทหนูสองคนเป็นเด็กกรุงเทพกับนนทบุรี เสาร์ อาทิตย์เขาก็จะกลับบ้านกัน แล้วหนูก็อยู่คนเดียว แล้วพ่อแม่เห็นว่าหนูมันน่าสงสาร อยากให้อยู่ใกล้ๆบ้าน ทำไมถึงไม่อยู่ บอกแล้วทำไมไม่เชื่อ คือที่หนูมายอมมาทนเรียนที่บางขุนเพราะว่ามันไม่ได้เรียนวิทย์ คณิต ซึ่งหนูกากวิชานี้มากจนเป็นปม แต่วิชาอยู่นี้หนูเรียนได้ ก็ชอบอ่ะ วาดรูป ออกแบบ ไม่มีวิทย์ คณิต
มหาลัยใกล้บ้านสุดก็คือมหาลัยขอนแก่น ( มข ) แล้วพ่อแม่บังคับให้หนูเรียนเภสัช สอบรอบ3 ถ้าอยู่นี้คือชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้น เพื่อนเยอะ มีคนคอยช่วยเหลือเยอะทั้งเพื่อนพ่อ ญาติผู้ใหญ่ แต่ที่กรุงเทพคือไม่มีใครเลย วิชาเรียนไม่รู้จะทนได้มั้ย ยิ่งโง่ๆอยู่ด้วย แค่ไปสอบสาธิตมอดินแดนตอนม.3 ไม่ติดก็โดนพ่อว่าจนเป็นปมถึงตอนนี้ หนูตั้งใจอ่านหนังสือแล้วแต่โง่ทำไมเป็นอ่ะ ส่องตารางเรียนเภสัชปี1ในเว็บ มข มาแค่เห็นชื่อวิชาก็อยากตายแล้ว เพื่อนพ่อเป็น รศ ที่มอแนะนำพ่อมาว่าเภสัชเน้นภาษาอิ้ง กับคณิต และมีป้าเป็นคณะบดีพยาบาล ถ้าหนูเรียนนี่จะได้นอนอยู่บ้านป้า น่าอยู่ ตะมุตะมิ เสาร์อาทิตย์ก็กลับบ้าน แต่นั่งทุกข์กับการเรียน หนูยิ่งเป็นคนจิตใจบอบบางอยู่ แค่สอบกลางภาคคณิตไม่ผ่านหนูก็ไปกรีดแขนแล้ว เข้าใจแล้วว่าทำไมไม่กรีดแนวตั้งให้มันตายๆไปซะ เจอกับตัวเองถึงรู้ พ่อแม่ยังไม่รู้เลยว่าหนูเป็นคนแบบนี้
จบเภสัชอนาคตดีกว่าจบกราฟิกแน่ อันนี้เชื่อพ่ออยู่ แต่หนูไม่รู้ว่าจะมีชีวิตก่อนได้เรียนจบมั้ย
ที่เรียนกับวิชาที่เรียนอันไหนสำคัญกว่าคะ หนูจะได้ตั้งใจสอบให้มันติดเภสัช แล้วทนเรียน ฮรึก