คือเรามีแฟนคนนึงที่รักเขามากซึ่งก็ตั้งใจสร้างครอบครัวไปด้วยกันค่ะ แต่ในใจลึกๆเรากลัวทุกอย่าง
ระแวงเขาไม่มั่นใจในตัวเขาบางทีก็บอกตัวเองว่าเอาเขาออกไปจากชีวิตเพราะกลัวจะเสียใจ   

แต่ก็ไม่ใช่ว่าอยู่ๆจะเป็นแบบนี้นะคะคือตอนเด็กๆแม่เราเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวแต่ว่าเรามีพ่อเลี้ยงนะคะ แม่เราทำงานเป็นกะ พี่สาวก็ไปมีครอบครัวตั้งแต่เรายังเด็กเราเลยเหมือนตัวคนเดียว
ทุกปิดเทอมแม่จะเอาเราไปไว้กับตาซึ่งจะมีพี่ชายเราแต่เขาไม่รู้เพราะแม่ยกให้เป็นลูกตาตั้งแต่เด็กๆ เขาลวมลามเรา แต่เราไม่รู้ว่าคืออะไรแค่รู้สึกว่ามันไม่สนุกไม่อยากเล่นด้วยเราเลยขอแม่ไม่ไปอยู่ที่นั่น 
พอกลับมาอยู่บ้านช่วงนั้นพ่อเลี้ยงติดเหล้ามากเวลาที่แม่เข้ากะดึกเขสก็จะลวนลามเราหนักมากๆ แต่เรากลัวไม่กล้าบอกใครทำได้แค่อยู่ห่างๆ สรุปเราโดนรวมมา4-5ปี

พอโตขึ้นมีแฟนแฟนนอกใจบ้างทำร้ายร่างกายบ้าง 
จนคิดว่าผช.สำหรับเรามันไม่มีหวังแล้วเห็นเราเป็นเพียงวัตถุ เราเลยคบกับใครก็ทิ้งเขาก่อนตลอดเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่น

จนมาเจอแฟนคนนี้เขาเองก็เป็นคนเจ้าชู้แบบแย่สุดๆมาก่อนแฟนคนนี้เราไม่รู้ว่าเขาดีมั้ยเพราะคำว่าโปรโมชั่นมันมีกันทุกคู่อยู่แล้ว แต่เขาทำให้รู้สึกเขาเห็นคุณค่าในตัวของเรามากกว่าที่เราเห็นตัวเองสะอีก
พอเรารู้ว่ารักเขาเราก็กลัวกลัวจะโดนร้ายอีก มันหลอนมาก  พยายามคิดว่าอะไรจะเกิดกก็ต้อเกิดเพราะตอนนี้เรากำลังมีเจ้าตัวเล็กด้วยกันแต่อาการหลอนของเรามันส่งผลต่อเขาำ เราไม่ได้ร่าเริงเหมือนเดิมเราร้องไห้ถามคำถามซ้ำๆทุกวันถึงเขาจะรับได้แต่เราก็รู้ว่ามันทำร้ายทั้งเขาและเรามาก เราควรทำไงดีคะ