ผมจะมาเล่าเรื่องของผมนะครับ ผมรู้สึกว่าการกระทำของผมนั้นมัน
ง ไม่น่าให้อภัยเป็นอย่างมากเลยครับ
ผมเรียนวิศวะไฟฟ้าอยู่มอเเห่งหนึ่งในประเทศไทยไม่บอกหรอกว่าอยู่ที่ไหน คือผมคุยอยู่กับคนๆหนึ่งที่เรียนอยู่ด้วยกันในสาขาเดียวกัน เขาทักผมมาถามเรื่องั้เเลปวิศวะกรรมไฟฟ้าประมาณว่าเเลปนี้ทำยังไงต้องทำอย่างงี้ไหมค่าที่คำนวนออกมาเป็นประมาณนี้หรือป่าว เเล้วก็อยู่ดีๆเราทั้ง2ก็คุยกันคุยทุกวันๆไหนไม่ได้คุยคือจะเป็นวันที่เเปลกเอามากซึ่งในเเต่ละครั้งงที่คุยกันก็คุยเเค่เรื่องเรียนบ้าง เรื่องการใช้ชีวิตในเเต่ละวันบ้าง บางครั้งก็เล่นมุขจีบกันบ้างเป็นบางเวลา บางครั้งก็คุยกันเเค่ 10 นาที ที่คุยกันนี้พิมคุยกันนะครับ เเล้วเวลาไปเรียนที่ห้องเรียนด้วยกันก็ไม่ได้คุยกันนะครับเห็นหน้าก็เดินหนีกันไม่รู้เป็นบ้าอะไรเขิลปะวะไม่น่าใช่ เหมือนหลบหน้ากัน เเต่ก็พิมในเเชทกันปกติ ซึ่งระยะเวลาที่ผมกับเขานั้นคุยกัน ก็ผ่านมาเเล้วประมาณ 5 เดือน ตอนนั้นผมก็พิมเเชทกับเขาเเค่คนเดียว เเต่หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ทักสาวไปคนๆหนึ่งคุยกันได้ประมาณเดือนหนึ่งทั้งๆที่ผมยังคุยกับคนเก่านะครับ(รวมๆเเล้ว 6 เดือน) เเล้วก็ดันไปหลงเขาซะงั้น ขอเขาคบเเล้วก็ดันได้คบจริงๆ ผมกับคนใหม่ก็ขึ้นสถานะกันทั้งๆที่ผมยังคุยกับคนเก่าอยู่ เเละเเล้วผมก็หายไปจากคนเก่าทั้งๆที่เเบบรู้เเหละว่าเขาชอบผมเเต่ผมดันไปหลงกับหลงคนใหม่นี้สิ คบกันได้ 4 เดือนกับคนใหม่มั้ง ถ้าจำไม่ผิดเเต่ผมในรหว่าง 4 เดือนผมก็ดันมาคุยกับคนใหม่อีกคนไว้ตอนช่วงที่คบกัน 3 เดือนผมรู้หละว่าผมทำตัวเหี้....ที่ผมคุยกับคนใหม่อีกคน รู้ไหมเพราะอะไรผมจับได้ว่าเเฟนที่ขึ้นสถานะด้วยกันมีคนใหม่เเต่ผมก็ดันให้อภัยเพราะอะไรหนะหรอรักหนะสิรักเขามาก เเต่หลังจากเกิดเรื่องเหมือนเผื่อใจเเหละหาคนใหม่เผื่อไว้
เลยเเล้วตอนนั้นก็กลายเป็นคบซ้อน(เพื่อนผมที่เเบบอยู่ด้วยกันก็รู้เรื่องหมดเเหละเเต่มันก็บอกว่า"ไม่เหี้........หรอกเขาเหี้.....กับก่อนเเค่หาคนดามใจปะวะ") เเละเเล้วพอผมคบกับเเฟนผมก็ได้ 4 เดือนผมกับเเฟนที่ขึ้นสถานะก็เลิกกันเพราะเขาก็บอกผมว่าเธอดีเกินไปเราขอโทษนะ ในใจผมก็เเบบดีบ้านพ่องอะกูรู้มีคนใหม่สัส เราก็พูดอะไรไม่ได้หรอกตอนนั้นยอมเลิกไปเพราะเคารพการตัดสินใจของเขาเเละก็เดินจากมา ผมไม่รู้สึกเจ็บเลยนะ เพราะผมมีคนใหม่อีกคนอยู่เเล้วไงเหมือนมันหมดใจพอดี เเล้วตอนนี้ผมก็ดันกลับไปสงสารคนเก่าที่เคยคุยกัน 6 เดือนเเล้วไม่ได้มีสถานะอะไรตอนนี้เเม้เเต่เพื่อนก็ยังไม่ได้เป็นเพราะไม้ได้คุยกันเลยเห็นผ่านๆลงสตอรี่เศร้าบ้าง เหนื่อยบ้างคิดถึงบ้างเเต่จะโพสลงเเล้วพิมอ้อมๆคือผมก็รู้เเหะลว่าเป็นผม ทุกคนคิดว่าผม
ปะครับถ้าใช่ด่าผมทีด่าเเรงๆเลยก็ได้ผมไม่โกรธหรอกเเค่อยากโดนด่าให้มันได้รู้จักคำว่าเจ็บ
อยากโดนด่าว่า(เหี้..........)เเรงๆ ในเรื่อความรักจอมปลอมของผม
ผมเรียนวิศวะไฟฟ้าอยู่มอเเห่งหนึ่งในประเทศไทยไม่บอกหรอกว่าอยู่ที่ไหน คือผมคุยอยู่กับคนๆหนึ่งที่เรียนอยู่ด้วยกันในสาขาเดียวกัน เขาทักผมมาถามเรื่องั้เเลปวิศวะกรรมไฟฟ้าประมาณว่าเเลปนี้ทำยังไงต้องทำอย่างงี้ไหมค่าที่คำนวนออกมาเป็นประมาณนี้หรือป่าว เเล้วก็อยู่ดีๆเราทั้ง2ก็คุยกันคุยทุกวันๆไหนไม่ได้คุยคือจะเป็นวันที่เเปลกเอามากซึ่งในเเต่ละครั้งงที่คุยกันก็คุยเเค่เรื่องเรียนบ้าง เรื่องการใช้ชีวิตในเเต่ละวันบ้าง บางครั้งก็เล่นมุขจีบกันบ้างเป็นบางเวลา บางครั้งก็คุยกันเเค่ 10 นาที ที่คุยกันนี้พิมคุยกันนะครับ เเล้วเวลาไปเรียนที่ห้องเรียนด้วยกันก็ไม่ได้คุยกันนะครับเห็นหน้าก็เดินหนีกันไม่รู้เป็นบ้าอะไรเขิลปะวะไม่น่าใช่ เหมือนหลบหน้ากัน เเต่ก็พิมในเเชทกันปกติ ซึ่งระยะเวลาที่ผมกับเขานั้นคุยกัน ก็ผ่านมาเเล้วประมาณ 5 เดือน ตอนนั้นผมก็พิมเเชทกับเขาเเค่คนเดียว เเต่หลังจากนั้นไม่นาน ผมก็ทักสาวไปคนๆหนึ่งคุยกันได้ประมาณเดือนหนึ่งทั้งๆที่ผมยังคุยกับคนเก่านะครับ(รวมๆเเล้ว 6 เดือน) เเล้วก็ดันไปหลงเขาซะงั้น ขอเขาคบเเล้วก็ดันได้คบจริงๆ ผมกับคนใหม่ก็ขึ้นสถานะกันทั้งๆที่ผมยังคุยกับคนเก่าอยู่ เเละเเล้วผมก็หายไปจากคนเก่าทั้งๆที่เเบบรู้เเหละว่าเขาชอบผมเเต่ผมดันไปหลงกับหลงคนใหม่นี้สิ คบกันได้ 4 เดือนกับคนใหม่มั้ง ถ้าจำไม่ผิดเเต่ผมในรหว่าง 4 เดือนผมก็ดันมาคุยกับคนใหม่อีกคนไว้ตอนช่วงที่คบกัน 3 เดือนผมรู้หละว่าผมทำตัวเหี้....ที่ผมคุยกับคนใหม่อีกคน รู้ไหมเพราะอะไรผมจับได้ว่าเเฟนที่ขึ้นสถานะด้วยกันมีคนใหม่เเต่ผมก็ดันให้อภัยเพราะอะไรหนะหรอรักหนะสิรักเขามาก เเต่หลังจากเกิดเรื่องเหมือนเผื่อใจเเหละหาคนใหม่เผื่อไว้