แอบชอบพี่เขามาได้9 เดือนกว่าๆแล้ว  แต่ยังไม่กล้าจีบ
จะขอเริ่มต้นเล่ารายละเอียดเหตุการณ์จุดเริ่มต้นที่แอบชอบเขา
เราชื่อจี่(นามสมมุติ)เป็นบาริสบาริต้าในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง และมีลูกค้าประจำชื่อพี่โล้น(นามสมมุติ )คือคนที่เราแอบชอบ
ตอนแรกๆที่เจอกันเราจะชอบมองพี่เขาเพราะหุ่นเขาดีเหมือนนักกีฬาและเขาก็มองกลับตลอดเหมือนรู้ว่ามีคนแอบมอง  
วันหนึ่งเราเห็นเขามากับผู้หญิงเราก็คิดว่าเขาคงเป็นแฟนกัน เราเลยเลิกมอง
  แล้ววันนึ่งแม่ของพี่เขา(ลูกค้าประจำชอบกินชาเขียว) มาซื้อชวนคุย อยู่ๆก็ถามเรามีแฟนยัง เราก็บอกยัง ป้าแกเลยบอกว่าลูกป้าก็โสดนะสนใจไหม?
เราก็ว่าป้าแกคงชวนคุยขำๆไปเลยไม่คิดอะไร  แล้ววันนึ่งเราทำความสะอาดร้านอยู่เหมือนมีคนมอง เลยมองหาก็เจอพี่โล้นแกมอง เราไม่กล้ามองกล้าเลยหลบตาไป เป็นแบบนี้เกือบเดือน ไม่ใช่ว่าไม่หวั่นไหวนะ แต่เราคิดว่าพี่เขามีแฟนแล้วเลยไม่กล้ามองกลับ  แต่พอมารู้ความจริงอีกทีคือแม่ของพี่โล้นมาซื้อชาเราเลยแอบถามไปว่าผู้หญิงที่มาด้วยพี่แกบ่อยๆคือใคร  ตกลงคือพี่สาวพี่โล้นนั้นเอง (แอบดีใจว่าพี่เขาไม่มีใคร) หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มมองพี่เขากลับ และบ่อยครั้งมากที่สบตากัน แต่ส่วนมากคนหลบตาคือเรา และพี่เขาก็จะมาซื้อกาแฟร้านเราทุกวันถ้าพี่แกมาช่วยแม่แกขายขนมข้างร้านกาแฟเรา แต่การพูดคุยพี่เขากับเราเหมือนลูกค้าทั่วไปไม่เคยคุยนอกเรื่องเกี่ยวกับเครื่องดื่ม เวลาเราทำอะไรก็เหมือนมีคนมองพอมองกลับก็เจอพี่โล้นอีกแล้ว เราเขินก็หลบตาต่อไป 
เราเลยเกิดโลกมะโนขึ้นมาว่าพี่เขาชอบเรารึเปล่า เลยส่องหาเฟสพี่เขาผ่านเพจขนมที่แม่เขาขาย จนเจอและทักไปคุย กลายเป็นว่าพี่เขาก็ตอบแชทแต่ส่วนมากเราถามพี่เขาตอบ พี่เขาไม่ถามเรากลับ เราก็เลิกทักไป หลังจากนั้นเราก็คิดว่ามะโนไปเอง แห้ว!! อายจนไม่กล้ามองหน้าพี่เขา และพี่เขาก็หลบหน้าเราด้วยแต่ก็ฝากแม่เขามาซื้อกาแฟที่เรา เกือบเดือนที่หลบหน้ากัน จนวันนึ่งแม่พี่โล้นมาสั่งชาแต่ลืมเงินทอนเราเลยเอาไปคืนให้ แต่คนรับคือพี่โล้น เวลานั้นทั้งตกใจและอึดอัดมากเพราะไม่กล้าสู้หน้าพี่เขาเลย แต่พี่เขาก็ขอบคุณและรับเงินไป แม่เขาก็พูดแซวๆมาว่า "ใจแลกใจ" เราไม่เขินนะแต่ใจเต้นเเรงจร้าา
 หลังจากวันนั้นพี่โล้นก็มาซื้อกาแฟเหมือนเดิมและคุยแบบเดิมแบบลูกค้ากับคนขาย แต่สิ่งที่เปลี่ยนคือ การแอบมองแบบคือจ้องแรงงงงจร้า    เราไม่กล้ามองไม่กล้าสบตาเลย และทำอะไรไม่ถูก ซุ่มซ่าม ล้ม ลื่น โชว์พี่โล้นตลอด (เขินสิ คนอะไรจ้องขนานนั้น)
แล้วอยู่ๆวันนึ่งพี่เขาจะได้ไปทำงานไกลบ้าน อาจจะได้กลับหรือไม่ได้กลับเลย แล้วพี่เขามาซื้อกาแฟ อยู่ๆก็ถามเราว่า "จี่ขายดีไหม?"  ร้อนวันพันปีมาซื้อไม่เคยถาม  เราก็ตอบไปตามน้ำและแอบถามสารทุ สารทุกข์สุกดิบไป ไม่คิดว่าพี่เขาจะคุยเก่งมากคุยเยอะกว่าที่เราคิดไว้อีก จนพี่โล้นหายไปเราก็เหงาๆเพราะไม่มีคนมอง (เรื่องแชทเราไม่เคยทักไปอีกเลยหลังจากที่หลบหน้ากันครั้งก่อนนั้น)  จนเลยมาครึ่งเดือน พี่โล้นกลับมา บอกว่าจะเข้าไปทำงานในป่าเราแกล้งถามไปว่า "จะเข้าป่านิ มีคนซื้อยากันยุงให้ยัง?" พี่เขาหัวเราะบอกเดะไปซื้อเองทำนองนั้น แต่เราคิดว่าเข้าป่าก็ต้องมีของกินแหละเลยซื้อขนมให้พี่เขาไป ก่อนพี่เขาจะขึ้นรถเดินทาง พี่โล้นหันมาเรียกเรา "จี่! พี่ไปละนะ" แล้วยกมือบายบายเรา เราก็บายๆกลับเขินๆไป  พอพี่เขาไม่อยุ่ก็เหงาเหมือนเดิมคิดถึงพี่โล้น พอได้เจอกันก็แค่เสาร์อาทิตย์ และได้คุยกันแค่ตอนพี่โล้นมาซื้อกาแฟ ส่วนมากได้แต่แอบสบตากัน เป็นแบบนี้มาเกือบสามเดือน เรื่องข่าวพี่เขาทำอะไรที่ไหนอย่างไรพูดถึงเรายังไง แม่พี่เขาจะเอามาเล่าให้เราฟังมากกว่า อย่างเช่น
-จี่ทำกาแฟอร่อย(พี่โล้นบอกแม่)
-ถ้าไม่มีขนมของจี่ ตอนโล้นเข้าป่า โล้นแย่เเน่ๆแม่(พี่โล้นบอกแม่)
-แม่อย่าพูดอย่างนี่สิ เดะน้องเขาเสียหายนะ(แม่พี่โล้นชอบแซวว่าจี่กับพี่โล้นมีนิสัยเหมือนกันควรได้กัน พี่โล้นแกเลยเอ็ด)
ฯลฯ  นี่คือยกตัวอย่าง
 จนวันนี้ก็ยังเป็นอย่างนี้เหมือนเดิม พี่โล้นแกก็มุ่งทำงานเรียนในสายที่แกเลือกอย่างตั้งใจ(นายร้อยตำรวจ)
ส่วนเรา(จี่)ก็ทำงานเหมือนเดิม แต่ที่เปลี่ยนคือ ทุกวันเสาร์อาทิตย์ พี่เขาจะมาซื้อกาแฟ เราก็จะเตรียมคัฟเครปให้พี่แกเป็นของแถมที่ซื้อกาแฟไป พี่เขาก็รับและพูดคอบคุณทุกครั้ง แล้วจะมีช่วงที่จี่ลางานว่าจะหยุดยาวสี่วัน มันตรงกับเสาร์อาทิตที่พี่โล้นจะมา เราเลยชดเฉยคัฟเค้กให้พี่โล้นไป  พี่โล้นยิ้มสบตากับจี่เป็นครั้งแรกที่จี่ไม่หลบตาพร้อมยิ้มกลับ  เหมือนต้องมนต์ดำ และต้องมาช็อกกับคำชมจากพี่โล้นว่า  "จี่น่ารักจริงๆ" โลกทั้งใบเหมือนเบาาาาาาาเขินทั้งวัน 
แต่ก็ยังไม่กล้าพอที่จะจีบพี่เขาอยู่ดี  เพราะกลัวว่าพี่เขาอาจจะไม่ได้ชอบเรา (ถ้าพี่เขาชอบและคิดเหมือนเราเขาคงทักเรากับมา) และอีกใจนึ่งก็คิดว่าพี่เขาอาจจะไม่ชอบผู้หญิง (พี่สาวพี่โล้นกับแม่พี่โล้นยืนยันมาว่า พี่โล้นแกไม่เคยมีเเฟนเลย เพราะเมาเรียน(เรียนเก่ง) ช่วยงานบ้าน และช่วยพี่สาวกับแม่ทำขนมขาย)
เราก็ยังไม่กล้าจีบ  จะต้องทำอย่างไง  แต่ที่แน่ๆที่เราไม่กล้าแค่กลัวแห้วนกๆๆๆรอบสอง ใครพอมีวิธีดีๆงามๆบ้างช่วย มาแนะนำออกความคิดเห็นหน่อย