คดีฆาตกรรม Ardlamont เป็นคดีที่เปิดและปิดโดย Cecil Hambrough ขุนนางหนุ่มผู้มั่งคั่งที่กำลังออกล่าสัตว์บนที่ดินของ Ardlamont ในสกอตแลนด์
กับเพื่อนร่วมงานสองคนคือ Alfred Monson ครูสอนพิเศษของเขาและ Edward Scott ชายลึกลับซึ่งถูกระบุว่าเป็นเพื่อนของ Monson เท่านั้น
เมื่อเสียงปืนดังขึ้น กลุ่มคนงานในที่ดินที่กำลังทำความสะอาดอาวุธเห็น Monson และ Scott วิ่งถือปืนออกมาจากป่า

เมื่อพ่อบ้านถามเขาทั้งสองคนว่า Mr. Hambrough เป็นอะไร  Monsonตอบว่าเขายิงโดนศีรษะตัวเองโดยบังเอิญขณะปีนรั้ว ในตอนแรกการเสียชีวิตดูเหมือนจะเป็นอุบัติเหตุที่น่าเศร้า แต่สองสัปดาห์ต่อมาพบว่า Hambrough ได้ออกกรมธรรม์ประกันชีวิตสองฉบับเพียงหกวันก่อนที่เขาจะเสียชีวิต ชื่อผู้รับประโยชน์ทั้งสองฉบับคือภรรยาของ Monson

 Monson ถูกจับข้อหาฆาตกรรม ในขณะเดียวกัน Scott ผู้สมรู้ร่วมคิดของเขาก็หายตัวไป ในการพิจารณาคดีมีการสร้างพยานเท็จขึ้น ในท้ายที่สุดคณะลูกขุนตัดสินว่าไม่มีหลักฐานเพียงพอและ Monson ก็ถูกปล่อยตัวเป็นอิสระ

ท่ามกลางพยานฝ่ายโจทย์ Joseph Bell ศัลยแพทย์และนักสืบนิติวิทยาศาสตร์ใน Edinburgh ซึ่งมีชื่อเสียงในการสังเกตการณ์ที่มีไหวพริบเฉียบแหลม บ่อยครั้งที่ Bell ทำให้นักเรียนของเขาหลงใหลในการสาธิตสิ่งต่างๆ ซึ่งเขาสามารถลงความเห็นหรือสรุปอาชีพของผู้ป่วย, สถานที่อยู่อาศัย และรายละเอียดส่วนตัวอื่น ๆ เพียงแค่ศึกษาลักษณะและกิริยาท่าทางเท่านั้น  และ Arthur Conan Doyle คือนักเรียนคนหนึ่งของเขา
ในอัตชีวประวัติความทรงจำและการผจญภัยของ Arthur Conan Doyle เขียนเกี่ยวกับ Joseph Bell ไว้ว่า

"  Bell เป็นผู้ชายที่โดดเด่นมากทั้งร่างกายและจิตใจ เขาผอม, มีไหวพริบ, ผิวเข้ม, จมูกแหลมสูง, ตาคมสีเทา, เคลื่อนไหวรวดเร็ว เสียงของเขาแปร่งและสูง  เขาเป็นศัลยแพทย์ที่เก่งกาจมาก จุดแข็งของเขาคือการวินิจฉัยไม่ใช่แค่โรคเท่านั้น แต่ยังรวมถึงอาชีพและลักษณะนิสัยด้วย ด้วยเหตุผลบางอย่างที่

ฉันไม่เคยเข้าใจเลยว่าเขาแยกฉันออกมาจากการเป็นนักเรียนให้มาที่วอร์ดของเขาบ่อยๆ  และให้ฉันเป็นเสมียนผู้ป่วยนอกนั่นหมายความว่าฉันต้องจัดเรียงผู้ป่วยนอกของเขาและทำการจดบันทึกในกรณีต่างๆ  แล้วแสดงให้พวกเขาดูทีละคนในห้องขนาดใหญ่ที่ Bell นั่งอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยพนักงานและนักเรียนของเขา จากนั้นฉันก็มีโอกาสมากพอที่จะศึกษาวิธีการของเขา และสังเกตเห็นว่าเขาจะตรวจผู้ป่วยด้วยการเหลือบมองอย่างรวดเร็วกว่าที่ฉันจะทันได้ถาม บางครั้งผลลัพธ์ก็น่าทึ่งมากแม้ว่าจะมีบางครั้งที่เขาทำพลาด"
Joseph Bell มีความสนใจอย่างมากในนิยายนักสืบเหล่านี้และยังให้เสนอข้อเสนอแนะหลายอย่างแก่อดีตนักเรียนของเขาซึ่ง Doyle ปฏิเสธด้วยความเคารพโดยพูดว่า พวกมัน " ไม่ได้ใช้งานจริง"

ขณะที่การประชาสัมพันธ์ของ Sherlock Holmes พุ่งสูงขึ้น Joseph Bell ก็เช่นกัน  ไม่นาน Bell ก็ได้รับการร้องขอจากกองกำลังตำรวจของEdinburgh ให้ช่วยพวกเขาแก้ปัญหาอาชญากรรม ในปี1888  Scotland Yard ได้ปรึกษากับเขาระหว่างการตามล่าหา Jack the Ripper (แจ็คเดอะริปเปอร์) ว่ากันว่า Bell มีชื่อของผู้ต้องสงสัย แต่ชื่อนี้ไม่เคยเปิดเผยต่อสาธารณะ

Bell ไม่เคยเอตัวเองไปเกี่ยวข้องกับ Sherlock Holmes “ ฉันหวังว่า คนที่รู้จักฉันจะเห็นอีกด้านที่ดีกว่าของฉันมากกว่าที่ Doyle เห็น” Bell บอกกับสื่อมวลชน  นอกเหนือจากจิตใจที่ยิ่งใหญ่แล้วยังมีอะไรที่เหมือนกันเล็กน้อยระหว่าง Bell กับนักสืบสมมติ   Bell ไม่ใช่ผู้ชายที่ไม่เรียบร้อยอย่างเหลือเชื่อแบบที่ Holmes เป็น และเขาไม่ได้ติดโคเคนและไม่เล่นไวโอลิน

Bell ให้เครดิตทั้งหมดกับ Doyle  “ ฉันมองว่าเขาเป็นนักเรียนที่ดีที่สุดคนหนึ่งที่ฉันเคยมีมาตลอด” Bell เล่าถึง Arthur Conan Doyle  “ เขาสนใจในสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการวินิจฉัยเป็นอย่างมาก และไม่เคยเบื่อที่จะพยายามค้นหารายละเอียดเล็ก ๆ น้อย ๆ ทั้งหมดซึ่งคนหนึ่งจะมองหาได้”