เรามีเพื่อนคนนึงขอแทนชื่อว่า โต้ง นะคะซึ่งเราเฟรนโซนใส่เขามาประมาณ 3 ปีได้แล้วค่ะ
แต่ก็ยังคงความสัมพันธ์เป็นเพื่อนกันเหมือนเดิม
เพราะเรารู้สึกว่าเราอยากเป็นเพื่อนกับเขาจริงๆ แบบบริสุทธิ์ใจ
แล้วก็เราอยู่กลุ่มเดียวกันด้วยค่ะ ก็จะรู้นิสัยใจคอเพื่อนคนนี้มาตลอด
เขาเทคแคร์เราดีกว่าเพื่อนคนอื่นตลอด ตลอดเวลา 3-4 ปีที่อยู่กลุ่มเดียวกันมา
เรารู้สึกได้ตลอดว่าเขาเป็นห่วงเรา คอยโทรหาอยู่เรื่อยๆ แต่จุดเปลี่ยนมันอยู่ตรงนี้ค่ะ
เราคุยกับเขาแบบเพื่อนมาโดยตลอด
จนกระทั่งพักหลังๆนี้ 1 ปีที่แล้วก็สนิทกันมากขึ้นเพราะจะเข้ามหาลัยค่ะ
ไปติวหนังสือกับเพื่อนคนนี้และเพื่อนในกลุ่มกันเรื่อยๆ ไปไหนมาไหนด้วยกัน
กลับบ้านด้วยกัน จขกท ก็รู้สึกดีมาเรื่อยๆค่ะ  แล้วพอช่วงโควิดที่ผ่านมา
เขาก็โทรมาคุยกับเรามากขึ้นเพราะต่างคนต่างยังไม่เปิดเทอม ทีนี้ พอคุยกันไปได้สัก 3-4 เดือน
เราก็เริ่มรู้สึกดีกับเขา
รู้สึกว่ามากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน เราสับสนมากเลยค่ะ แล้วสุดท้ายก็บอกเขาไปว่าเรารู้สึกดีกับเขาค่ะ 
แล้วก็ตัดสินใจคบกัน แต่  คือ เรารู้สึกอีกทีคือมันแปลกมาก  จากเพื่อนเป็นแฟนเลย
มันไม่ชิน แล้วเราก็ยังไม่มั่นใจในตัวเขาขนาดนั้นค่ะ เขาไม่ค่อยมีความเป็นผู้นำ
หรือรับผิดชอบสักเท่าไหร่
แต่มันอาจจะเป็นเพราะแค่ยังอยู่มหาลัยอยู่รึเปล่าค่ะ
เราพยายามคิดในแง่ดี แต่ถ้าคิดยาวๆแล้ว
เรารักเขาก็จริง แต่ติดแค่ตรงที
เขาไม่รับผิดชอบตัวเองมากพอค่ะ เราเลยบอกว่าถอยออกมาก่อนดีกว่า
เรายังไม่มั่นใจมากพอกับคนนี้ว่าเขาจะเป็นแฟนเราได้จริงๆรึเปล่า 
เพราะถ้าคบใครก็คงอยากคบยาวๆ ไม่อยากคบแล้วเลิก
แต่ปัจจัยเลิกมันมีสูงมากเลยค่ะ เพราะเราไม่ชอบคนขี้เกียจ ไม่ชอบคนไม่รับผิดชอบ
ทั้งๆที่เพิ่งบอกคบกันไปแค่วันเดียว
ตอนนั้นมันไม่มั่นใจจริงๆ อีกอย่างถ้าเลิกกันอยู่กลุ่มเดียวกันด้วย เลยกลัวจะเป็นปัญหาค่ะ
สุดท้ายเราบอกเขาว่าลองคุยๆกันก่อนไหมยังไม่ต้องรีบ
เขาก็โอเคค่ะ
ก่อนหน้านี้เขาเคยชอบผู้หญิงอีกคนนึงค่ะ ตอนจบม.6 ขอแทนชื่อว่า บี นะคะ แต่บี ปฏิเสธเขาค่ะ 
ทีนี้ไม่กี่วันมานี้ บี ชวน โต้งไปกินเหล้าตามประสาเด็กมหาลัยค่ะ ซึ่งไปกับกลุ่มเพื่อนบี
เพราะ โต้งมาเล่าเหตุผลให้ฟังทีหลังว่า บีอยากให้คนไปเยอะๆเลยชวนโต้งไปค่ะ
แล้วเขาก็ไป เพราะปฏิเสธคนไม่ค่อยเก่ง  ก่อนไปเขาบอกเราว่า ไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ
แต่เราก็ไม่ได้ถามค่ะว่าไปกับใครอะไรยังไง จนสุดท้ายเขามาเล่าว่าไม่ได้ไปกะเพื่อนที่คณะ
แต่ไปกับกลุ่มบี เอาจริงๆเราหึงมากอะ แต่ไม่อยากพูดเลย
เพราะกลัวทะเลาะกัน แล้วก็ไม่รู้จะพูดในฐานะอะไรด้วยค่ะ 
มันก้ำกึ่งระหว่างเพื่อน กับแฟนมากเลยค่ะ
มันลำบากใจแท้ TT ทั้งๆที่เราบอกว่าคุยกันไปก่อน ไม่มีสถานะชัดเจน เหมือนจะเป็นสถานะคนคุย
คอยให้กำลังใจ ให้คำปรึกษากันมากกว่า ทีนี้เราเลยไม่รู้จะเอาไงดีอะ ในหัวมันตีกันไปหมดเลย
เราอยากได้คนที่มีความเป็นผู้ใหญ่ ผู้นำ มีความรับผิดชอบสักประมานนึง
แต่เขาไม่ค่อยมีเลยค่ะ เราเลยไม่รู้ว่าต้องใช้เหตุผล หรือหัวใจตัวเองดี ไม่เคยมีแฟนด้วยสิ
เหมือนมีเสียงสองเสียงตีกันในหัว เสียงนึงใช้เหตุผลมากๆ เสียงนึงใช้ความรู้สึกมากๆ
ปล. เรากับเขาอยู่กันคนละมหาลัยด้วยค่ะ ส่วนมากคุยกันผ่านแชท โทร ไม่ก็เจอกันอาทิตย์ละครั้งค่ะ

เลยอยากขอคำแนะนำจากพี่ๆที่เคยมีประสบการณ์ด้านนี้หน่อยค่ะว่าพี่ๆทำยังไงกันบ้าง มาแชร์กันนะคะ อยากรู้ว่าพี่ๆแก้ปัญหาเฟรนโซนกันยังไงบ้างค่ะ
มาแชร์กันค่ะ