ในชีวิตคนคนหนึ่ง  จะยาก-ดี-มี-จน  ทุกคนย่อมมีฝัน  ไม่ใช่ความฝันที่ปรากฏเมื่อยามล้มตัวลงนอนหลับใหล แต่เป็นความฝันที่เราต่างใฝ่ฝันให้เกิดขึ้นได้ในชีวิตจริง โดยเฉพาะในวัยหนุ่มสาว ที่กำลังเริ่มต้นการใช้ชีวิตด้วยตัวเอง กับเส้นทางที่เลือกที่รักและมุ่งไปให้ถึงเป้าหมาย

ซาฮเยจุน, วอนแฮฮโย,  คิมจินอู สามเพื่อนซี้ วัยเยาว์ที่เติบโตมาในโรงเรียนมัธยมเดียวกัน แม้จะแยกย้ายกันไปร่ำเรียนและทำงานในเส้นทางของตัวเอง แต่พวกเขายังสานมิตรภาพกันไว้อย่างแน่นแฟ้นและจริงใจ พื้นฐานครอบครัวที่ต่างกันมาก ไม่ใช่อุปสรรคขวางกั้นมิตรภาพของพวกเขา  ไม่ว่าคนหนึ่งจะเป็นอย่างไร อีกสองคนพร้อมจะเคียงข้างและสนับสนุนเพื่อนเสมอ ถ้านั่นคือความเติบโตและรุ่งเรืองของเพื่อน

จินอู ที่ยังดูไม่ค่อยมั่นคงกับการงานเท่าไหร่นัก  เป็นช่างภาพพ่วงด้วยงานจิปาถะอยู่ในสตูดิโอถ่ายภาพ เหมือนจะเหลาะแหละ แต่กับบางเรื่องเขาก็จริงจังมั่นคง  นอกจากจะเรียกหาเพื่อนอยู่เสมอแล้วเขาก็พร้อมและเป็นคนที่ อยู่เสมอ ในเวลาที่เพื่อนต้องการ แฮฮโยและฮเยจุน ที่ตัวติดกันกว่าใคร ไม่ใช่แค่เพราะเป็นเพื่อนสนิทกันมานาน แต่ทั้งคู่ต่างก็มีเป้าหมายเดียวกันในเส้นทางชีวิตที่เลือก  เริ่มต้นพร้อมๆ กันจากการเป็นนายแบบ  และเป้าหมายสูงสุดคือการเป็นนักแสดง  

แฮฮโย นอกจากรูปร่างหน้าตาดี ยังมีต้นทุนจากฐานะที่ดีทางบ้าน  แม้พ่อผู้เป็นนักบริหารจะไม่สนับสนุน แต่ความที่ไม่อยากไปง้างกับแม่ จึงปล่อยให้แม่ของลูกได้ไปให้สุดทางกับการปลุกปั้นลูกชายคนนี้  อย่างน้อยยังมีลูกสาวอีกคนให้เขาฝากความหวังในสายงานของตัวเอง การผลักดันของแม่ผู้ไม่ได้มีเพียงแค่ฐานะทางการเงิน  แต่ยังมีดีกรีทางการศึกษาและมีฐานะทางสังคมที่กว้างขวางทุกช่องทางอีกด้วย  ประตูทุกบานเปิดสู่ความสำเร็จให้กับแฮฮโยแล้ว เหลือแค่ตัวเขาจะก้าวออกไปยืนอยู่ในจุดที่สว่างที่สุดได้หรือไม่

ฮเยจุน ไม่มีอะไรอย่างที่แฮฮโยมีอยู่ข้างหลังเป็นกำลังที่แข็งแกร่งเลยสักอย่างเดียว ทุกคนในครอบครัวต้องช่วยกันทำงานหาเงิน  พ่อรับเหมาก่อสร้าง แม่เป็นแม่บ้านรับจ้าง ฮเยจุนไม่เรียนต่อมหาวิทยาลัย เพื่อผ่อนภาระให้พ่อแม่ได้ส่งพี่ชายหัวดีเรียนให้สูงที่สุด  แม่ไม่สามารถสนับสนุนอะไรที่จะผลักดันความฝันของฮเยจุนได้เลย แต่แม่ไม่เคยกีดขวางเขา แม่มีแต่ยิ้มรับและปลอบโยนในยามผิดหวัง ฮเยจุนอาจท้อแท้กับอุปสรรคแต่เขาไม่เคยท้อถอย อย่างเดียวที่ฮเยจุนมีเหมือนแฮฮโยคือ พ่อผู้ไม่สนับสนุน  หนักกว่าแฮฮโยคือ นอกจากไม่สนับสนุน พ่อเหมือนจะคอยบั่นทอนกำลังใจฮเยจุนเสมอ เป็นเหมือนแผลในใจของฮเยจุนตลอดมา ยังดีที่นอกจากแม่แล้ว ปู่ก็เป็นอีกคนในบ้านที่อยู่เคียงข้างและคอยปกป้องฮเยจุน  
 
ในฐานะนายแบบอาชีพตัวเล็กๆ คนหนึ่งที่กำลังไล่ตามความฝัน,  ฮเยจุนทำงานหารายได้พิเศษรับจ้างสารพัดเลี้ยงตัวเองและมองหาช่องทางสู่ความฝัน  เคราะห์หามยามร้าย ผู้จัดการส่วนตัวที่ล้มลุกคลุกคลานกันมาด้วยความเชื่อใจกลับมาหักหลังและขัดขวางเขาทุกช่องทางด้วยความโกรธแค้น ในขณะที่ ผู้กว้างขวางในวงการ อาสาดูแลเป็นผู้สนับสนุน แต่ฮเยจุนก็รู้ว่าโลกนี้ไม่มีอะไรฟรี และฮเยจุนไม่ยินดีที่จะอาศัยทางลัดเส้นนี้ไปสู่ความสำเร็จที่เขาเฝ้าฝัน

ความดีของฮเยจุนที่สั่งสมมายังเกื้อหนุนเขาอยู่บ้าง รุ่นพี่ที่โดนพิษสงจากผู้จัดการคนก่อนมาด้วยกัน มองเห็นความมุ่งมั่น ความดี และโอกาสที่จะสานฝันของฮเยจุนและของตัวเอง เธอแลกทุกอย่างที่มี กับจุดเริ่มต้นบริษัทเล็กๆ ที่มีนายแบบในสังกัด 1 คนถ้วน 

อันจองฮา ช่างแต่งหน้าฝึกหัด ฝีมือดีโดดเด่นในร้านสตูดิโอชื่อดัง ที่มีแต่ลูกค้าระดับวีไอพีและผู้มีชื่อเสียงในแวดวงบันเทิง หญิงสาวผู้ชื่นชมและติดตามผลงานของนายแบบที่พอจะมีชื่อเสียงเล็กๆ อยู่บ้าง ถ้านับจากยอดผู้ติดตามในโลกโซเชี่ยล เขาก็ยังถือว่า ไม่ได้โด่งดังอะไรเท่าไหร่นักคนนั้นล่ะค่ะ, คนที่คนดูก็รู้ว่าใคร 

ตัวเธอก็มีความฝันเหมือนคนหนุ่มสาวในวัยเดียวกัน แน่นอนว่าเธอมุ่งมั่นกับความฝันของตัวเองไม่แพ้ใคร ทั้งๆที่ไม่มีพ่อหรือแม่อยู่ใกล้ชิดเพื่อสนับสนุนความฝัน ด้วยความล่มสลายของครอบครัวที่เธอคือผู้แบกรับผลลัพธ์โดยไม่ได้เป็นผู้ก่อ แต่ความโดดเดี่ยวนั้นเหมือนเป็นวัคซีนชนิดแรงที่ทำให้เธอมีภูมิต้านทานชั้นดี เธอลาออกจากงานประจำที่มั่นคงเพื่อมาสานฝันในเส้นทางที่รักและเลือก  เส้นทางความฝันของเธอขรุขระไม่แพ้ใคร การให้ร้ายป้ายสีจากเพื่อนร่วมงาน แต่ความฝันของเธอเข้าใกล้จุดหมายมากแล้ว ในตอนเธอได้มาพบกับเพื่อนรักทั้งสามหนุ่มนั้น 

พรหมลิขิต ได้นำพวกเขาทั้งหมดมาพบกัน ในงานแฟชั่นโชว์ที่ใหญ่ที่สุดประจำปี ซาฮเยจุนเดินเคียงมากับวอนแฮฮโยที่นั่งลงก่อนบนเก้าอี้ที่มีช่างแต่งหน้าระดับอาจารย์มือโปรยืนรออยู่ ฮเยจุนก้าวเท้ามาอีกสองก้าว มาหยุดห่างๆ เก้าอี้ที่เหลืออยู่หนึ่งเดียวในบริเวณนั้น เก้าอี้ที่มีช่างแต่งงานประจำงานหน้าตาใสกระจ่างยืนตัวแข็ง ทำท่าตะลึงนิดๆ มองตรงมาที่เขา นี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน จองฮาคงตะโกนลั่นในใจ เมื่อคนที่ยืนจ้องตากับเธออยู่ตรงหน้า คือ ซาฮเยจุน แต่สิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนั้นคือ เธอเพียงทำหน้าที่ของเธอให้ดีที่สุด ด้วยความตั้งใจ 

ความสัมพันธ์ เพื่อนกัน ของพวกเขาเริ่มต้นง่ายๆ จากวันนั้น กับอะไรบางอย่างในความมุ่งมั่น ฝีมือ ไอเดีย ที่เรียกรวมๆ ว่าความสามารถ อันโดดเด่นของพวกเขานั้นล่ะที่ชักนำพวกเขาให้ได้มาเจอกัน  

นับจากจุดนี้ คือการต่อสู้กับอุปสรรค ฝ่าฟันปัญหา และสิ่งกีดขวางทั้งปวง ที่มาในหลากหลายรูปแบบ ไม่ว่าจะเป็นการแข่งขัน การชิงดีชิงเด่น ความอิจฉาริษยา จากคนรอบข้างและคนห่างไกล ตลอดเส้นทางที่มุ่งไปสู่ดวงดาวของพวกเขาและเธอ แน่นอนว่ามันไม่ง่าย บนเส้นทางที่ก้าวไปมีทั้งความผิดหวัง ความสุข ความเศร้า ความท้อแท้ ความยินดี ความล้มเหลว ความกดดัน กว่าจะไปถึงจุดที่จะสามารถเรียกได้ว่า ความสำเร็จ  คนบางคนใช้เวลายาวนานครึ่งค่อนชีวิตกว่าจะไปถึงจุดนั้น บางคนไม่เคยไปถึงจุดนั้นได้เลยตลอดชีวิต 

ฮามยองฮี นักเขียนเจ้าของบทซีรีส์ Temperature of Love ที่มีลายเซ็นในการเล่าเรื่องเรียบๆ เรื่อยๆ ไม่หวือหวาแต่เฉียบคมในบทสนทนาที่เชือดเฉือนอย่างมีนัยยะระหว่างตัวละคร  ให้ความรู้สึกอย่างจริงจังว่า คนแบบนี้และแบบนั้น ที่แสดงออกเช่นนี้และพูดจาเช่นนั้น มีอยู่จริงในโลกข้างนอกนั่น 
ช่วงแรกของการเล่าเรื่องอาจทำให้เรารู้สึกยืดๆ ย้วยๆ กับเรื่องราวของตัวละครเยอะแยะ เหมือนดูซีรีส์แม่บ้าน 50 ตอน ที่ฉายเวลาบ่ายๆเย็นๆ เพราะทุกคนคือคนสำคัญ และการกระทำของพวกเขาส่งผลกับวันข้างหน้าในชีวิตของคนคนหนึ่ง ซึ่งจะปูไปสู่เรื่องราวที่สนุกและน่าติดตามอย่างเข้มข้น

การนำเสนอมุมมองความคิดของ 2 แม่ ไม่ว่าจะเป็นประเด็นเรื่องลูกหรือการเปรียบเทียบกันอยู่ตลอดเวลาของสถานะที่แตกต่าง คือจุดที่เล่าขนานไปกับการไล่ตามความฝันของคนหนุ่มสาว เป็น contrast หรือขอใช้คำว่าย้อนแย้งที่ทั้งแสบคันและให้แง่คิดอย่างยอดเยี่ยม

เรื่องราวจะไม่ย้วยอยู่นานนักหรอก และคุณจะอดทนผ่านการปูเรื่องนั้นไปได้ด้วยการแสดงอันน่าประทับใจของพัคโบกอม จนอดสงสัยไม่ได้ว่า เศษเสี้ยวหนึ่งของเรื่องราวนี้ มีความจริงของชีวิตเขาหรือของนักแสดงชื่อดังคนไหนปนอยู่บ้างหรือไม่ เพราะมันช่างให้ความรู้สึกที่สมจริงราวกับกำลังดูสารคดีประวัติชีวิตของนักแสดงมีชื่อสักคนก็ไม่ปาน ไม่มากก็น้อย ไม่หนึ่งก็สอง ต้องมีสักเหตุการณ์ที่พวกเขาได้ผ่านมันมาอย่างยากเย็น กว่าจะมีวันนี้ที่ ประสบความสำเร็จ ในฐานะนักแสดงชื่อดัง  

ขอพูดในฐานะคนดูซึ่งสนับสนุนผลงานการแสดงของ พัคโบกอม มาเกินครึ่งทศวรรษว่า เขาตัดสินใจไม่ผิดที่รับงานเรื่องนี้ และขอบคุณสำหรับการแสดงอันยอดเยี่ยมของเขาในทุกบทบาทที่สั่งสมมาจนถึงวันนี้ เรื่องนี้ 

พัคโบกอมคือนักแสดงคุณภาพที่แท้จริง เป็นคนมีดวงตาที่พูดได้ ต้องขอบคุณนักเขียนฮามยองฮีและผู้กำกับอานกิลโฮ จากซีรีส์ Stranger ss1 ที่มอบบทซาฮเยจุนให้กับเขา พัคโบกอมเป็นซาฮเยจุนได้อย่างยอดเยี่ยมที่สุด 

พัคโซดัม เป็น อันจองฮา ได้อย่างสดใสร่าเริงมาก ทั้งดูมาดมั่น และทำให้เชื่อได้ว่า เธอสามารถเป็นแรงใจที่ดีให้ชายหนุ่มที่ดีสักคน พร้อมที่จะเผชิญกับปัญหาและจับมือไปสู่ฝันอันยิ่งใหญ่ของเขาและเธอด้วยกัน  นักแสดงหลักคนอื่นๆ และนักแสดงแวดล้อมทุกคน ช่วยส่งเสริมให้เรื่องราวดำเนินไปด้วยความสนุกสมบทบาทด้วยเช่นกัน

สไตลิสต์ของเรื่องนี้ทำงานกันดีมาก เสื้อผ้า หน้า ผม ของทุกคนออกมาดูเหมาะกับบทบาทของตัวละครและเนื้อหาเรื่องราว แต่โดยส่วนตัวฉันติดใจงานย้อมสีของเรื่องนี้อยู่  ติดใจที่ไม่ได้แปลว่าถูกใจนะคะ (ฮ่า)  รู้สึกว่าภาพมันทึบๆ ทึมๆ ไปหน่อย และสีก็สดเกินจำเป็นไปมาก แคปภาพมาประกอบกระทู้รีวิวนี่ต้องลดสีและปรับสว่างขึ้นเยอะมาก แต่ชดเชยความไม่ถูกใจนั้นได้ด้วยเพลงประกอบซีรีส์ที่ดีและปังทุกเพลงในความเห็นส่วนตัวของฉันค่ะ ทีมสร้างสรรค์เพลงประกอบซีรีส์เกาหลีหลายๆ เรื่องนี่มหัศจรรย์จริงๆ ค่ะ  แต่งเพลงมาเพื่อประกอบซีรีส์เรื่องหนึ่งๆ โดยยึดเนื้อหาอิงตามเรื่องราว ให้ได้ไพเราะทุกเพลง ทำได้อย่างไร  ปรบมือให้ 

ทุกคนมีสิทธิ์ที่จะฝัน เพราะความฝันคือความหวังที่ทำให้คนคนหนึ่งอดทน มานะ บากบั่น ต่อสู้ และพัฒนาตัวเองให้ดียิ่งๆ ขึ้นไป เพื่อก้าวไปให้ถึงจุดหมาย กับคำว่า ความสำเร็จ  ไม่ว่าคุณจะเป็นใคร อยู่ในวัยใดก็ตาม ความหวังคือความฝันที่ยังทำไม่สำเร็จ ตราบที่ยังมีความหวังจงอย่าหยุดที่จะฝัน . . . ความฝันจะไม่เป็นเพียงความหวัง เมื่อเราทำสำเร็จคือตอนที่ความฝันกลายเป็น ความจริง !

 

ดาวบนฟากฟ้า บางดวงเป็นดาวฤกษ์ บางดวงเป็นดาวเคราะห์ที่ต้องอาศัยดาวดวงอื่นส่องแสงมาตกกระทบให้เกิดความสว่าง แต่ซาฮเยจุนและอันจองฮา คือ ดาวเคราะห์น้อยที่แตกต่าง สามารถเปล่งประกายได้ด้วยตัวเอง

โปรดจดจำพวกเขาไว้ในฐานะ  ดาวเคราะห์น้อย ที่เรืองแสงในตัวเอง  แล้วคุณล่ะ อยากเป็นดาวแบบไหน อยู่ที่คุณเลือกเอง