ผมอายุ 27 ตังแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟน
เป็นคนที่ชอบใครยาก แต่ชอบแล้วคือชอบจริงจัง คิดถึงขนาดอยากให้เป็นคู่ชีวิตเลย
เวลาคุยกับคนที่ชอบรู้สึกตัวเองอ่อนแอมาก อ่อนไหวมาก แค่คนที่ชอบคุยด้วยก็คิดไปไกล พอเค้าไม่คุยด้วยตอบช้าก็รู้สึกเหนื่อยใจ ท้อแท้
เคยคุยกับผู้หญิงคนนึง 6 เดือน แต่ก็ไม่ได้คบกัน เพราะผมไม่มั่นใจว่าเค้าคือคนที่ใช่ ตัวผมเองเป็นคนที่ถอยห่างออกมาเอง
ชีวิตนี้ไม่ใช่ไม่อยากมีใคร ทุกคนก็ต้องการความรักจากใครสักคนที่อยู่เคียงข้าง (ไม่นับครอบครัว)
แต่ทำไมผมรู้สึกการที่เราอยู่คนเดียวน่าจะดีกว่า หรือผมมันอ่อนแอเกินไป หรือยังไม่เจอคนที่ใช่จริงๆสักที