เราแอบชอบเพื่อนผู้ชายคนนึงค่ะ ตอนแรกที่ชอบคือเขาออกมาพรีเซ้นงานค่ะ เขาพูดตะกุกตะกักแล้วก็เขินๆเพื่อนในห้อง เรารู้สึกว่าเขาน่ารักมากๆ ตอนนั้นเป็นช่วงเปิดเทอมมาได้ประมาน2เดือน แต่เราไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอยู่ห้องเดียวกับเรา ทั้งๆที่เขานั่งข้างๆเพื่อนของเรา เราเริ่มสนใจเขามากขึ้นเรื่อยๆ เริ่มรู้เรื่องของเขา เช่นเขาชื่ออะไร ในห้องชอบทำอะไร งานอดิเรกคืออะไร และที่สำคัญเขาเป็นคนที่เงียบมากๆ ไม่ว่าจะชวนคุยยังไงก็จะตอบแค่ อืม ใช่ หรือไม่ก็ประโยคสั้นๆ เป็นคนที่ถ้าเราละสายตาไปแปปเดียวก็จะหายไปเลย นึกว่าผีไอ้บ้า พอเราเริ่มชอบเขามากๆเราก็เริ่มเปิดใจไปปรึกษาเพื่อน และเริ่มถ่ายรูปของเขา ไม่ว่าจะตอนเขาแอบหลับในห้อง ตอนเขานั่งรอแม่มารับ ตอนเล่นโทรศัพท์บลาๆ มีวันนึงเราได้นั่งข้างกัน(โดยความสามารถของเพื่อน) ได้นั่งข้างกันแค่แปปเดียวเพราะ เรากับเขาต้องไปเรียนรด.(ซึ่งแยกกัน) แต่เวลา2ชม.ผ่านไปเร็วมาก เราว่าเราเก็บอาการเก่งมากนะ แต่พอเป็นเขาเราโคตรเสียอาการ เราพยายามชวนคุย แต่เขาก็ตอบเราแค่ อืม อือ และประโยคสั้นๆ เราเศร้ามากเพราะวันต่อมาเราเลือกที่จะไม่นั่งข้างเขา และเราเห็นเขาคุยกับเพื่อนเรามากกว่าที่คุยกับเรา เราเศร้าทั้งวันเลยเว้ย เราเลยคิดว่าเขาน่าจะชอบผู้หญิงน่ารัก