เราจะเล่าคร่าวๆนะคะ 
-คือว่าผู้ชายคนนี้คบกับเเฟนมาเเล้วหกปี เเต่ทำงานคนละที่กัน ส่วนเราทำงานที่เดียวกับเขา จนวันนึงความสัมพันธ์ระหว่างเรากับผู้ชายคนนี้มันเกินคำว่าเพื่อนร่วมงานไป เราเเอบคบกันลับๆ
-เเน่นอนว่าเรื่องเเบบนี้ไม่ใช่ว่าใครก็รับได้ เราทั้งสองคนต่างอึดอัดที่ต้องปิดบังต่อทุกคนว่าเราทั้งสองคนเป็นอะไรกัน หรือเเม้เเต่ฝั่งผู้ชายเองก็ต้องปิดบังเเฟนของตัวเองว่ามีเราอยู่ เเต่ทว่าเรากลับรับรู้การมีอยู่ของผู้หญิงอีกคนมาตลอด  เราสองคนเคยพยายามเลิกความสัมพันธ์เเบบนี้มาหลายครั้งเเต่สุดท้ายมันก็ทำไม่ได้ ตอนที่เราพยายามเลิกกับเขาเรากินข้าวไม่ได้ นอนไม่หลับ จนสุขภาพร่างกายเเย่มากน้ำหนักเราลดไป4กิโลกรัมภายในไม่ถึงสามสัปดาห์ หน้าสิวก็เห่อ เรานอนร้องไห้ทุกวันว่าทำไมตัวเองเลวได้ขนาดนี้ เเล้วทำไมเราต้องหลงผู้ชายคนนึงขนาดนี้ ยอมให้เขาทุกอย่าง ตัวก็ให้หัวใจก็ให้ไปหมดเลย เเต่พอสุดท้ายเขาขอให้เรากลับไปเราก็กลับไปอย่างง่ายดาย เราพยายามถามตัวเองว่าทั้งหมดที่ผ่านมาเนี่ยมันคือความหลงหรือความรักกันเเน่
-ที่ผ่านมาเรากับเขาก็เป็นเพื่อนร่วมงานที่ดีกันมาตลอด คอยซัพพอร์ตกันทุกอย่าง เป็นห่วงเป็นใยกันจนความรู้สึกเราสองคนเปลี่ยนไปตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเราก็เกินเลยกันไปเเล้วค่ะ
-เราอึดอัดทุกครั้งที่เห็นเขากับเเฟนคุยโทรศัพท์กระหนุงกระหนิงกัน เเม้กระทั่งตอนมีอะไรกันเขาก็ยังคุยโทรศัพท์กับเเฟนเขาได้ ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้สึกอะไรนะ เราเสียใจ เรารู้สึกผิด เรายอมรับว่าเราเลวจริงๆที่เข้าไปเป็นมือที่สามของพวกเขา