มันเริ่มมาจาก วันที่27เดือนกันยายน พ.ศ2563 เลยครับวันนั้นเป็นวันที่ฝนตกเเรงมากเเล้วก็มีหลังคาถล่มลงมาไฟเลยดับทั้งซอยเลยครับ555เข้าเรื่องเลยนะครับตัวผมได้กลับบ้านมาก็พบว่าพ่อกับเเม่ผมไม่อยู่เเล้วผมก็เข้าอพาร์ทเม้นท์ไม่ได้มันต้องใช่คีย์การ์ดในการเข้าผมเลยนั่งรอพ่อกับเเม่จนยุงกะบผมเต็มขาเลยครับ55เเล้วอยู่ๆมีคนในตึกเปิดมาจากข้างในผมเลยเข้าไปได้พอผมมาในห้องผมเลยหลับเลยเเต่พ่อกับเเม่ผมไม่อยู่นะครับเเม่พ่อเขาจะโทรมาถามตลอดว่าไฟมายังผมก็จะตอบเเบบเดิมๆว่าไฟยังไม่มาเพราะว่าพ่อกับเเม่ของผมอยู่ข้างนอกเขาไม่อยากเข้ามาเพราะมันร้อนผมเลยนอนทั้งๆที่ร้อนไปเเบบนั่นเลยครับพอตีสามพ่อกับเเม่ผมมาเขาได้ทำการด่าผมว่าทำไมไม่ทำอะไรให้เรียบร้อย55ทั้งที่ผมต้องไปร.รเเล้วไฟก็ดับนอนเเบบร้อนๆเเบบนั้นเเล้วพอตอนเช้าเเม่เขาก็ได้ใช้ผมไปล้างขวดนมผมก็ไปพอน้ำไม่ไหลผมเลยบอกเขาเเล้วพอเเม่ผมมาน้ำมันก็ไหลเเล้วคำที่เเม่บอกผมคือไรรู้ไหมครับ ไม่น่ามาเกิดเป็นลูกกูเลยเนอะขี้เกียจก็ขี้เกียจเเล้วก็ไหล่ให้ผมออกไปอยู่นอกบ้านหรือเอางายๆนะครับใล่ผมไปเลยคือเเบบเหมือนจะตัดขาดจากกันอะครับพอผมจะอธิบายเขาเอาไม้กวาดมาตีจนไม้กวาดหักเลยครับเเม่เขาได้บอกกับผมอีกว่ามาอยู่ในชีวิตกูเมงก็มีเเต่ความทำ ไรก็ไม่เหมือนคนอื่น ผมได้ยินท่อยคำเเบบนี้ตั่งเเต่ตอนเด็กจนตอนนี้ผมอายู16เเล้วครับผมอยู่ ม.3 ต่อเลยนะครับเเล้วตอนนี้พ่อกับเเม่ก็ไม่มีค่าเทือมจายให้ผมเพราะ
พ่อเอาค่าเทือมผมไปซื้อไอโฟน7ให้เเม่ครับ ผมก็มีน้องนะครับถึงเเม้เข้าจะดูเเลน้องดีกว่าผม ผมก็ไมเคยอิจฉาซักครั้งครับ ถ้าอยู่บ้านผมจะโดนด่าประจำโดนเปรียบเทียบกันคนอื่นทุกวัน เเล้วที่เจ็บที่สุดสำหรับคำด่าทั้งหมดคือไรรู้ไหมครับ ไปโดดตึกตายเลยนะไม่ต้องมาเกิดเป็นลูกกู ผมลืมบอกอีกอย่างนะครับผมไม่เลยติดเหล้าติดยาไม่เคยติดอะไรที่ไม่ดีเลยครับสำหรับเรื่องของผมก็มีเเค่นี้เหละครับผมอย่ากรู้ว่าผมควรทำยังไงดีครับผมไม่มีทางออกเเล้วครับช้วยผมที