อยากถามว่าที่เป็นอยู่นี้คืออะไรทุกคนช่วยบอกได้ไหม งงๆกับตัวเองมาก. ทุกๆวันตั้งแต่เล็กจนโตทำไมต้องเป็นคนที่ชอบคาดหวังกับอะไรทุกเรื่อง ทุกอย่างต้องดีต้องเป็นตามเป้าหมาย หรือเป็นเพราะปัญหาครอบครัวที่เจอมาตั้งแต่เด็กๆ พ่อแม่ทะเลาะกันทุกวันไม่เคยมีความสุขเลย แต่ก็ยังอยากให้พ่อแม่กลับมาอยู่ด้วยกัน อยากอยู่แบบครอบครัวคนอื่นๆแต่มันไม่มีเลยสักวันจนพ่อแม่เลิกกัน.  แล้วเราก็มีพ่อเลี้ยงตอนนั่นเราอยู่ป.4 พ่อเลี้ยงเราแรกๆดีมากพอหลังๆเราอยู่ม.1 หาเรื่องแต่เราห้ามเราทุกอย่างห้ามมีแฟน ห้ามคุยกับใคร ห้ามไปไหน ห้ามเที่ยวทุงานทุกเทศกาล เคยแอบดูตอนเราอาบน้ำ เคยนั่งให้เราเห็นของเค้าแต่เราทำไม่เห็น ทะเลาะจนเราทนไม่ได้ เราเป็นเด็กที่เสียงดังถ้าใครทำไรมาเราจะทำคืน ต่อยกับพ่อเลี้ยงแทบทุกวัน ม.1-ม.3 จนแม่ไม่ห้าม ละพออยู่ม.4 แม่ก็ให้ไปอยู่กับน้าที่ กทม. เรียน ทำงาน ส่งตัวเองเรียน ระหว่างอยู่กับน้าน้าก็ห้ามไม่ให้เราเที่ยวจนกว่าจะอยู่มหาลัย เรียนเสร็จต้องรีบกลับมาทำงานเลิก4ทุ่ม ทุกวัน จนเราจบ. ม.6  พออยู่มหาลัย ก็ย้ายออกมาพักที่หอมหาลัยทำงานพาททาม. มีแฟน พอมีแฟนเราก็มีเค้าคนเดียวซื่อสัตย์กับเค้า แต่เราจับได้ว่าเค้ามีคนอื่น ตอนนี่นคบกันสองปีแล้ว เค้าแอบมีคนอื่นมาตลอด แต่เรายกโทษให้ แต่นิสัยเราเปลี่ยนไปมาก เป็นคนคิดมาก เบื่อชีวิต ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากเจอใคร ไม่อยากพบคน อยากอยู่คนเดียว เหนื่อยกับทุกๆอย่าง รู้สึกชีวิตไร้ค่ามากๆ รู้สึกว่าชีวิตนี้ไม่เคยมีความรักจริงๆจากใครเลย ทั้งพ่อ แม่ แฟน คนรอบข้าง ไม่มีใครจริงใจเลย. เบื่อตัวเองที่ต้องเป็นคนแบบนี้ ไม่อยากเป็นแบบนี้เลยเหนื่อยมากๆ ร้องไห้แทบทุกวัน หดหู่จิตใจมากๆ