สวัสดีค่ะ 
   เราคบกับแฟนได้ประมาณปีกว่าแล้ว เค้าเคยทำงานมาก่อนหน้านี้ก่อนที่จะมาคบกับเรา เป็นงานกลางคืน 
คบกับเราสักพักเขาก็ออกจากงานกลางคืน เพราะมีลูกค้าคอยตาม หลังออกจากงานมาเขาก็หางานทำ
แต่ช่วงนั้นงานหายาก เราเลยให้เขามาทำบริษัทเดียวกับเรา แต่อยู่คนละสาขา เขาทำได้ประมาณ3-4เดือน 
เขาก็ลาออก เพราะทะเลาะกับหัวหน้าแต่ดันเป็นช่วงโควิคพอดี ทำให้ทั้งเราและเขาต้องไม่มีงานเพราะเราทำงานขาย
ลูกค้าช่วงใหญ่เป็นต่างชาติ หลังจากโควิคจางบริษัทก็เปิด แต่ลดรายได้ของพนักงานลง เราเองรายได้ก็ลดลง แฟนก็ไม่มีงาน
ภาระเราก็มี ทั้งค่าบัตร ค่าเดินทาง ค่ารถ ค่าห้อง เราทำงานจ่ายค่าห้องคนละครึ่งกับแฟน แต่ค่ากินส่วนมากเราจะออกเพราะแฟนไม่ได้ทำงาน
เราก็คิดว่าเขาคงหางานทำแหละ พักสักเดือนไม่เป็นไรหรอก แต่ถึงตอนนี้เขายังไม่คิดหางานเลย เอาแต่นอนอยู่ห้อง ไม่ทำอะไรสักอย่าง 
แม่แต่ซักผ้า ล้างจาน กวาดถูห้อง ต้องรอเราหยุดถึงจะทำ คือเราเริ่มทำก่อนเราบ่นเขาเลยมาช่วย เราได้แต่รอเขาหางาน จนรอไม่ไหวเลยถาม
ไปว่า เมื่อไหร่จะไปหางาน เขาตอบว่าไม่อยากเป็นลูกจ้างแล้ว อยากมีธุกิจเป็นของตัวเอง เราก็บอก เออดีก็ทำสิ รออะไรนอนเฉยๆธุรกิจมันจะงอก
ขึ้นมาหรอ มีทุนหรอ เขาก็ตอบไม่มีทุน เราก็พูดอีกไม่มีแล้วรออะไร หางานสิเก็บเงินไว้ทำทุน เขาก็เฉย เราทะเลาะกันเรื่องนี้บ่อยมา เราบอกให้หางาน
เขาก็อ้างจะกลับบ้านไปอยู่กับแม่ เป็นวนๆอยู่แบบนี้จนค่าใช้จ่ายทั้งหมดตกมาที่เราคนเดียว เราเงินเดียวก็ลดค่าใช้จ่ายก็เยอะ ต้องมาจ่ายเพิ่มอีก
เราเครียดมาก เริ่มมีค้างค่าห้องค่าบัตร เพราะหาเงินมาจ่ายในช่วงของเขาด้วย ตอนนี้เครียดที่สุดคือกลับมาห้องมาเจอเขานอนสบายเล่นเดมอยู่บนเตียง
ไม่ทุกข์ไม่ร้อนอะไรเลย เรายืมเงินแม่เรามาจ่ายค่านู้นค่านี้ที่ไม่พอจ่าย ที้งที่เขาไม่เคยคิดช่วยอะไรเลย เราควรเอาไงดี บางครั้งเราทนไม่ไหวก็พูดไปว่า 
ถ้าเธอทำงานอื่นไม่ทนหรือไม่ถนัดอะ กลับไปทำงานกลางคืนเธอก็ได้นะดีกว่ามานั่งนอนอยู่ทิ้งเวลาให้เสียป่าวแบบนี้