เริ่มฉากมาด้วยความมุ้งมิ้งหวานๆ ขำนิดๆ ละมุนเบาๆ



และแล้วเมื่อซงอาสารภาพความรักกับจุนยอง แต่ๆๆๆๆๆ มาเจอ 3 คน เกินจะทนไหว แถมดันมาบอกแบบอีกนี้อีกกกก เจ็บกระดองใจ



ยิ่งรู้ว่าจุนยองเคยชอบจองคยองด้วยอีก  เศร้าเลยซงอา มีที่ว่างสำหรับฉันไหม เจ็บจี้ดๆเมื่อจุนยองนิ่ง ฮือออ



ส่วนฮยอนโฮ คือเหตุผลที่ 2 เพื่อเธอ นี่คือความรักที่ฉันมีต่อเธอ สงสารเลย แต่สิ่งที่ย่าของจองคยอง
พูดไว้กับฮยอนโฮก็เหมือนทำให้มีแรงผลักดันในการทำเพื่อตัวเอง รักอย่างเดียวบางทีมันอาจจะไม่เพียงพอ ชอบที่พ่อจองคยอง
พูดไว้ว่าเราจะจำสิ่งที่เราทำร้ายกับคนอื่นได้มากกว่า สิ่งที่คนอื่นมาทำร้ายเรา อย่าทำร้ายคนอื่นจนมากหรือลึกจนเกินไป พูดเพื่อ
เตือนสติลูกสาวตัวเองได้ดีเลย จองคยองบางทีก็ดูยึดกับแม่มากเลยดูแล้วเหมือนจะจมแต่ความทุกข์ เหมือนค้นหาตัวเองไม่เจอ
เพราะมีทิฐิหลายๆอย่าง 



สิ่งที่พ่อของซงอาพูดก็เป็นอีกคำที่ชอบพ่อที่เข้าใจลูก รอที่จะให้ลูกค้นหาความสุขของตัวเอง น่ารักมากและอบอุ่นมาก 



เป็นอีพีที่ดูไปแรกๆฟินสุดๆ มากลางเรื่องจนจบตอนแอบเจ็บเพราะเธอที่ใจร้าย แต่ลึกๆรู้สึกว่าจุนยองพยายามจะเคลียร์ความรู้สึกของตัวเอง
อีกประโยคที่ชอบของนางเอกคือ ชั้นชอบคุณจุนยอง แต่ชั้นก็ยิ่งมีอีกสิ่งที่ชอบ ซึ่งก็คือความฝันเรื่องไวโอลินของนาง แต่แอบมาเซ็งตรง
มาอยู่กับอาจารย์อะไรเนี่ย นั่งฟังไวโอลินจะหลับบ้าง ปัดฝุ่นบ้าง คงต้องฝึกฝนด้วยตัวเองอย่างเดียว 
ตอนท้ายๆที่ซงอาได้ยินที่จองคยองขอให้จุนยองมาเล่นเปียในให้แต่จุนยองปฎิเสธ แอบสาแก่ใจเล็กน้อย 
อยากให้พระเอกเสนอตัวมาเล่นให้นางเอกจัง รออีพีต่อไปค่ะ