คนที่คนอื่นคิดว่ามีพรสวรรค์ แต่ไม่ใช่ ความพยายามมีส่วนสำคัญจนไปถึงซึ่งความฝัน จุนยองก็เคยสอบได้ที่ไม่ดีนักมาก่อน



ฉันมีแต่ความฝันและความพยายาม ฉันไม่มีพรสวรรค์ใดๆ คุณไม่เข้าใจเด็กๆเหล่านั้นเลย? เบื้องต้นนั่นคือความน้อยเนื้อต่ำใจของซงอา
แต่เมื่อรู้ความจริงกลับเป็นอีกแบบ



เมื่อเราใจเต้นทุกครั้งกับสิ่งที่ทำแล้วจะเมินมันไปทำไม นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเลิกเล่นไวโอลิน (ยิ่งเมื่อเห็นซงอาชอบมันมากกว่าตัวเองเล่นจึงรู้เลย)
แต่ฉากเลิกกับเพื่อนนางเอกมินซอง เหตุผลห่วยจริงๆค่ะ เป็นใครฟังก็ยิ่งกว่าช้ำใจ



อีพีนี้น่าสงสารฮยอนโอ เหมือนจองคยองไม่เคยรักฮยอนโอเท่าไหร่นัก คิดว่ามีเหตุผลอื่น


ฉันรักเธอ พัคจุนยอง เธอก็รักฉัน ฉันรู้ จองคยองกล่าว
กับฮยอนโอ เราจบมันตรงนี้เถอะ (ปล.โปรดถามจุนยองก่อนนะจ้ะ )



รอคอยมาแสนนานกว่าจะมีฉากมุ้งมิ้งๆกัน ปล.ถ้าหัวหน้ายูที่นางเอกทำงานด้วยไม่ไปช่วยพูดกับอาจารย์ของจองคยอง
ดูแกเมินมากไม่สนใจถ้าลูกศิษย์ไม่มี profileน่าดู ถ้าได้อาจารย์ดีๆซงอาจะเก่งขึ้นไปถึงฝันได้ไหม สงสารนาง สู้ๆนะ