มีน้อง ผญ คนนึงเจอกันในมหาลัย ตอนนั้นผมอยู่ปี3 กำลังจะขึ้นปี4 แล้วบังเอิญได้มาเรียนห้องเดียวกันผมก็เลยไปค้นเฟสบุ๊คน้องเขาจนเจอแล้วก็กดแอดไป พอน้องเขารับเฟสผมก็ทักแชทไปคุย ผลปรากฏว่าน้องเขาก็ชอบผมเหมือนกัน แต่น้องเขามีแฟนอยู่แล้ว แต่คุยกันสถานะพี่น้อง แรกๆ ก็คุยไม่บ่อย แล้วบังเอิญเทอมสุดท้ายของปี4 ดันได้มาเรียนห้องเดียวกัน ไม่รู้ว่าฟ้ากลั่นแกล้งหรือเปล่า ซึ่งมันเกิดขึ้นยากมากที่สาขาน้องเขามีวิชาที่ตรงกับสาขาผม พอเราได้มาเรียนห้องเดียวกันคราวนี้ผมก็ทักไปคุยทุกวัน เวลาเจอกันในห้องก็จะทำตัวเหมือนไม่รู้จักกัน แต่ในแชทก็จะหยอกล้อกัน ประมาณว่าทำไมวันนี้น่ารักจัง พอเลิกเรียนก็จะวีดีโอคอลหากัน น้องเขาก็มีหยอกล้อเล่นกันแบบวัยรุ่นจีบกันนั้นแหละ (ส่วนเรื่องแฟนน้องเขาบอกว่ามีก็เหมือนไม่มีซึ่งผมไปดูในเฟสย้อนหลังของน้องเขาทะเลาะกับแฟนกันบ่อยมาก เลิกกันก็บ่อย ผมก็เคยถามนะว่าถ้าเกิดพี่หายไป รอจนน้องเขาโสดแล้วทักไปความรู้สึกจะเปลี่ยนไปไหมเพราะในหัวผมตอนนั้นรู้สึกว่าที่ทำอยู่มันกำลังผิดต่อแฟนของน้องเขาถึงจะทะเลาะกันบ่อยก็เถอะ น้องเขาตอบว่าน้องชอบใครน้องชอบนานนะ ถ้าชอบคือชอบเลยไม่เปลี่ยนใจหรอก ผมจำประโยคนี้ได้ขึ้นใจ) พอเวลาผ่านไปจนผมเรียนจบปี4 ผมก็ขอนัดน้องเขาไปเจอแบบส่วนตัว เพราะปกติผมกับน้องเขาไม่เคยเจอกันแบบส่วนตัว ปกติจะเห็นหน้าคุยกันส่วนตัวก็ผ่านหน้าจอโทรศัพท์ พอไปเจอกันปุ๊บคุยกันไปสักแปป ผมกับรู้สึกว่าน้องเขาไม่ใช่ ในหัวผมมันยึดติดกับความถูกต้อง ผมชอบนึกไปถึงอนาคต สมมุติถ้าได้น้องเขามาเป็นแฟน แล้วคนรอบข้างถามว่าเจอกันได้ยังไงจะตอบว่าไรดี ผมไม่อยากมีตราบาป มันรู้สึกผมเหมือนไม่มีน้ำยาต้องไปแย่งแฟนคนอื่นเขา แต่หน้าตาน้องเขาคือสเป๊คผมเลย คนจีบน้องเขาก็เยอะนะตลอดระยะเวลาที่น้องเขามีแฟน ลืมบอกไปน้องเขาคบกับแฟน มา 4-5 ปีแล้วด้วยน่าจะเป็นแฟนคนแรกน้องเขาเลยเพราะคบกันตั้งแต่สมัยน้องเขาเรียน ปวช ซึ่งมีผมที่น้องเขายอมเปิดใจให้ผมยอมคุยด้วยตั้งแต่น้องเขาเข้ามหาลัยมา ผมไม่ได้คิดไปเองนะ เพราะนิสัยน้องเขาเป็นคนไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ชอบแต่งตัวโป๊ เป็น ผญ เรียบร้อย แต่มีเสน่ห์สุดๆ ใครเห็นก็ต้องชอบแน่นอน พอหลังจากวันนั้นผมกลับมาบ้านผมก็เริ่มไม่ทักไปคุย เพราะผมยอมรับว่าความรู้สึกผมมันลังเลมากบวกกับผมก็เริ่มทำงานด้วยเลยเริ่มให้เวลากับงานมาก พอระยะเวลาผ่านไป 5 เดือน ซึ่งผมจะต้องรับปริญญา ก่อนวันรับปริญญาเดือนนึงผมก็ทักไปคุยกับน้องเขาน้องเขาก็ยังให้โทรคุยปกติ พอไปถึงวันรับปริญญาผมได้เจอน้องเขาหลังจากที่ไม่ได้เจอกันนาน ตอนนั้นความรู้สึกผมเหมือนกับวันแรกที่เจอน้องเขาเลย บวกกับน้องเขาพึ่งเลิกกับแฟนแล้วด้วย พอหลังจากรับปริญญาเสร็จผมก็ทักไปคุย ผลปรากฏว่าน้องเขาไม่ให้ผมโทรหา ตอบผมช้า หรืออ่านแล้วมาตอบอีกวันก็มี มันทำให้ผมรู้เลยว่าผมรู้สึกรักน้องเขามาก คิดถึงน้องเขามาก ผมก็เลยแชทถามไปว่าพี่มีโอกาสที่จะได้เป็นแฟนกับน้องไหม น้องเขาตอบกลับมาว่าไม่มีแล้ว น้องไม่ได้รู้สึกกับพี่แบบนั้นแล้ว แต่เราก็ยังคุยเป็นพี่น้องกันได้นะ วินาทีนั้นประโยคที่น้องเคยพูดว่า "น้องชอบใครน้องชอบนานนะ ถ้าชอบคือชอบเลยไม่เปลี่ยนใจหรอก" มันผุดขึ้นมาในหัว ทั้งตัวชา สตั๊น เราคงคาดหวังมากไป แรกๆ ผมก็ทักแชทไปคุยตื้ออยู่ 5-6 เดือนน้องเขาก็ตอบบ้างไม่ตอบบ้าง ไม่ให้โทรหาเลย แต่น้องเขาโสดแล้วนะยังไม่มีใคร ผมถามจากเพื่อนน้องเขา อยากนัดเจอก็ไม่ยอมให้เจอ อย่างว่าผมคงเจอน้องเขาในเวลาที่ไม่ใช่ ตอนแรกผมคิดว่าผมเอาอยู่ ผมไม่คิดเลยว่าใจผมจะมารักน้องเขาเข้าให้แล้ว ตอนนี้ผมทำใจได้แล้ว ตอนแรกอารมณ์อกหักมาเต็ม พี่ๆ ว่าผมควรตัดใจดีไหม ขอความเห็นหน่อยครับ