เคยคิดว่าเราไม่เหมาะกับเลย  จึงโสดมานานจนเจอสาวคนหนึ่ง  เธอเดินผ่านบ่อยๆ  สนใจอยากรู้จักมองเธอไม่กล้าทัก  วันหนึ่งถามเธอว่าไปไหนครับ  ไม่ตอบหน้านิ่ง สักพักเดินหนีเฉย  ในชีวิตไม่เคยเจอสาวเดินหนี  ความรู้สึกตอนนั้นคิดว่าหญิงไม่สนแน่   ที่เคยมองก็เลิกมอง ที่เคยนั่งมองก็หลบอยู่ข้างใน  เห็นไกล้ๆก็หลบไปใน  จนเธอจากไป  ไปอยู่ที่อื่น   บังเอิญเราและเธอเจอกัน  เรามองเธอแต่เธอหันหน้าหนี   แค่ถามคำเดียวก็บอกอะไรๆได้  ว่าอีกคนคิดยังไงได้เลยบางทีเราก็คิดว่าเราคิดเองที่เข้าวุ่นวายกับเธอ   ออกมาห่างๆดีก่วานะ  ไม่ชอบให้ใครว่าเราได้  กลัวเค้ารำคาญ