สวัสดีค่ะพี่ๆชาว พันทิป ทุกคน. ชื่อ เอ นะคะ (นามแฝง)  วันนี้ เอ ขอมาเล่าปัญหาความรักของเอ ให้พี่ๆได้แสดงความคิดเห็นกันค่ะ




คือ เอ ได้แอบชอบ เพื่อนต่างสาขา คนนึง เขาชื่อ บี (นามแฝง) จุดเริ่มต้นของการแอบชอบบี คือ วันแรกที่เปิดเทอมใหม่ ของ นศ. ปี1 เพื่อนๆของ เอได้แซว บี ว่า แกๆ เอชอบนะ ตอนนั้น เอยังไม่ได้ ชอบหรือมีความรุ้สึกอะไรต่อบีเรย เวลาเพื่อนของเอ เจอ บีที่ไหน ก้อจะแซว ว่า เอชอบบี ทุกครั้งที่เจอ จน เอ เริ่มรู้สึกชอบบี จริงๆ เวลาเพื่อนแซวบี  เอก้อจะเขิลตลอด แล้วก้อชอบมอง บี ตลอดว่าเขาทำอะไร ไปไหน แอบติดตามบี  จนมาวันนึง เอได้ แชร์โพสเหงาลง สตอรี่ บีก็มาตอบกลับ ว่าคุยด้วยได้นะ เอก็ดีใจที่ บีทักมาหา จากนั้นเราสองคนก็ได้คุยกัน ตั้งแต่5ทุ่ม จน ตี3ครึ่ง เราต่างชวนกันคุย เอมีความสุขมากที่ได้คุยกับบี ข้อความของบี ทำให้เอยิ้มไม่หุบเลย เราคุยกันเหมือนต่างคนต่างแอบชอบกัน บีเขาก้อชอบมาหยอด เอ ตลอด แล้วเราก็มาสารภาพกัน เอ เริ่มสารภาพก่อน ว่า เอชอบมองบี เวลาเพื่อนแซว เอก้อจะเขิน หรือไปเจอบีที่ไหนก้อจะไม่มอง ต้องรอให้บีเผลอก่อนเอถึงจะมอง  บีก้อสารภาพมา ว่า บีก้อชอบมองเอเหมือนกัน เวลาบีมองเอแล้วเอเห้น เอก็จะชอบหลบสายตาหลบหน้าบี แล้วบีก้อมาหยอดนั่นนี่ใส่เอ ส่งอิโมจิ❤️🧡💛💚💙💕❣️💘💖💗💓💞💜💝💟💌แบบนี้บ้าง ส่งอิโมจิ🤗😚😙😗 แบนี้มาบ้างแต่จะส่ง😚อิโมจินี้บ่อยกว่า
หยอดว่าแม่เอจะชอบบีมั้ยนะ เอก้อบอกว่า ก้อต้องดูๆกันไปก่อน ว่า บีนิสัยใจคอแบบไหน จะได้บอกแม่ได้ว่าบีนิสัยแบบนี้นะ คุยกับคนนี้อยู่นะ อะไรประมานนี้ เราคุยกันทุกวัน คุยกันเช้าเย้น เมื่อว่าง แล้วคืนวันจันทร์ที่ 7ก.ย. 63 เราก้อคุยกันเหมือนเดิม หยอกล้อกัน หยอดใส่กัน มีบอกคิดถึงกัน บอกรักกัน บอกเป้นห่วงกัน แคร์ความรุ้สึกกัน แถมบีให้เบอร์โทรบีมา ทั้งๆที่เอไม่ได้ขอบีเรย เรียกแทนตัวว่า ที่รัก กันบ้าง ใส่ใจกันตลอด จนเอเกือบหลงรักบีไป แล้วเช้าวันอังคารไปเรียน เราก้อเจอกัน แต่เอหลบหน้าบี เพราะเอเป้นคนที่เขิลง่ายเวลาเจอคนที่ตัวเองชอบ ล้ะแถมยังสารภาพกันไปแบบนั้น บีตะโกนถามเอว่า หลบหน้าทำไม แต่เอไม่ได้ตอบไป แต่มาตอบในแชทแทน ว่าไม่ได้หลบแค่แอบเสา ล้ะก้อพากันขำ ล้ะก้อต่างคนต่างเรียน จนถึงตอนเย้น เอ ต้องไปเรียนอีกอาคารนึง เอเห้นบีเดินมาจากหน้าวิลัยกับเพื่อนของบี เอก้อไม่ได้อะไร จนเพื่อนของเอบอกว่า เอเรารุ้สึกว่ามีอะไรแปลกๆ เอก้อถามว่าอะไร เพื่อนเอบอก ข้างหลังเออ่ะ เอเรยหันไปมอง ปรากฏว่า บีกับเพื่อนบียืนจ้องเอ ยุข้างหลัง เอก้อตกใจ เรยยกแฟ้มงานมาปิดหหน้า เพราะเขิล ทำอะไรไม่ถูก แร้วเอกับเพื่อนก็เดินไปอีกอาคาร แต่ดันไปเจอ บีกับเพื่อนอีก เอเรยรอให้บีไปก่อน แต่บีไม่ไป กลับมายืนมองเออยู่ตั้งนาน แล้วเพื่อนบีก้อเรียกเอว่าให้ไปหาบีหน่อย เอไม่ไป บีเรยเดินมาหา ล้ะก้อมานั่งข้างหลังเอ แล้วถามเอว่า เป้นอะไร หลบหน้ากันทำไม เขิลหรอ เอใจเต้นมากทำไรไม่ถูก เรยตอบไปว่าเปล่า (เสียงสุง) ไม่ได้หลบ มานั่งพักเฉยๆ แล้วเอก็ชวนเพื่อนไปเรียน แล้วบอกบีว่า ไปก่อนนะ แล้วบ๊ายบายให้ แล้วก้อรีบเดินไป บีตะโกนบอก เดินไม่รอเพื่อนเลย เอ เรยยืนรอ แล้วตกเย้นมา บีทักมา ว่า วันหลังอย่าหนีสิ กล้าๆหน่อย ไม่ใจเลย  พน.เราจะมองเทออีก อย่าหลบอีกนะ มาสุ้กันสายตาอ่ะ เอตอบไป ก้อคนมันเขิน มันทำอะไรไม่ถูกนี่ อยู่ๆก็เดินมาหาล้ะก้อมานั่งข้างหลังกัน แล้วก้คุยกันไปเรื่อย หยอดกันไปตามประสา แล้วเอเรยถามบีว่า บีชอบอะไรไม่ชอบอะไร เอจะได้ไม่ทำกลัวทำอะไรให้ไม่ถุกใจอะไรแบบนี้ บีก้อบอกมาว่า บีชอบผญ.ฟิวเพื่อน แบบพูดกู ไรงี้ แต่เอไม่พูดก้อไม่ได้ว่าอะไร  เราคนหยาบๆแบบนี้แหละ ขอโทดนะถ้าพุดอะไรแรงๆไป เอก้อบอกว่า ไม่เป้นไร เอก้อถามไปว่า สรุปชอบหรือไม่ชอบ บีตอบมา ที่คุยด้วยรุ้สึกชอบเพราะเอชอบบีก่อนใช่มั้ย ใช้คำว่ารุ้สึกดีด้วยได้มั้ย ที่คุยด้วยทุกวันนี้รุ้สึกดีด้วยจริงๆนะ ตอนนั้นเอถึงกลับร้องไห้ออกมา พิมพ์อะไรตอบกลับไม่ได้เรย มันทั้งจุกทั้งเจ้บอยู่ในใจ แล้วเอบอกว่า ไม่เป้นไร เอคงคิดไปเองแหละว่า บีชอบเอ บีบอก อย่าคิดแบบนั้น ไม่ใช่บีไม่ชอบเอ แต่บีรุ้สึกดีกับเอจริงๆ แล้วบีก้อขอโทดเอ บอก ขอโทดที่ทำให้เอรุ้สึกแย่ บีรุ้สึกผิดที่ทำเอเสียใจ เอเรยตอบไปว่า เอรุ้ว่าบีอยากให้เอเป้นแค่เพื่อนบี บีตอบมา ขอโทดนะ บีคิดไปมากกว่านั้นไม่ได้จริงๆ แล้วก้อแยกต่างคนต่างนอน เช้าวันพุธ บีไม่มองเอ หลบหน้าเอ เจอเอที่ไหน บีต้องไปไปทางอื่น  เอก้อยังอยากคุยกับบีเหมือนเดิม ยังมองบีเหมือนเดิม เอก้อเลยตัดสินใจทักบีไป บีก้อตอบ แต่เหมือนตอบแบบ ใครทักไปก้อตอบหมด แล้วเมื่อวานนี้ ตอนเย็น เอกำลังขี่รถกลับบ้าน เอ ออกมาจากโรงรถ บีมองตามเอขี่รถออกมา เอเรยมอง แล้วมันเป้นจังหวะ เอบ๊ายบายให้เพื่อนเอ บีที่มองเออยู่ก้อ อมยิ้มพยักหน้าให้เอ บีคงคิดว่าเอบ๊ายบายให้บีแหละ เอก้อตกใจมาก ดีใจด้วยที่เอพยักหน้าให้  เอเรยหันไปมองบี บีก้อมองกลับมาแล้วก้อยิ้มตั้งแต่ออกจากวิทลัยจนถึงบ้าน เอเรยทักไปถามว่า พยักหน้าให้เราหรอ? บี บอกใช่ ก้อเอบ๊ายบายมาบีก้ตอบกลับไง  แล้วเอก้ถามบีว่า ตอนค่ำๆ เอขอทักหาได้มั้ย บีบอก ได้ๆ เอเรยถามไปอีก บีอยากคุยกับเอมั้ย กลัวไม่อยากคุยด้วยแล้วทักไปล้ะจะตอบตามมารยาท บีบอก คุยก้อได้ไม่คุยก้อได้ทักมา ตอบหมดแหละ เอเรยบอกไป งั้นไม่ทักดีกว่า เหมือนบีไม่อยากคุยด้วยเรย บีบอก คุยก้อได้ ไม่ได้ว่าอะไร เอเรยตัดสินใจไปว่า โอเคร งั้นเดี่ยวทักไปนะ ต่อให้บีไม่อยากคุยด้วยก้อเถอะ เอหน้านด้านพอ ล้ะเอก้อไปหาเรื่องนั่นนี่มาชวนคุย หาเรื่องมาให้ปรึกษาบีก้อให้คำปรึกษา และบอกว่ามีไรก้อมาปรึกษาได้เสมอ แต่บีไม่ได้ชวนเอคุยเรย มีแต่ตอบ ถามคำตอบคำ




#พี่ๆอ่านกันแล้ว พี่ๆคิดว่ายังไงกันคะ บีเขาอยากคุยกับเอมั้ย หรือตอบตามมารยาท หรือเขาอยากคุยด้วยแต่เขาไม่กล้าเพราะยังรุ้สึกผิดอยุ่

เขาคิดแค่เพื่อนหรือแค่รู้สึกดีจริงๆ หรือ เขากำลังสับสน ว่าเขาชอบหรือรุ้สึกดีหรือเปล่า หรือ เขากำลังลองใจเอ ว่าถ้าเขาทำแบบนี้จะรุ้สึกยังไง ยังจะอะไรกับบีอยุ่มั้ย หรือเขาอะไรยังไง




พี่ๆช่วยออกความคิดเห้นกันด้วยนะ เอาเท่าที่พวกพี่ๆรุ้สึกกัน

ขอบคุณค่ะ🙏🏻🙏🏻