เริ่มเรื่องคือ...
ไปนั่งทานข้าวในร้านอาหารธรรมดาปกติทั่วไป คือแฟนเราเค้ารำคานโต๊ะข้างๆที่พูดเสียงดังพูดแบบน่ารำคานแต่ปฏิกิริยา แฟนเราถ้าเจอพวกนี้คือจะพูดเสียงดัง ไอเสียงดังใส่แบบเหมือนเตือนแล้วก็จะบ่นด่า เราก็รำคานนะแต่แบบคือร้านมันคือร้านธรรมดา มารยาทของคนมากินก็อาจจะไม่ได้ดีทุกคน จะพูดเสียงดังหรือจะทำไรรบกวนคนอื่นหรือมารยาทไม่มีก็อาจจะควบคุมกับ กลุ่มคนแบบนี้ยาก คือส่วนตัวถ้าไม่แย่มากๆขนาดแบบมาหยิบของบนโต๊ะต่อหน้าต่อตาไรแบบนี้จะพยายามปล่อยผ่านหรือคืออาจจะมองให้เค้ารู้สึก แต่แฟนเราแบบคือบ่นด่าแบบคือเราเป็นคนฟังแถมพยายามพูดใหเอีกฝั่งได้ยินคือพร้อมมีเรื่องไรงี้ คือเรามากินข้าวก็อยากกินแบบไม่มีปัญหากับใครแบบไม่จำเป็นดีกว่า เราห่วงแฟนเรามากกว่าว่าถ้าหากอีคนที่แฟนเรามี อาการใส่ไปแบบนั้นแล้วมาทะเลาะกันหรืออาจจะถึงขั้นทำร้ายแฟนเรา เราก็อยากให้เค้าปล่อยผ่านไป แต่กลายเป็นว่าแฟนเราไม่พอใจเราด่าว่าเราว่าไม่เข้าข้าง ด่าเค้าต่อหน้าคนอื่น คือเราแค่พูดว่าปล่อยเค้าไปเถอะช่างมันแค่นี้ คือเค้าคิดว่าเราไม่ให้เกียรติเค้าไม่เข้าข้างเค้า  คือเราหวังดีไม่อยากให้มีเรื่องกันต่างคนต่างกินๆไป ไรงี้คือฝั่งนั้นเอาจริงๆก็น่ารำคานแหล่ะวุ่นวายโวยวายหาช้อนทั้งๆที่มันมีวางไว้บนโต๊ะแต่ไม่มองดีดีเอง  สุดท้ายนะคือเราแบบเสียความรู้สึกว่าทำไมแฟนเราต้องโกรธขนาดนี้ทั้งๆที่เราคือหวังดีกับเค้าไม่อยากให้ไปมีเรื่องเพร่ะส่วนตัวเราว่ามันเป็นเรื่องเล็กมาก  มานั่งทะเลาะกันเอง ด้วยเหตุคนอื่นไม่มีมารยาท
หรือเราผิดตามที่แฟนบอกจริงๆ คือ งงมาก คือนางไม่มาขึ้นรถนางเดินหนีไปเลยแบบไปคนละทาง งง มาก