เริ่มสังเกตตัวเองมาซักพักละ ว่าเป็นคนขี้เหงานะ แต่เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วจะเบื่อทันที เกมก็เล่นได้แปปเดียวก็ลบ แบบชอบง่าย เบื่อง่าย แต่สิ่งที่ทำให้ชอบแล้วฝั่งใจก็คือรักแรกพบ เมื่อก่อนก็ไม่ได้ใฝ่หาควารักอะไรหรอก พอพี่ น. เข้ามากลับเปิดใจให้ง่ายๆ หลังจากคุยกันแล้วได้เป็นแค่พี่น้องก็..ก็...นั้นแหละค่ะท่านผู้ชม555 ตัวเองก็กลายเป็นคนเจ้าชู้ คุยเยอะ บางทีที่ไม่เรียกชื่อเพราะกลัวจำผิด แต่พอได้มีแฟนเป็นตัวเป็นตน จะจากด้วยอารมณ์ตอนนั้นหรืออะไรก็แล้วแต่ มันทำให้เรารู้สึกผิดกับเขามาก ผิดที่ล้อเล่นกับความรู้สึก ผิดที่ไม่ได้รักตั้งแต่แรก ผิดที่ใจไม่แข็งพอที่จะเอาเขาออกจากชีวิต จนมันทำให้เขา..ต้องผิดหวังในตัวเรา ยอมรับแหละว่าผิด ว่าไม่ดีพอ ขอโทษนะ หลังจากนั้น จากที่เป็นเสือ กลับกลายเป็นคนเฉยช้ากับความสัมพันธ์แบบนี้ และไม่ยอมเปิดรับใครเข้ามาอีก เพราะยังกลัวว่ายังไม่ดีพอ ยังไม่พร้อมจะมี กลัวว่าจะเหมือนครั้งที่แล้วมา กลัวว่าจะต้องมีใครมีน้ำตา เลยไม่มีจะดีกว่า จนถึงตอนนี้ก็ยังเฉยช้าเหมือนเดิม...
(แล้วชีวิตนี้จะมีแฟนกับเขาไหมหนออ~)