คือรู้สึกว่า ปีนี้มันแย่สุดๆ เราที่เจอเรื่องแย่ๆ มาตั้งนาน ก็รู้สึกอยากย้อนกลับไปตอนเด็กๆ แต่สิ่งที่เป็นปัญหาที่หนักสุดๆ คือ เรารู้สึกมีอาการแปลกๆ เราเริ่มเบื่อโลก คนรอบข้าง แต่เรากลับยิ้มได้(ฝืนยิ้ม)แถมรู้สึกอ่อนไหวง่ายมากๆ โดยเมื่อก่อนเป็นผญ.ที่ห้าวๆ ถึงจะเปลี่ยนนิสัยเป็นผญ.ที่ปกติ แต่เราไม่ใช่คนขี้แงอะไร แต่เมื่อตอนเราเรียน คาบทำสวน เรามานั่งอยู่ตรงสารา เพื่อพัก เพราะเราเพิ่งพรวนดินได้ครึ่งนึง เรามานั่งนอนเล่น แล้วเห็นคนในกลุ่มที่ชวนกันทำแปลงด้วยกัน กำลังยืนคุยกะนไปด้วยทำงานไปด้วย เราก็แอบโกรธที่ให้เราทำตั้งครึ่งนึง แต่พอเรานั่งเล่นจนเกือบหมดคาบ เราก็ได้ยินเพื่อนที่เป็นกลุ่มอื่นนินทาเราว่า "ดูไอ(ชื่อเรา)ดิ นั่งเล่นนอนเล่น ไม่ช่วยเพื่อนทำ เป็นลูกคุณหนูจริงๆ" เราพอได้ยิน เราก็ตะโกนกลับไปว่า "ด่ามาสิ่ง จะว่าอะไร ก็ว่ามาสิ ยอมรับว่าไม่ได้ทำตอนนี้ แต่กูก็ทำแล้วอะ" เราโกรธจัด ตอนนั้นครูที่สอนก็มานั่ง แล้วตามด้วยเพื่อนคนอื่น จากนั้นครูก็พูดว่า "เอ้า แปลว่ายอมรับเหรอว่าขี้เกียจ" ตอนนั้นคือโกรธครู แต่เราเป็นแค่นักเรียนในระบบของร.ร. จะทำไรได้? เราเลยตอบกลับแบบประชดไปว่า "มั่งคะ หนูคงขี้เกียจ" ตอนนั้นรู้สึกว่า คำพูดแบบนั้นทำอะไรคนอย่างเราไม่ได้หรอก แต่จู่ๆ นํ้าตาเราก็ไหลออกมา ตอนนั้นมันรู้เศร้ามาก จนนํ้าตาไหล เราพยายามกริบเสียง กับนํ้าตา แต่ตอนนั้นคนมานั่งเกือบทั้งห้อง เราก็พยายามปิดบัง เราใช้แมสปิดปาก แล้วเอาผมปิดหน้าไว้ พยยายามเช็ดนํ้าตา แบบไม่ให้ใครเห็น ตอนนั้น เราก็ได้ยินคนพูดนินทาเราอีกว่า "อีลูกคุณหนู" ดังขึ้น เราหันไป ผญ.ห้องเรา 2 กลุ่มที่กำลังทอนญ่าอยู่ พูดแล้วมองหน้าเรา เราก็คือเศร้าหนัก เหมือนโดนบลูลี่ คือเราเป็นคนที่ไม่ชอบทำงานหนัก เราคือแบบเป็นคนที่อ่อนแอถึงจะเป็นคนรูปร่างปกติตามเกฑ เราคืออยากกระโดดตบคนเลย พอครูปล่อย เราก็โดนนินทา เราอยากถามว่า 'พอใจยังอะ?🙂 สนุกพอยังอะ? 🤔🙂 ชอบมากปะ? 😊🙂'เราฝืนยิ้มให้คนที่นินทาเรา เรารู้ว่านิสัยเราอาจจะปากพูดหยาบๆ แต่เราก็เข้าใจความรู้สึกทุกคนดี คือครอบครัวเราถึงจะไม่อบอุ่น แต่เราก็ได้รับความอบอุ่นจากคนรอบข้าง แต่นี้คือเราก็โดนบ่อยๆ นะการนินทาอะ แต่ครั้งนี้เรารู้สึกสมองผิดปกติ รู้สึกเกลียดตัวเอง..ไม่ได้อยากตายนะ อยากมีตัวตนบ้างอะ ทุกคนมองข้ามเราอะ คนที่เกลียดเรามีเยอะ คนที่ไม่เกลียดเราก็เยอะ แต่นี่อะไร? ทำไมตอนที่โดนคาวก่อน ไม่เห็นเจ็บแบบนี้เลย หนักถึงขั้น โดนแกล้ง โดนตบ โดนด่า เรายังปล่อยให้กลายเป็นอดีตในปีที่แล้ว แต่ปีนี้เราปล่อยเรื่องพวกนี้ไม่ได้เลย เหมือนมีคนล็อกกุญแจไว้กับข้อมือเราอะ ยึดติดกลับมัน เจ็บกลับมัน เราเศร้า เราโกรธ เรารัก เรามีความสุข มันผสมปนเป จนกลายเป็นความรู้สึกบางอย่าง แค้น? โกรธคูณ2? ความเศร้าคูณ2? 5555 เรานี่บ้าเนอะ มาถามว่าเราเป็นอะไร แม้แต่เรายังไม่รู้เลย😊🙆♀️🖤 ก็ขอบคุณทุกคำตอบนะคะ
รู้สึกอ่อนไหวง่ายกว่าทุกปี?