เราแต่งงานกับสามีได้ปีกว่าแล้วค่ะ ตอนนี้มีลูกด้วยกัน 1 คน ยังเล็กแบเบาะอยู่ค่ะ สามีและเราทำงานทั้งคู่ค่ะ
สามีค่อนข้างเป็ยคนขี้เกียจ เนือยๆ เอื่อยๆ หน่อยค่ะ ไม่กระตือรือร้น ไม่ขยัน งานบ้านไม่ทำ รถไม่ล้างเอง ความคิดคือเข้าคาร์แคร์มันสบายไม่ต้องเหนื่อย ซ่อมนั่นนี่ซ่อมไม่เป็น แล้วไม่คิดจะหาวิธีซ่อมหรือเรียนรู้เพิ่มเติมด้วย ว่างเป็นเล่นเกมค่ะแต่ไม่ถึงกับติดงอมแงมนะคะ
เวลาไปไหนมาไหน จะให้เรานำตลอด พาไปตลอด เวลาจะถามอะไรร้านค้าจะให้เราเป็นคนถาม เป็นคนเรียกมาเก็บเงิน
เหมือนเขาไม่มีความกล้าหรือไม่มีความเป็นผู้นำเลยค่ะ 
            หลังจากมีลูกมา เขาก็เปลี่ยนไปนิดหน่อยค่ะ หลังเราคลอดเขาทำทุกอย่าง ช่วยดูลูก ล้างขวดนม เปลี่ยนแพมเพิร์ส ซักผ้าอ้อมลูก ซักผ้าให้เรา
ช่วยทำกับข้าว ทำสะอาดบ้าน แต่ก็ไม่นานค่ะ พอเราแข็งแรงขึ้น เขาก็เริ่มไม่ทำ อุ้มแต่ลูก งานบ้านอะไรทุกอย่างมีเรากับแม่เราทำค่ะ
แม่เราก็ทั้งเหนื่อยเลี้ยงหลานด้วย เขาไม่เอ่ยที่จะช่วยแบ่งเบาเลย
            เราคิดว่าการมีลูกจะทำให้ชีวิตเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ขยันขึ้น แต่ดูแล้วเหมือนเดิมทุกอย่างค่ะ จะขยันหน่อยก็เรื่องลูกแค่นั้นแหละค่ะ
เราพยายามบอกให้เขาทำนั่นทำนี่แล้ว เขาก็ไปทำให้อยู่นะคะ แต่กว่าจะไปทำให้ก็ใช้เวลาหน่อย เราอยากให้เขาปรับปรุงตัวเองใหม่เพื่อครอบครัว

            อีกเรื่องคือ การที่เขาเป็นคนแบบนี้แหละค่ะ พ่อเราเห็นแล้วพ่อเราไม่ปลื้มเอามากๆ เราเข้าใจพ่อเราค่ะ อยากให้มีสามีที่ดี ขยัน เป็นผู้นำที่ดีให้กับครอบครัว
เราเครียดมากค่ะ พ่อก็ลำบากใจ (((เราเลือกคนผิดใช่ไหมคะ)))

มีใครมีสามีที่เป็นบแบบเราหรือคล้ายเราไหมคะ มาแชร์วิธีแก้ปัญหากันหน่อยค่ะ