เรากำลังจะยี่สิบปีบริบูรณ์ในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า น่าแปลกที่เกิดมาไม่เคยได้สัมผัสความรักเลยสักครั้ง ป๊อปปี้เลิฟคือไม่ต้องพูดถึงไม่เคยพัดผ่านเข้ามาเลย เพื่อนๆรอบข้างในกลุ่มก็ทยอยมีแฟนกันจนหมดแล้ว เหลือเราคนเดียวที่โดดเดี่ยว เราไม่เคยปิดกั้นตัวเองนะ มีคนเข้ามาและก็มีที่เราเองเป็นฝ่ายเข้าไป แต่ส่วนใหญ่ทัศนคติไม่ค่อยตรงกันเลยทำให้จบการสนทนาในช่วงระยะเวลาสั้นๆ  ไม่มีใครทำให้ใจเต้นแรงได้มากพอ เคยผิดหวังเสียใจแต่สองสามวันก็หาย ไม่ค่อยอินกับอะไรที่เป็นไปไม่ได้ เราอาจชินกับการอยู่คนเดียวแล้วก็lifestyleที่ต่างจากวัยรุ่นวัยเดียวกันมากๆ  การอยู่คนเดียวมันก็ดีแต่เอาจริงเสี้ยวความคิดบางครั้งก็อยากจะมีใครมายืนอยู่ข้างๆบ้าง เคยตั้งคำถามว่าทำไม ทำไม แต่สุดท้ายความคิดก็หยุดลง เพราะความรู้สึกมันบอกว่าเราอาจจะยังไม่เจอคนๆนั้น และเราก็คงต้องรอต่อไป อาจจะฟังดูตลกไปแต่จริงแท้แน่นอน100%

*อยากถามว่ามีคนประสบปัญหานี้ในวัยใกล้เคียงกันหรือมากกว่าเรายังมีอยู่มั้ยคะ แล้วส่วนใหญ่เหตุผลเกิดมาจากอะไร