ยืมข้อความ ข้อคิดเห็น ของครู แมง ป. จากเพจ พี่แมง ป. มาลง นะครับ เพื่อให้พี่น่องในนี้ได้อ่านบ้าง
เจ้าของกระทู้ค่อนข้างเห็นด้วยนะครับ
กราบเรียนรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษา
กระผมเห็นว่าเกณฑ์การสอบบรรจุครู
สมควรจะต้องปรับปรุง เนื่องด้วยเหตผลต่อไปนี้
1. การเรียนครู นักศึกษาจะเลือกเอกที่ตนเองถนัดมาตั้งแต่อายุ 18 - 20 ขวบ (ปีแรกๆ ในมหาวิทยาลัย)
2. คนที่เลือกเรียนเอกนาฎศิลป์ ย่อมมีเป้าหมายที่ชัดเจนในการเป็นครูนาฎศิลป์ เอกภาษาย่อมมีเป้าหมายในการเป็นครูสอนภาษา
3. ระบบการสอบครูในปัจจุบัน คือ การบังคับให้ครูทุกวิชามาสอบเลข ไทย อังกฤษ ด้วยข้อสอบเดียวกัน
4. ถ้าเอาลิงไปปีนต้นไม้แข่งกับปลา ปลาย่อมแพ้ลิง แต่ถ้าเอาปลาว่ายน้ำแข่งกับลิง ปลาก็ย่อมชนะลิง
5. ไม่แปลกที่ครูภาษาจะไม่ถนัดเลข ครูเลขไม่ถนัดภาษา ครูนาฏศิลป์ไม่ถนัดเลข ฯลฯ
6. คนที่มีจิตวิญญาณความเป็นครู ย่อมอยากถ่ายทอดศาสตร์ที่ตนเองชำนาญให้ดีที่สุด แต่ต้องมาพลาดหวังเพราะข้อสอบที่ใช้เกณฑ์เดียว ไม่ได้จำแนกตามความชำนาญ
7. อย่าเทียบกับการสอบภาค ก ของ ก.พ. เนื่องจาก คนที่สอบผ่านภาค ก. ของ ก.พ. สามารถไปสมัครภาค ข. ได้หลายๆ ตำแหน่ง ดังนั้น การสอบจึงใช้เกณฑ์พื้นฐานความรู้ทั่วไปๆ ได้
8. ต่างกับวิชาชีพครู ที่ทุกคนมีความเป็น specialist ในแต่ละวิชาและชัดเจนมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว (เช่น เอกดนตรีไม่มีทางไปสมัครครูเลข เอกเลขไม่มีทางไปสมัครครูนาฎศิลป์) และการสอบภาค ก ครู ผ่านก็นำไปใช้สมัครสอบข้าราชการประเภทอื่นๆ ไม่ได้นอกจากข้าราชการครู (ต่างจากภาค ก ของ กพ ที่นำไปสอบสนามอื่นๆ ได้ด้วย)
9. ระบบการสอบครูในปัจจุบัน ทำให้คนเก่งวิชาที่ตนเองชำนาญ สอบไม่ผ่านเพราะสอบตกวิชาทั่วไปๆ (จำนวนข้อสอบ และเวลาที่จำกัด ทำให้คิดไม่ทันจริงๆ)
10. ระบบการสอบนี้ทำให้แต่ละท้องที่ได้ครูที่เชี่ยวชาญสาขาวิชาต่างๆ น้อยเกิน ซึ่งผลเสียย่อมตกอยู่กับนักเรียน ซึ่งเป็นเยาวชนของชาติ
________
หวังว่าจดหมายเปิดผนึกนี้
จะผ่านหูผ่านตาท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการบ้างนะครับ
ปล. จากข้อเสนอ 10 ข้อ ผมไม่ได้ต้องการให้ยกเลิกการสอบวิชาพื้นฐาน (ไทยเลขอังกฤษ) เพียงแต่ควรปรับสัดส่วน เนื้อหา และเวลาให้เหมาะสมมากกว่านี้ หากจะตัดสินควรไปวัดกันที่ภาค ข.
ดราม่า สอบครูหน่อย
เจ้าของกระทู้ค่อนข้างเห็นด้วยนะครับ
กราบเรียนรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษา
กระผมเห็นว่าเกณฑ์การสอบบรรจุครู
สมควรจะต้องปรับปรุง เนื่องด้วยเหตผลต่อไปนี้
1. การเรียนครู นักศึกษาจะเลือกเอกที่ตนเองถนัดมาตั้งแต่อายุ 18 - 20 ขวบ (ปีแรกๆ ในมหาวิทยาลัย)
2. คนที่เลือกเรียนเอกนาฎศิลป์ ย่อมมีเป้าหมายที่ชัดเจนในการเป็นครูนาฎศิลป์ เอกภาษาย่อมมีเป้าหมายในการเป็นครูสอนภาษา
3. ระบบการสอบครูในปัจจุบัน คือ การบังคับให้ครูทุกวิชามาสอบเลข ไทย อังกฤษ ด้วยข้อสอบเดียวกัน
4. ถ้าเอาลิงไปปีนต้นไม้แข่งกับปลา ปลาย่อมแพ้ลิง แต่ถ้าเอาปลาว่ายน้ำแข่งกับลิง ปลาก็ย่อมชนะลิง
5. ไม่แปลกที่ครูภาษาจะไม่ถนัดเลข ครูเลขไม่ถนัดภาษา ครูนาฏศิลป์ไม่ถนัดเลข ฯลฯ
6. คนที่มีจิตวิญญาณความเป็นครู ย่อมอยากถ่ายทอดศาสตร์ที่ตนเองชำนาญให้ดีที่สุด แต่ต้องมาพลาดหวังเพราะข้อสอบที่ใช้เกณฑ์เดียว ไม่ได้จำแนกตามความชำนาญ
7. อย่าเทียบกับการสอบภาค ก ของ ก.พ. เนื่องจาก คนที่สอบผ่านภาค ก. ของ ก.พ. สามารถไปสมัครภาค ข. ได้หลายๆ ตำแหน่ง ดังนั้น การสอบจึงใช้เกณฑ์พื้นฐานความรู้ทั่วไปๆ ได้
8. ต่างกับวิชาชีพครู ที่ทุกคนมีความเป็น specialist ในแต่ละวิชาและชัดเจนมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัยแล้ว (เช่น เอกดนตรีไม่มีทางไปสมัครครูเลข เอกเลขไม่มีทางไปสมัครครูนาฎศิลป์) และการสอบภาค ก ครู ผ่านก็นำไปใช้สมัครสอบข้าราชการประเภทอื่นๆ ไม่ได้นอกจากข้าราชการครู (ต่างจากภาค ก ของ กพ ที่นำไปสอบสนามอื่นๆ ได้ด้วย)
9. ระบบการสอบครูในปัจจุบัน ทำให้คนเก่งวิชาที่ตนเองชำนาญ สอบไม่ผ่านเพราะสอบตกวิชาทั่วไปๆ (จำนวนข้อสอบ และเวลาที่จำกัด ทำให้คิดไม่ทันจริงๆ)
10. ระบบการสอบนี้ทำให้แต่ละท้องที่ได้ครูที่เชี่ยวชาญสาขาวิชาต่างๆ น้อยเกิน ซึ่งผลเสียย่อมตกอยู่กับนักเรียน ซึ่งเป็นเยาวชนของชาติ
________
หวังว่าจดหมายเปิดผนึกนี้
จะผ่านหูผ่านตาท่านรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการบ้างนะครับ
ปล. จากข้อเสนอ 10 ข้อ ผมไม่ได้ต้องการให้ยกเลิกการสอบวิชาพื้นฐาน (ไทยเลขอังกฤษ) เพียงแต่ควรปรับสัดส่วน เนื้อหา และเวลาให้เหมาะสมมากกว่านี้ หากจะตัดสินควรไปวัดกันที่ภาค ข.