บทขาดความต่อเนื่อง ในเรื่องความรัก ความห่วงใยที่มีต่อแม่ มันขาดการแสดงออกเรื่องเรณูมาหลายวันมากแล้ว มีแต่กิ๊บ ห่วงกิ๊บ กระวนกระวายใจเรื่องกิ๊บอยู่ทุกวัน ทิ้งความรู้สึกที่ต้องตามหาแม่ที่ถูกทำร้ายหลงทางความจำเสื่อม แถมโดนจับไปทำงานโรงงานนรก ซ้ำยังช่อแก้วหวังชิงตัวฆ่าไปหมดเลย

จริงอยู่ว่าตามเจอเดี๋ยวเรื่องจบ แต่ควรมีฉากสื่อถึงความรักแม่มากกว่านี้ นี่ไม่มีการแสดงออกใดๆ เลย มันไม่เหมือนฉาก DNA ที่รอจังหวะเพิ่มประเด็นในช่วงหลังได้ ความรู้สึกรักห่วงใยแม่ มันควรมีให้เห็นอย่างต่อเนื่อง คนดูยังห่วงเรณูจะแย่

ขนาดวีอยู่กับพ่อ กับแม่ กับยายตลอด บทยังสื่อเรื่องความรัก ปมพ่อแม่ได้ตลอด ให้วีได้แสดงอารมณ์ความรู้สึกที่หลากหลาย นอกเหนือจากการหลงรักกิ๊บ แถมยังมีมุมละเอียด เช่น DNA หรือการห่วงใยผู้อื่นเช่น ปริศนา 

ส่วนกร บทเมื่อวานเพลียมาก
: ลองรถใหม่สุขใจ ชวนสาวนั่งรถ (ถ้าชวนขับไปตามหาแม่จะดีมาก ไหนๆ แม่ก็หลงอยู่ระแวกนั้น ขับรถออกตามหาบ้าง แว่บไปเยี่ยมลุงผู้มีพระคุณบ้าง
เพิ่มไดอะลอคพูดแค่นิดเดียว กรก็ดูห่วงแม่ขึ้นมาแล้ว)
: ช่วยเหลือดูแลบุญหลาย (ส่วนตัวช่วยไม่ลง ทำร้ายแม่จะฆ่าแม่ตัวเองขนาดนั้น แต่ก็นะเค้าอยู่ด้วยกันมาแต่เด็กและหวังในตัวลูกสาวเค้า) 
: กระวนกระวายรอกิ๊บที่หายไปกับวีเพียงไม่กี่ชั่วโมงทั้งก่อนไปและก่อนกลับ  (เพิ่มฉากแบบนี้ แต่เป็นห่วงแม่บ้างก็จะดี จะได้ดูเป็นเด็กดี รักแม่ ทุกข์ที่พลัดพรากกับแม่บ้าง มันต้องสื่อสารกับคนดูมุมนี้ด้วยนะคะ)

ช่วงนี้ผิดหวังกับกร ในบทบาทของลูกมาหลายตอนแล้ว หวังว่า...ในตอนต่อไปบทกรจะมีมิติมากกว่านี้ ไม่งั้นกรจะแลดูไม่น่ารักมากขึ้นเรื่อยๆ (ปมบางเรื่องมันไม่ควรทิ้งจังหวะนานเกินไป)

บ่นแต่ดูต่อแหละ ละครพาร์ทเรณูช่อแก้ว สนุกมาก รุ่นใหญ่เล่นกันมันจริงๆ