สวัสดีค่ะ เราอายุ20แล้วแต่ยังไม่มีห้องนอนเป็นของตัวเองเลยค่ะ ขอเล่าก่อนว่าบ้านเราตอนนี้เป็นตึกแถว3ชั้น(ที่ทำงานแยกจากบ้านที่พักผ่อน) ชั้นล่างสุดแม่ครัวกับลูกเล็กอยู่ ชั้นกลางมีห้องนอนแบบพร้อมนอนแต่ใช้เก็บเสื้อผ้าด้วยในตัว ชั้นบนเรากับพ่อแม่อยู่ค่ะ ส่วนพี่ชายอยู่คอนโดแถวมหาลัย เรานอนห้องเดียวกับพ่อแม่ซึ่งบางทีก็อึดอัดค่ะเพราะเข้าสู่วัยรุ่นแล้ว ก็ต้องการพทส่วนตัวบ้าง เวลาอาบน้ำเสร็จออกมา(ห้องน้ำในตัว)เจอพ่อนั่งอยู่เราก็รู้สึกไม่ค่อยดี ต้องอาบก่อนพ่อแม่มาหรืออาบดึกๆเลยตอนเค้าหลับกันแล้ว ทาครีมก็ต้องยกไปทาในห้องน้ำค่ะ แต่งตัวบางทีก็ลากออกมาแต่งนอกห้องเอา ซึ่งเรารู้สึกว่าหลายอย่างมันไม่สะดวกมาก ค่อนข้างมั่นใจว่าที่บ้านไม่ได้มีปัญหาเรื่องเงินนะคะ เพราะเราช่วยที่บ้านทำบัญชีเอง และพ่อแม่เราก็กวาดซื้อที่ดินหลายที่ในราคาที่น่าจะซื้อบ้านดีๆได้สักหลัง เคยถามแม่แม่ก็บอกประมาณว่าอยู่ตึกมันไม่ต้องอะไรมากมายแค่ทำความสะอาด ถ้ามีบ้านยิ่งหลังใหญ่ยิ่งมากความ หรือบางทีก็ตอบเราแบบไม่อยากนอนกับพ่อแม่เหรอ รังเกียจเหรอ ซึ่งเราว่ามันคนละส่วนนะคะ พี่ชายเราเรียนจบเคยหอบของกลับบ้านมาสุดท้ายก็ต้องกลับไปอยู่คอนโดแล้วขับรถไปกลับเอาเพราะไม่มีห้องให้อยู่ ห้องชั้น2นั้นตอนกลางวันจะมีลูกน้องมารีดผ้า เก็บผ้าค่ะ ไม่ส่วนตัวอย่างยิ่ง อีกอย่างคือเป็นพื้นไม้ที่เสียงห้องข้างล่างทะลุขึ้นมาได้ก็คือห้องแม่ครัว บางทีลูกเค้าก็งอแง เปิดทีวีเสียงตีกันบ้าง ง่ายๆว่าไม่เหมาะจะอยู่ อยู่ตึกคือที่จอดรถก็หายากค่ะ ตรงข้ามบ้านเราเป็นบ้านยายจอดรถได้แค่2คันซึ่งไม่พออยู่ดี เราไม่รู้จะพูดกับพ่อแม่ยังไงเพราะเหมือนว่าเค้าหัวโบราณ ตอนเด็กๆก็นอนรวมกับพี่น้องงี้เค้าก็สรุปเลยว่าเราไม่ควรจะมีปัญหาอะไร
ปล. ตอนนี้เราซิ่วอยู่จะเปลี่ยนคณะเลยออกมาอยู่บ้านไม่ได้ไปมหาลัย  เราก็ไม่อยากเอาแต่ใจเลยอยากเข้าใจเหตุผลจริงๆของผู้ใหญ่อะค่ะ ขอบคุณค่ะ