ทุ่งเสน่หา บทละครที่เขียนโดยปราณประมูล แทบจะตรงตามนิยาย 95% มีปรับแค่บทจันทรให้น่าหมั่นไส้
แต่พอเข้าใจได้ว่าทำละครต้องมีปรับเพื่ออรรถรส แต่จันทรยังอยู่ในระดับที่รับได้ ยังดีกว่าพรรณษาในวาสนารัก
ที่ถูกปรับบทให้เป็นนางร้ายชัดเจน ร้ายแบบไม่มีมิติใดๆ ไม่มีมุมน่ารักหรือมุมดีๆ ให้อยากเอาใจช่วยตัวละครนี้เลย

ทั้งที่พรรณษาในนิยายถือว่าเป็นนางเอกอีกคนนึง เป็นลูกไม้หล่นใกล้ต้นพ่อมิ่งขวัญ มีเลือดนักสู้เหมือนแม่ยุพิณ
ที่จริงควรจะเอานางเอกมารับบทนี้ด้วยซ้ำ เก้า จีน่า แพทริเซีย ที่ดูรุ่นเดียวกับใกล้รุ่ง(ณิชา) เด็กกว่ากันตพล(ไอซ์)
จะได้ลุ้นสนุกแบบในนิยายด้วยว่าน้องกันต์จะได้คู่กับใกล้รุ่งหรือพรรณษา รวมถึงคู่อื่นๆ แต่ละครแทบไม่ต้องลุ้นเลย

เราชอบสุดแค้นแสนรักของค่ายพี่หนุ่มกฤษณ์มากนะ แต่พอมาวาสนารักมีแต่คำว่าทำไม ทำไม ทำไม
ลองไปอ่านฟีดแบคตามช่องทางต่างๆ จะมีแต่คอมเม้นท์ว่า "ทำไมลูกยุพิณกับมิ่งขวัญถึงร้ายผิดพ่อผิดแม่"
"ทำไมลูกยุพิณมิ่งขวัญถึงแก่แดดบ้าผู้ชายกันทั้ง 2 คน" "ทำไมลูกพระเอกนางเอกถึงเป็นตัวโกงล่ะไม่แฟร์เลย"
ที่มันไม่สมเหตุสมผลก็เพราะคนเขียนบทปรับบทจากนิยาย ยิ่งบทอาภากรในนิยายน้องใสบริสุทธิ์มาก แต่ละครคือ....

แอบคิดว่าถ้าพี่คิงทำทั้ง 2 เรื่อง แล้วฉายต่อกันเลยน่าจะดีกว่า ไม่ต้องมาเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่
พรรณษา อาภากร ลูกพระเอกนางเอกคงไม่โดนคนเขียนบททำร้ายด้วยการปรับบทแบบนี้
รุ่นพ่อแม่ก็จะได้ใช้นักแสดงชุดเดิมด้วย เมคอัพช่วยให้ดูมีอายุแบบสุดแค้นแสนรักก็ได้นะ

ที่สำคัญขาดความคอนทินิว

- สำเภา(หน่อย) จำเรียง(สุ่ย) เรียกกันว่า "แม่สำเภา" "แม่จำเรียง"
- สำเภา(แม่ก้อย) จำเรียง(อาโย) เรียกแค่ชื่อกันเฉยๆ "สำเภา" "จำเรียง"
- มิ่งขวัญ(เด่นคุณ) เรียก "ป้าสำเภา" แต่มิ่งขวัญ(ชาย) เรียก "น้าเภา"

ส่วนที่คนวิจารณ์กันเยอะคือยุพิณ(เต๋า)ซอฟท์มาก แสดงไม่คอนทินิวกับยุพิณ(เต้ย)
อันนี้ละครทำตามนิยายถูกแล้ว เพราะยุพิณปลงแล้ว ไม่ได้โกรธ ไม่ได้คิดแค้นใครอีก
ป้าสำเภาพอแก่แล้วก็คิดได้ ปล่อยวาง ไม่คิดจะกำหนดชีวิตให้ลูกหลานตัวเองอีกต่อไป
ยุพิณเปลี่ยนมาเรียกมิ่งขวัญว่าพี่ (เมื่อก่อนเรียกไอ้มิ่ง) ในนิยายบอกไว้ว่าเป็นการให้เกียรติสามี