สวัสดีครับ ตอนนี้ผมอยู่ม.6  ช่วงโควิคได้มีเวลาค้นหาตัวเอง ปรากฏไปเจอรายการ "อย่าหาว่าน้าสอน" ของน้าเน็ก ก็รู้สึกชอบมาก ฟังเพลิน ได้ความรู้  ช่วงนั้นสนใจเกี่ยวกับพวกปรัญชา กับจิตวิทยามาก ผมเลยคิดว่าอยากมี feeling แบบเวลามีคนโทรมาถามปัญหา แล้วผมก็ให้คำตอบเขา (ไม่จำเป็นต้องเป็นคำถามเกี่ยวกับทางจิตซะทีเดียว เรื่องชีวิตประจำวันก็ตอบได้ เดี๋ยวมันจะวิชาการเกินไป) บวกกับที่บ้านอยากให้เรียนหมอด้วย ก็เลยรวมมาได้เป็น "จิตแพทย์" ครับ
 
เมื่อเช้าได้มีโอกาสคุยกับครอบครัว อาผมที่เป็นพยาบาลก็เล่าให้ฟังเกี่ยวกับโรงพยาบาลจิตเวชกับจิตแพทย์ ฟังไปฟังมาผมรู้สึกได้ถึงความมืดแปลกๆ555(มันก็คือความจริงอีกด้านนั่นแหละ) อาผมบอกว่าโรงพยาบาลรัฐมีจิตแพทย์น้อย แถมที่รับรองก็น้อยอีก (ที่รับรองเป็นแค่ห้องใต้ตึกแค่นั้น ซึ่งมันควรจะเป็นแบบในหนังที่ตัวร้ายจิตๆไปอยู่ เพื่อให้มีที่ถ่ายเทสำหรับกายและใจ รู้สึกโล่งๆ) แต่อาผมบอกว่าทางโรงพยาบาลยังหาที่ใหม่ไม่ได้ เพราะฉะนั้นก็ถือว่าไม่ติดขัดอะไร ถ้าหาที่ใหม่ที่ใหญ่กว่านี้ได้ แต่คนไข้เยอะมาก คนไข้บางคนจะเป็นแบบหลุดโลกไปเลย อยากปีนแต่หน้าต่าง พวกเลือดร้อนอยากจะบวกทั้งวัน หรืออยากร้องเพลงทั้งวันก็มี ผมก็เลยกลับมาคิดและเขียนกระทู้นี้ พร้อมคิดในใจว่า "จะเป็นจิตแพทย์ต่อดีมั้ยน้า" (แค่ชั่งใจเฉยๆครับ) แต่พอคิดไปคิดมา มันเป็นความจริงอีกข้างนึงที่ผมควรจะรู้ไว้ เพื่อรับมือมากกว่าจะเอามาจิตตก ก็เลยเปลี่ยนมาเป็นขอคำแนะนำดีกว่า
 
ผมเลยอยากถามว่าชาว pantip หน่อยครับว่า "มีทัศนคติเกี่ยวกับจิตแพทย์และโรงพยาบาลจิตเวชยังไง ถ้ามีคำตอบเกี่ยวกับการเคยไปหาจิตแพทย์หรือไปอยู่โรงพยาบาลจิตเวชด้วยจะขอบคุณมากๆครับ" 
 
ปล.1 ปัจจุบันผมไม่รู้ว่ายังมีทัศนคติที่ว่า "ไปหาหมอจิต = คนบ้า " เหลืออยู่มากน้อยแค่ไหนนะครับ เพราะผมอยากจะเปลี่ยน mindset ให้ทั้งคนที่ไปหาและที่คนมองว่ามันไม่ใช่ ในความคิดผม การไปหาจิตแพทย์ก็เหมือนการไปพูดคุยปัญหาที่มันค้างคาใจนั่นแหละ คล้ายอย่าหาว่าน้าสอน
ปล.2 ผมเห็นคนเรียนสาขานี้น้อยมาก เลยคิดว่าถ้ามีโอกาสได้เป็น อยากจะรันวงการครับ5555
ปล.3 จิตแพทย์ไทยที่ผมเป็น FC ก็หมอจริงครับ หาใน youtube ได้เลยครับ "DR JING"
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนจบและพูดคุยกันด้วยเหตุผลนะครับ