*** มีข้อพึงระวังให้ จงหนัก *** ด้วย ร้อยแก้ว ร้อกรอง เ ป็น เอกสิทธิ์ ของ ผู้แต่ง ผู้ประพันธ์ หาก "มิได้" รับอนุญาต จาก  ผู้เป็นเจ้าของ ห้ามนำมา ใช้ 

@ ยก กลอนหก ถกรูปแบบ แคบ ยึดติด ปิดเลยหนา (1-2-3) หนึ่ง-สอง-สาม, สาม-สาม มา กลอนนำพา พบเพื่อนพลัน (3-3) @ เมตตา รักรับใช้ จง มั่นคง&nb

กาพย์กลอนฉบัง ๑๖ ใน1 บท มี 4 วรรค วิธีการเริ่มโดย แต่งกาพย์ฉบัง ๑๖ ธรรมดา ๆ  2 บทโดย คำท้ายบทที่ ๒ มีเสียงจัตวา/โท/เอก แบบกลอน แต่งกาพย์ฉบัง อีกบท ให้คำท้าย รับสัมผัสกับ คำท้ายบทที่ ๒ (เสียง สา

@ จง ครูพระพรปรกให้  สิริพลัน จง เปี่ยมคุณธรรมครัน    เพื่อหล้า จง รู้รอบสิ่งสรรพ์            ประโยชน์ ศิษย์เฮย จง แบบอย่างประเจิดจ้า  ศิษย์ได้ใจไสว

@ ข้าฯ ริร่ำร่าย.....มนะฉาย ขาน ธรรม ธ ประทาน...รติฉาน "ทำ" "รัก" สิมุฝึก...........จิต(ะ)ตรึก ย้ำ คนจะละกรรม.......สละสิ้น "ตน" @ "กู" มุละเถิด.....พละเกิด คร

ฉันชื่อกมลนี้            และก็มีชนกตาม พ่อตั้งสกุลงาม         ณ สยามมณีธรรม วาจาสิโสภา            กิริยา ธ เลิศล้ำ รูปร่

สรมทางกลางเถื่อน หนึ่งใดนึกดู หลายวันถั่นล่วง นามเวสาลี • ผูกไมตรีจิต กับหมู่ชาวเมือง เล่าเรื่องเคืองขุ่น จำเป็นมาใน ๏ เขาแสนสมเพช แห่งเอกอาจารย์ ภายนอกบอกแผล เห็นเหตุสมผล • ข่าวคราวกล่าวกัน

อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑ ...เจ็บตายวิตกไย...........สติใช้ตระหนักถึง เหตุธรรมดาพึง..............ลุสยบสิโศกศัลย์ ...คิดซึ้งละซึ่งตน...........สติดลตระเตรียมพลัน จดแจงจะแจ้งครัน..........ฤ จะพรั่นสะพรึงต

@ หนุ่มสาว วาดหวังใด "พระ" อวยชัย สมประสงค์ คงมั่น ในมรรคา ธรรมา เป็นดาวใจ ไปเถอะ ! ไปนำทาง แผ้วถาง รัก-รับใช้ ผู้เจ็บ ผู้หมองไหม้ สุขถ้วนทั่วกัน...นั

วสันตดิลกฉันท์ ๑๔ @ ความรักละโมหะ ผละผยอง จิตปอง อภัยพลัน อดทนชะโทสะ ปะทะกัน มน(ะ)นั้น สงบเย็น @ ความรักพิสุทธิ์ ระอุกระจ่าง ลุสว่าง ประพฤติ"เป็น" ปันแบ่งประจักษ์