เราเป็นมนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งที่ไม่ได้เก่งมาก แต่พร้อมพัฒนา เรามักจะปรึกษาเพื่อนร่วมงานเสมอเมื่อไปต่อไม่ได้ในสิ่งที่เรียนรู้ใหม่
เมื่อเราทำผิดพลาดเพื่อนร่วมงานจะช่วยเราแก้ไขปัญหาให้เสมอโดยไม่ต้องร้องขอ
แต่ปัญหาอยู่ที่หลังจากช่วยเราแล้ว จะกลับมาตำหนิติเตือนเราด้วยถ้อยคำแรงๆ เช่น ต่อไปไม่ช่วยแล้วนะ ทำไมเป็นแบบนี้ตลอด ฯ
เหมือนเราขอร้องเค้าทุกอย่าง เราเสียใจ น้อยใจตรงนี้
แรกๆเรายอมเพราะเราด้อย ไม่มีศักยภาพ แต่ยิ่งหนักขึ้นทุกวันจนเราเกลียดตัวเองที่ไม่รู้จักพัฒนา น้อยใจความสามารถที่ทำไมไม่เคยได้แบบคนอื่นเค้า
เราควรเปลี่ยนแนวคิดแบบไหน ให้แฮปปี้กับมันได้ต่อ
เราท้อ เราเหนื่อย แต่ต้องหาเงิน อยากได้กำลังใจ อยากได้คำปรึกษา อยากให้ทุกคนแชร์ประสบการณ์ มีใครพอจะเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ เราไม่ได้เจอแบบนี้คนเดียวใช่ไหม ?
เปลี่ยนวิธีคิดอย่างไรเมื่อโดนตำหนิเรื่องงานซึ่งไม่ใช่ความผิดเรา?
เมื่อเราทำผิดพลาดเพื่อนร่วมงานจะช่วยเราแก้ไขปัญหาให้เสมอโดยไม่ต้องร้องขอ
แต่ปัญหาอยู่ที่หลังจากช่วยเราแล้ว จะกลับมาตำหนิติเตือนเราด้วยถ้อยคำแรงๆ เช่น ต่อไปไม่ช่วยแล้วนะ ทำไมเป็นแบบนี้ตลอด ฯ
เหมือนเราขอร้องเค้าทุกอย่าง เราเสียใจ น้อยใจตรงนี้
แรกๆเรายอมเพราะเราด้อย ไม่มีศักยภาพ แต่ยิ่งหนักขึ้นทุกวันจนเราเกลียดตัวเองที่ไม่รู้จักพัฒนา น้อยใจความสามารถที่ทำไมไม่เคยได้แบบคนอื่นเค้า
เราควรเปลี่ยนแนวคิดแบบไหน ให้แฮปปี้กับมันได้ต่อ
เราท้อ เราเหนื่อย แต่ต้องหาเงิน อยากได้กำลังใจ อยากได้คำปรึกษา อยากให้ทุกคนแชร์ประสบการณ์ มีใครพอจะเป็นแบบเราบ้างมั้ยคะ เราไม่ได้เจอแบบนี้คนเดียวใช่ไหม ?