ตรงเขมรนั้นเราประกาศไปแล้วครับว่าเป็นน่านน้ำของไทย    แต่เขมรเองก้ประกาศมาทับเช่นกัน   เรื่องนี้ก็ต้องเจรจากันไปเพราะถ้าเอาเรือรบไปตรึงไว้มันก็ต้องไปตรึงกำลังไว้ตลอดนั่นแหละ    เลิกเอาเรือรบไปไว้ก็กลับเป็นสภาพเดิม    บรรดาบริษัทที่จะไปขุดเจาะก็ไม่กล้าเข้าไปหรอก     ซึ่งปัญหาในเรื่องนี้คือเขมรไม่ยอมรับกฎหมายทะเลและไม่ยอมเจรจา     เพราะรู้ดีว่าเส้นที่ตนลากไว้มันไม่เป็นไปตามกฎหมายระหว่างประเทศ     ไม่ว่าจะเจรจารึส่งเรื่องไปศาลทะเลก็เสียเปรียบไทยหมด    จึงต้องตีลูกดื้อยื้อไปเรื่อยๆ

ตรงมาเลเซียนั้นถ้าไม่นับเกาะโลซินแล้ว    ต้องถือว่าเป็นพื้นที่ของมาเลเซียอย่างถูกต้องตามกฎหมายทะเลครับ    น่านน้ำจะยื่นจะตัดเข้ามาอย่างไรกฎหมายทะเลมีกำหนดไว้หมด     ดังนั้นการที่ไทยเอาเกาะโลซินมาเป็นการอ้างดินแดนนั้น    ก็ส่งผลให้พื้นที่อาณาเขตทะเลของเกาะโลซินลากมาจนทับกับอาณาเขตทะเลของมาเลเซีย     ถือว่าเป็นดินแดนทับซ้อนกับมาเลเซียซึ่งยังไม่มีการเจรจา    การที่มาเลเซียยอมเจรจาให้มีการแบ่งผลประโยชน์กันนั้นก็ต้องถือว่าเพราะในเวลานั้นกำลังทัพเรือของไทยหนุนหลังอยู่   ถ้ากำลังทัพเรือของไทยในเวลานั้นด้อยละก็มาเลเซียไม่มีทางยอมเจรจาหรอก

ซึ่งหากว่าเราจะเอากองเรือไปประกาศอ้างน่านน้ำเหล่านั้นเป็นของเรามันก็ทำได้     เพียงแต่มันจะกลายเป็นว่าเราจะกลายเป็นผู้ร้ายในสายตาของนานาชาติ    ว่าเราใช้กำลังแย่งยึดพื้นที่ทะเลมา