สวัสดีค่ะ เข้าเรื่องกันเลย เพื่อนๆเคยมีอาการของโรคน้อยใจคนใกล้ชิดไหม คนใกล้ชิดของเราคือเพื่อนๆในกลุ่มนั้นเอง เริ่มด้วยเราเองเป็นคนแต่งตัวเก่งไม่ได้เวอร์วังแต่มีสไตล์(แอบหมั่นไส้ตัวเอง555)อยู่มหาลัยใส่ปีโตเริ่มแต่งอิสระ เพื่อนๆนอกกลุ่มชมกันมากมายเราดีใจนะคุยสนุกขำขัน กลับกันเพื่อนในกลุ่มไม่เคยทักเรื่องการแต่งกายเลย อะนั้น!คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร เราเองก็คิดแบบนั้น น้อยใจอะไร๊ไอหนูเราบอกตัวเอง เมื่อเริ่มคุยกันต่างคนต่างสไตล์เพื่อนในกลุ่มทักกันเองเราก็ทักรู้สึกว่าน่ารักก็น่ารัก เก๋ก็เก๋ว่ะกู้ดๆแต่งแบบนี้ดี ยกเว้นที่จะทักเรา เอ๊ะเราก็งงๆ อ้าวแล้วชั้นล่ะ โวยวายจะดูงี้เง่าไปนะเรา เป็นคำถามที่งงมาตลอด ถึงจะไม่ได้คิดมากเบอร์ใหญ่ แต่ไม่เข้าใจจริงๆ ตอนม.ปลายก็เจอแบบเดียวกันในเรื่องการทำงาน(เพื่อนม.ปลายเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่มในมหาลัย) เราไปทำอะไรไว้เคยถามอยู่นะว่าเอ้ยเคยทำอะไรให้พวกแกไม่พอใจมั้ย คำตอบคือไม่ เพื่อนๆคิดว่าเป็นเรื่องปกติกันมั้ยในสถาณการณ์นี้ หรือเคยเจอคล้ายๆกัน และสามารถจัดการใจตัวเองเช่นไร คิดยังไงกับเหตุการณ์มีกันบ้าง เราอยากรู้ถึงมันจะไม่ได้แก้ปัญหาทั้งหมดในใจแต่อาจจะมีส่วนที่ทำให้เราเข้าใจมากขึ้น