ผมเรียนสถาปัตย์ครับ ผมขื้นปี3มา งานมันเยอะมาก จนผมเหนื่อย และท้อมาก กับการเรียน,การไม่ได้นอน,การไม่ได้หยุดพัก และ ผมคิดกับงานของผมทุกวันคิดไม่ออกเลย จนผมต้องยอมแพ้และหยุดการเรียนปี3ไปครับ ผมรู้สึกผิดมากที่ผมทำไม่ได้ ทำให้พ่อกับแม่และคนที่คาดหวังในตัวผม  ต้องผิดหวังในตัวผม ผมหยุดโทษตัวเองไม่ได้ครับผมยังกับมาคิดทุกวัน จนบางวัน ก็ไม่กินเข้า และ นอนไม่หลับ มันทำให้ผมเคียดมากครับจนผม เผลอตัวขื้นเสียงกับคนรักผมไป จนเธอไปจากผม และเธอเกียดผมมากครับผมทังขอโทษและขอโอกาสจากเธอ เธอก็ไม่ให้อะไพผมครับ
ผมต้องทำไงครับถีงจะเลิกโทษตัวเอง
ทำยังไงให้ผมเลิกรักเค้า ทำยังไงถึงจะเลิกคิดถึงเค้าแล้วป่อยเค้าไปครับ
ผมทรมานมากครับ ผมสับสนมากครับว่าผมควรไปเรียนต่อไหม