เรื่องมีอยู่ว่า เราท้องแต่พึ่งมารู้ตอนเลิกกับแฟนได้3เดือน เราก็บอกเขาตอนเเรกเหมือนเขาจะกลับมารับผิดชอบทุกอย่าง แต่ตอนนั้นดันเป็นเราที่สับสนว่าจะเอายังไงดี เพราะเราพึ่งอายุ20ทั้งคู่กลัวไม่มีเงินเลี้ยงดูลูก และคิดว่าใจเขาก็ไม่ได้อยู่กับเราแล้วไม่อยากดึงเขามาเกี่ยวข้อง เลยถามเขาไปตรงๆว่าอยากมีลูกไหมต้องการเลี้ยงลูกหรือเปล่าเขาก็ไม่ตอบอะไร
จนน้าเราที่รู้จักกันเขาอยากมีลูกเขามีพร้อมทุกอย่าง ส่วนครอบครัวเราต่างคนต่างต้องทำงานเลี้ยงดูตัวเองเราเองก็ส่งตัวเองเรียนค่าใช้จ่ายหาเองทุกอย่าง น้าขอรับลูกเราเป็นลูกโดยเซ็นเป็นพ่อแทนพ่อของลูกจริงๆ พ่อของลูกก็ไม่ว่าไร เขาคงไม่อยากจะมีลูกจริงๆ แต่ผ่านไปสักพัก เขาขอมาเจอมาดูแลเรา(คงรู้สึกผิดที่เห็นเราลำบาก)เราก็ยอมให้เขามาเจอมาค้างคืนอยู่เป็นเพื่อนเพราะเราเช่าห้องอยู่คนเดียว
แต่นั่นแหละเราเป็นฝ่ายที่ยังรัก เเล้วเวลาเขามาหาก็ทำเหมือนตอนเป็นแฟนกัน (แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ)
ทำให้ความรู้สึกเดิมๆเรากลับมาจากที่คิดว่าทำใจได้ก็เเย่ลงกว่าเดิม บางครั้งเขาทำเหมือนยังรักเราอยู่จนทำให้เราคิดว่าเขายังรักเลยตัดสินใจ ทักไปถามเขาว่าเราจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม เขาก็บอกว่ายังไม่รู้ ลืมบอกไปค่ะว่าระหว่างเลิกกันเขามีคนใหม่ พอคนนั้นรู้ว่าเราท้องซักพักเขาก็เลิกกัน
ตอนนี้เราต้องจะ7เดือนแล้ว นานๆทีเขาก็จะมาหามาค้างด้วย1เดือนมาที2-3ครั้งได้ เขาก็ทำเหมือนเดิมที่เคยทำเเต่เขาก็ไม่ได้พูดว่าอยากกลับมาคบกันส่วนเรื่องลูกที่เราให้น้ารับเป็นพ่อเขาก็ไม่เคยขัดอะไร จนบางครั้งเราก็อยากหลบหน้าเขาไปไม่ต้องคุยต้องเจอกันเลยเพราะยิ่งเจอยิ่งคุย ยิ่งทำให้เราทุกข์ใจเพราะลืมเขาไม่ได้ เวลาที่คิดถึงเราก็ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟายเพราะเขาก็ไม่ได้มาแคร์อะไรขนาดนั้น เเต่อีกใจก็อยากให้ลูกรู้ว่าพ่อเขาจริงๆเป็นใคร เเต่ก็เกรงใจน้าเพราะค่าใช้จ่ายทุกอย่างน้าเป็นคนให้เรา เราทำงานไม่ไหวต้องหยุดพักก็มีน้าที่ให้เงินเราใช้ และผู้ชายคนนี้ก็ดูเหมือนไม่ต้องการลูกตั้งเเต่เเรกอยู่แล้ว แต่ยังคงรู้สึกผิดกับเราเลยมาเจอมาดูบ้าง ทักมาพูดคุยบ้าง ถึงเรายังรักยังอยากมีเขาก็ไม่อยากให้เรื่องลูกมาเพื่อยื้อเขา ถ้าต้องเจอต้องคุยเราเองก็จะเเย่มากๆ มีพักนึงที่เขากับเราไม่ได้เจอกันนานๆไม่ค่อยได้คุยเราก็ดีขึ้นนะคะไม่กลับไปซึมร้องไห้หนักเเต่พอมาเจอกันอีกทีเราก็เป็นเหมือนเดิมร้องหนักกว่าเดิมทำอะไรก็นึกถึงคิดถึงตลอดนอนยังเก็บไปฝันเลยค่ะ
ปล.ควรทำยังไงดีคะ ตัดเขาออกไปเลยเลิกคุยเลิกติดต่อหรือปล่อยไว้แบบนี้ทั้งที่เราทุกข์ใจ ทำอะไรก็รู้สึกแย่ไปหมด
เพราะถ้าคนที่อยากกลับมาคบกับเราจริงๆคงขอเราเป็นเหมือนเดิมแล้วเขาคงไม่อยากกลับมาจริงๆแล้ว
ปล่อยเขาไปดีไหม.???
จนน้าเราที่รู้จักกันเขาอยากมีลูกเขามีพร้อมทุกอย่าง ส่วนครอบครัวเราต่างคนต่างต้องทำงานเลี้ยงดูตัวเองเราเองก็ส่งตัวเองเรียนค่าใช้จ่ายหาเองทุกอย่าง น้าขอรับลูกเราเป็นลูกโดยเซ็นเป็นพ่อแทนพ่อของลูกจริงๆ พ่อของลูกก็ไม่ว่าไร เขาคงไม่อยากจะมีลูกจริงๆ แต่ผ่านไปสักพัก เขาขอมาเจอมาดูแลเรา(คงรู้สึกผิดที่เห็นเราลำบาก)เราก็ยอมให้เขามาเจอมาค้างคืนอยู่เป็นเพื่อนเพราะเราเช่าห้องอยู่คนเดียว
แต่นั่นแหละเราเป็นฝ่ายที่ยังรัก เเล้วเวลาเขามาหาก็ทำเหมือนตอนเป็นแฟนกัน (แต่ไม่ได้มีอะไรกันนะคะ)
ทำให้ความรู้สึกเดิมๆเรากลับมาจากที่คิดว่าทำใจได้ก็เเย่ลงกว่าเดิม บางครั้งเขาทำเหมือนยังรักเราอยู่จนทำให้เราคิดว่าเขายังรักเลยตัดสินใจ ทักไปถามเขาว่าเราจะกลับมาเหมือนเดิมได้ไหม เขาก็บอกว่ายังไม่รู้ ลืมบอกไปค่ะว่าระหว่างเลิกกันเขามีคนใหม่ พอคนนั้นรู้ว่าเราท้องซักพักเขาก็เลิกกัน
ตอนนี้เราต้องจะ7เดือนแล้ว นานๆทีเขาก็จะมาหามาค้างด้วย1เดือนมาที2-3ครั้งได้ เขาก็ทำเหมือนเดิมที่เคยทำเเต่เขาก็ไม่ได้พูดว่าอยากกลับมาคบกันส่วนเรื่องลูกที่เราให้น้ารับเป็นพ่อเขาก็ไม่เคยขัดอะไร จนบางครั้งเราก็อยากหลบหน้าเขาไปไม่ต้องคุยต้องเจอกันเลยเพราะยิ่งเจอยิ่งคุย ยิ่งทำให้เราทุกข์ใจเพราะลืมเขาไม่ได้ เวลาที่คิดถึงเราก็ได้แต่ร้องไห้ฟูมฟายเพราะเขาก็ไม่ได้มาแคร์อะไรขนาดนั้น เเต่อีกใจก็อยากให้ลูกรู้ว่าพ่อเขาจริงๆเป็นใคร เเต่ก็เกรงใจน้าเพราะค่าใช้จ่ายทุกอย่างน้าเป็นคนให้เรา เราทำงานไม่ไหวต้องหยุดพักก็มีน้าที่ให้เงินเราใช้ และผู้ชายคนนี้ก็ดูเหมือนไม่ต้องการลูกตั้งเเต่เเรกอยู่แล้ว แต่ยังคงรู้สึกผิดกับเราเลยมาเจอมาดูบ้าง ทักมาพูดคุยบ้าง ถึงเรายังรักยังอยากมีเขาก็ไม่อยากให้เรื่องลูกมาเพื่อยื้อเขา ถ้าต้องเจอต้องคุยเราเองก็จะเเย่มากๆ มีพักนึงที่เขากับเราไม่ได้เจอกันนานๆไม่ค่อยได้คุยเราก็ดีขึ้นนะคะไม่กลับไปซึมร้องไห้หนักเเต่พอมาเจอกันอีกทีเราก็เป็นเหมือนเดิมร้องหนักกว่าเดิมทำอะไรก็นึกถึงคิดถึงตลอดนอนยังเก็บไปฝันเลยค่ะ
ปล.ควรทำยังไงดีคะ ตัดเขาออกไปเลยเลิกคุยเลิกติดต่อหรือปล่อยไว้แบบนี้ทั้งที่เราทุกข์ใจ ทำอะไรก็รู้สึกแย่ไปหมด
เพราะถ้าคนที่อยากกลับมาคบกับเราจริงๆคงขอเราเป็นเหมือนเดิมแล้วเขาคงไม่อยากกลับมาจริงๆแล้ว