ผม อายุ 20 ปี ครับ ยาวหน่อยแต่ช่วยผมด้วยนะครับเข้าเรื่องเลยนะครับ เมื่อประมาณต้นเดือนของปี2562 ผมได้เกิดอุบัติเหตุมอเตอร์ไซคชน กระดูกผมหักหลายที่มาก ยิ่งไปกว่านั้นแขนผมยกไม่ขึ้น(ใช้งานไม่ได้) ผมนอนโรงพยาบาลได้1เดือนหมอให้กลับบ้านได้ แต่ยังดีที่ผมเดินได้ เมื่อผมรู้ว่าผมจะต้องพิการผมอายสังคมรอบข้างผมไม่ออกไปไหนอยู่แต่ในห้องและบ้าน ร้องไห้กับตัวเองทุกวัน ผมคิดกับตัวเองหลายครั้งอยู่ไปก็เป็นภาระ  ทำตัวเอง สมควรตาย +กับเรื่องที่ผมเจอหนักจริงๆ ทั้งความรัก การเงิน การเรียน พังไปหมด แต่เรื่องร้ายก็ยังมีเรื่องดีอยู่บ้าง(มั้ง)
มีเพื่อนผมคนหนึ่งเป็นผู้ชายดูแลผมทุกอย่าง นั้นแหละครับจุดเริ่มต้น (บอกก่อนนะว่าผมมีแฟนผู้หญิงมาตลอดมันก็มีแฟนเป็นผู้หญิงครับ) ตอนแรกก็ไม่ได้คิดอะไรนะครับ แต่นานไปผมเอง ที่กลับเป็นคนรู้สึกดีเริ่มใจสั่นเวลาอยู่ใกล้ๆ (หรือที่ผมรู้สึกเป็นเพราะมีมันที่ดูแลผมโดยไม่สนว่าผมกำลังจะพิการ) นั่นแหล่ะครับผมไม่กล้าบอกมันกลัวเสียเพื่อน ผ่านไปมันไปเรียนมหาลัยเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย จนถึงตอนนี้ก็ไม่ได้เจอแต่แชทคุยกันปกติครับ เพราะเรียนไกลด้วย *ตอนนี้ผมสับสนมากว่าผมชอบผู้หญิงอยู่หรือป่าว ถ้าผมชอบผู้ชายครอบครัวผมจะรับได้มั้ย+กับพิการด้วย ผมยังไม่แน่ใจ เอาจริงตั้งแต่อุบัติเหตุผมไม่มีคนคุยเลยครับผมไม่รู้ว่าถ้าคุยกับ ผู้หญิงแล้วจู่ๆผมบอกชอบผู้ชายขึ้นมาผมก็ห่วงความรู้สึกเขานะครับผมก็เลยไม่มีคนคุย แต่ถ้าคุยกับผู้ชายผมก็ไม่แน่ใจว่าชอบหรือป่าว แต่กลัวที่สุดคือครอบครัวผมกับเขา จะรับได้รึป่าว+ผมพิการด้วย ผมก็แค่อยากมีคนคุย ที่ปรึกษา คุยแล้วสบายใจรับได้อย่างที่ผมเป็น สุดท้ายนี้ผมขอถามหน่อยครับ 1 คนพิการจะเจอรักจริงๆป่าวครับเป็นเพศเดียวกันด้วย
2 จะมีสักกี่คนที่รับได้อย่างที่เราเป็น คิดแล้วเศร้า
ปล. หาคนคุยด้วยแหล่ะครับ ผมเหงา