สวัสดีค่ะดิฉันเป็นอาสาสมัครบริบาลท้องถิ่นดูเเลผู้ป่วยติดเตียงตามชุมชน ซึ่งมีเคสผู้ป่วยที่ต้องการเครื่องออกซิเจนขนาด10ลิตรซึ่งตอนนี้ที่  รพ.มีเเค่ 3ลิตร กับ 5ลิตร ตอนนี้ผู้ป่วย นอนอยู่  รพ. อ

ผู้ป่วยเป็นยายอายุ80+ปลายๆ ติดเตียงเป็นเบาหวานความดันไตติดเตียงสื่อสารไม่ได้ ผมเป็นหลาน ป้าเป็นผู้ดูแล24ชม. แม่ผมเป็นคนเข้ามาดูแลยายบ้างเพราะบ้านอยู่ติดกัน เข้าเรื่องเลยนะครับ  วันป่วนเข้ารพ.เพรา

ยายเราชอบเอาเงินที่ตาให้ไปจ่ายค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ไปใช้ส่วนตัวหรือเอาไปลงทุนกับผลิตภัณฑ์บริษัทนึงแล้วมาขาย แต่ทุกครั้งก็ไม่มีมาจ่ายอยู่ดี จนต้องมาขอให้เราช่วยและเราช่วยทุกครั้งตอนที่เรายังเป็นนักศึกษ

พอดีปวดท้องหนักมาก จนต้องไป รพ.ด่วน พอไปสรุปตรวจเจอก้อนซีสต์ในรังไข่จาก รพ.เอกชน เลยคิดว่าค่าใช้จ่ายสูงแน่ๆ เลยอยากรักษา รพ.รัฐ ที่อยู่ใกล้ที่พัก และลองหา รพ.ที่สามารถใช้สิทธิบัตร&

ตั้งแต่ท้องฝากครรภ์ที่รพ.บ้านฉางค่ะ แต่รู้สึกเหมือนหมอไม่สนใจ แทบไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับเด็กเลย เข้าพบหมอไม่เคยเกิน3นาทีเลยค่ะ จนตอนนี้29วีครู้แค่ว่า เด็กสมบูรณ์กับโอกาสเป็นดาว1:20,000 แล้วหมอก็คนละ

คือแม่เราเป็นความดันคะแต่ว่าเมื่อก่อนอะค่ะแม่เราเป็นคนชอบเดินป่าเดินเขาไม่เคยเจ็บขาเลยค่ะ แต่ช่วงเป็นโควิดแม่เราต้องฉีดวัคซีน หลังจากนั้นคือแม่เราบอกว่ารู้สึกไม่เหมือนเดิมคือปกติแม่เราเป็นคนขี้ร้อนแม่

คือเรื่องมีอยู่ว่า พ่อล้มป่วยเป็นโรคหัวใจ แล้วก็ไปโรงพยาบาลใกล้บ้านเช่าคือในตัวเมือง แล้วรักษา รับยา และไปทำบอลลูนเรียบร้อย แต่...บ้านเลขที่ของพ่อติดอยู่ต่างอำเภอ สิทธิ์รักษาเลยอยู่ต่างอำเภอ ทางรพ.ในเ

คือเราสนิทกับยายดูแลหอคนนึง จนวันนึงยายโทรมาบอกว่าจะไม่ได้อยู่ที่นี่อีกแล้วนะแล้วก็สวัสดีปีใหม่เรา ยายป่วยเป็นไทรอยด์ ต้องย้ายไปอยู่กับน้องสาว ยายอายุ70 นั่งรถไฟไปกรุงเทพตัวคนเดียว เราถามว่าทำไมยายไม่