ขึ้นชื่อว่าหนังผีเกาหลี มีหลายเรื่องที่น่ากลัวถึงขั้นเป็นตำนาน แต่ก็มีหลายเรื่องที่แป้กเหมือนกัน เรื่องที่น่ากลัวขึ้นหิ้งส่วนใหญ่องค์ประกอบโดยรอบจะนำพาหนังให้น่ากลัวขนหัวลุกตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง แต่เรื่องที่ส่วนใหญ่จะแป้ก ก็จะเป็นแนวๆ เล่นแต่ผีหน้าขาวจังหวะหลอกแบบให้ตกใจ แต่จะไม่มีลูกเล่นอะไรเลย ซึ่งองค์ประกอบโดยรอบนี่แหละที่ส่วนใหญ่จะทำให้หนังเป็นที่จดจำได้หรือไม่ได้
 

หนังเล่าถึงเรื่องราวของ "ยูมิ" (อีเซยอง) ซึ่งเดินทางไปเยี่ยมเพื่อนสาวของแม่ และนำน้องสาวไปส่งที่โรงแรมลึกลับแห่งหนึ่ง แต่ทริปธรรมดากลับกลายเป็นฝันร้ายสุดสยองเมื่อโรงแรมดังกล่าวซ่อนปริศนาสุดสะพรึงเกินกว่าที่เธอจะทันตั้งตัว


จะว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังผีอย่างเดียวก็ไม่ได้เต็มปาก แต่หนังเน้นบรรยากาศออกมาหลอกมากกว่า และเหมือนจะพยายามเล่าเรื่องให้เหมือนหนังสืบสวนสอบสวนด้วยซ้ำ เพราะในเรื่องจะมีปมปริศนาอะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้เกิดความสงสัยในเรื่องราวของผี และเรื่องราวของคนที่อยู่ในโรงแรม เพื่อเสาะหาความจริงบางอย่างที่ถูกซ่อนอยู่ 
 

ด้วยอารมณ์ที่หนังมันสื่อออกมาเป็นรูปแบบหนังผีที่ต้องสืบสวนปมปริศนา ทำให้หนังเดินเรื่องอยู่แค่ไม่กี่โลเคชั่น และแน่นอนโลเคชั่นหลักต้องเป็นโรงแรมนี่แหละ หนังพยายามใช้บรรยากาศของโรงแรมซึ่งเอาจริงๆ บรรยากาศมันน่ากลัวอยู่นะ มาคอยหลอกคนดูอยู่ตลอดโดยไม่ได้เน้นตัวผี ซึ่งมันเหมือนกับการใช้ความอึมครึมมาปกคลุมทั้งเรื่องเพื่อให้มันดูลึกลับและน่าขนลุก
 
 

แต่จะด้วยอะไรก็ตามแต่ หนังกลับไม่ได้น่ากลัวอย่างที่หวังไว้ ทั้งบรรยากาศที่หนังพยายามจะบิ๊วให้มันขึ้น หรือแม้แต่ตัวผีก็ตาม หนังเหมือนจะไม่ได้โฟกัสที่ตัวผีด้วยซ้ำ เพราะทำผีออกมาได้ไม่น่ากลัวเลย แต่พยายามจะใช้บรรยากาศมาช่วยผลักดัน ซึ่งมันก็ยังไม่ดีพอที่จะทำให้มันน่ากลัวจนกรี๊ดกร๊าดออกมาเต็มปาก อาจจะแค่กระตุกสะดุ้งเล็กๆ สำหรับคนขวัญอ่อน 
 

แต่ก็ต้องขอให้เครดิตตอนจบที่ทุกอย่างถูกเฉลยปมออกมา ก็ยังถือว่าจบได้โอเคในระดับนึง ไม่ได้ขี้เหร่ เพราะถ้าหนังไม่ได้น่ากลัวมากแล้วขมวดปมแบบจบไม่ดีนี่จบเลยนะ แต่อันนี้ยังพอถือว่าได้อยู่ ถ้าเพิ่มความน่ากลัวน่าจะดีกว่านี้ 
 

ขอขอบคุณรอบสื่อมวลชนดีๆ จาก สหมงคลฟิล์ม อินเตอร์เนชั่นแนล Sahamongkolfilm International ด้วยครับ

ถ้าชอบบทความ ฝากเพจหนังเล็กๆ ด้วยนะครับ  >>> https://www.facebook.com/DooNangGunMai/