ผมพยายามหาแก่นแท้ของการชุมนุมอยู่ เอาจริงๆ ก็คิดออกไม่กี่อย่างอะนะ หนึ่งในนั้นคือไม่พอใจ ไม่พอใจอะไรก็ตามแต่...ก็...ชุมนุม

ทีนี้...มันมีเส้นแบ่งอะไรยังไงไหม ว่าต้องขนาดไหนถึงต้องชุมนุม ถ้าเป็นเมื่อก่อน...เอาที่ผมทันก็ นิรโทษกรรมสุดซอย มันค่อนข้างจะเป็นเรื่องใหญ่ และตอนนั้นก็มีแต่พวกไดโนเสาเนาะ ที่ขับเคลื่อนนู่นนั่นนี่จนกลายเป็นฝูงชนกลายเป็นคลื่นมนุษย์

กลับมาที่ปัจจุบัน ไม่ใช่ไดโนเสาละ (เขาว่างั้นนะ) ม๊อบกระจุ๋มกระจิ๋มนี่ออกมาเพียบ ห้าคนสิบคนก็เอา คือ...แบบ...นิดหนึ่งก็จำกัดเสรีภาพ นิดสองก็ถูกบังคับ มันเจ็บปวดมากหนูรับไม่ได้ ต้องชุมนุมมมมมมมมม เอาไดโนเสาออกจากโลกไป

ผมอยากจะบอกอย่างนี้นะส้มแดง คุณกำลังปลูกฝังความเอาแต่ใจให้สาวก คุณกำลังสร้างอาวุธไว้ทำลายตัวเอง พอถึงคิวพวกคุณได้ปกครองประเทศ (ถ้ามีวาสนาอะนะ) นิดๆ หน่อยๆ ก็จะมีการชุมนุม เอะอะก็จะมีประท้วง ไม่ใช่จากใครหรอก ก็จากคนที่ดันหลังอยู่ตอนนี้นี่แหละ คุณคิดว่าคุณยืนอยู่จุดนี้แล้วทำแบบนี้ได้ อีกฝ่ายเขามายืนจุดเดียวกับคุณเขาจะทำไม่ได้เหรอ

แต่ก็นะ...โดยส่วนตัวผมว่าส้มแดงค่อนข้างกลวง ไปได้ไม่ถึงฝั่งฝันหรอก มันจะซัดกันภายในจนเละเสียก่อน จริงๆ ก็เริ่มเห็นควันกันแล้วนี่ แกนนำบางคนออกมาตัดพ้อบ้างแล้วนี่นะ

ก็...เหอะๆ ฟังเพลงดีกว่า