จากที่ตั้งกระทู้ถามไปแล้วครั้งหนึ่งตอนนี้อยากรู้ความคิดของ ผช บางคน ผญ ก็มาแลกเปลี่ยนความคิดให้ฟังได้นะคะ
จากตอนนั้นที่เขาบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อน ตอนนั้นยอมรับว่าเสียความรู้สึก แต่ไม่โกรธเพราะเป็นเพื่อนกัน และขอให้เขาเลิกหยอกเราได้แล้ว พร้อมบอกเขาว่าให้จริงจังกับความรักได้แล้ว เราก็ค่อยๆถอยห่างจนเขาถามเราเป็นอะไร ความที่เราเป็นคนตรงๆเราเลยบอกเขาไปว่าก็เป็นเพื่อน แต่ไม่อยากสนิทด้วยเพราะไม่ชอบคนเจ้าชู้ พอเราพูดจบเรากับเขาก็ไม่ทักกันหลายเดือน แต่เขาก็ทำตัวปกติกับเราทุกอย่างมาเม้นในเฟสเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้ทักมาเล่า เรื่อง ผญ ก็ไม่ได้ยินข่าวว่าเขาไปหยอกไปจีบใครเท่าไหร่ และเหมือนไม่มีคนจริงใจกับเขาแหละ และหลายเดือนต่อมาเขาก็ทักเรามาว่าคิดถึงเรา เราก็คิดว่าคงคิดถึงแบบเพื่อนแหละ (เราไม่อยากคิดไปเอง) และเขามาวนเวียนกับเรามากขึ้น คอลหรือโทรคุยกันเกือบทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งเขาก็พูดขึ้นมากับเราน้ำเสียงจริงจังกว่าปกติว่า เขาไปเจอ ผญ มากเยอะแยะ แต่ไม่มีใครดีกับเขาเท่าเรา เราก็แบบอึ้งคุยกันอยู่ดีดีเปลี่ยนโหมดเฉยเลย แต่เราเป็นคนเชื่อคนยากเลยไม่ค่อยไว้ใจในคำพูดของเขา เพราะเขาเคยเล่นมาตลอด และเราก็คุยปรึกษาเรื่องชีวิตแบบเพื่อนที่สนิทกันมาเรื่อยๆเขาก็พูดคุยหยอกเราเหมือนสมัยตอนเรียนด้วยกัน ซึ่งเราก็เข้าใจว่าเขาเป็นคนมีอัธยศัยดีและชอบหยอกให้คนอื่นอายอยู่แล้ว จนผ่านมาเกือบปีอยู่ดีดีเขามาบอกว่ารักเรา เราตกใจและยังจำคำที่เขาบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อน เราเลยด่าเขาไปว่าอย่ามาม่อใส่เรา เราไม่ใช่ ผญ ง่ายๆที่จะมาดีใจกับคำพูดที่ไม่รู้จริงหรือไม่จริง บลาๆ (ยอมรับว่าด่าแรงอยู่) เขาก็เลยโกรธเราและบอกกับเราว่า 'คุณอย่าเอาความคิดที่คุณแค่เห็นผมจากภายนอกมาตัดสินผม' (เขาบอกอีกว่าต่อไปเขาจะไม่หยอกเราอีกเรา) ได้ยินคำนั้นแหละเรารู้สึกผิดเราเลยขอโทษเขา แต่เขายอมรับคำขอโทษ แต่ไม่ทักมาหาเราเลย เราเลยตัดสินใจจะเป็นคนโทรไปหาเขาก่อน (ทั้งที่เราไม่ค่อยโทรหาใครก่อน) เพราะรู้ว่าเขายังโกรธเราอยู่ เราเลยพิมพ์ถามเขาว่า โทรไปได้มั้ย แล้วเขาพิมพ์ตอบมาว่า ไม่ว่างถ้าว่างเดี๋ยวจะโทรกลับ เราก็ตอบแค่ 'อืม' แล้วเขาก็ไม่โทรมาอีกเลยและไม่เม้นไม่อะไรเราอีก เราก็รู้ว่าเขาโกรธและเราก็ไม่ง้อและปล่อยผ่านไปเลย (เพราะถือคติว่าขอโทษแล้วยอมรับแปลว่าไม่มีอะไร 555+) จนผ่านมาเกือบเดือนเขาเริ่มมาเม้นในเฟสเรา แต่ก็ไม่ทัก แต่มีมาเม้นบ้างบางครั้งตลอด 1 ปีที่ไม่ได้คุยกัน จนเราสอบภาษาอังกฤษได้เขาก็เลยมาเม้นแสดงความยินดีด้วย และครั้งนี้เขาก็ทักมาหาเราบอกว่า ยินดีด้วย 1 ปีแล้วที่ไม่ได้คุยกัน เราก็มีความรู้สึกผิดมาตลอด เราเลยพิมพ์ขอโทษสำหรับทุกอย่าง เพราะตลอดเวลาเรายอมรับว่าเราผิด แต่ในเมื่อเขาบอกว่างจะโทรมาเราเลยไม่อยากไปเซ้าซี้ให้เขารำคาญ และเขาก็บอกเราว่าตลอดเวลา 1 ปีที่ไม่ได้คุยกัน คิดถึงเรามาก ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง รู้ว่ายังรักกันเหมือนเดิม เขาขอให้เรากลับมาอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม เราก็เลยกลับมาคุยกันเหมือนเดิม เรากับเขาก็คุยกันจนวนมาถามไถ่ถึงระยะเวลา 1 ปีที่เราหายไปจากชีวิตเขาเขาก็เล่าถึงความรู้สึกที่เจอมาตลอด แล้วเขาก็บอกรักเราประมาณอยากมีเราในชีวิต จากที่ปิดใจมาโดยพอได้ฟังคือเราใจอ่อนยวบเลย แต่เรายังไม่แน่ใจในความรู้สึกเขาเราเลยพยายามใจเย็นและถามเขาไปว่าเขาชอบเราจริงๆหรอหรืออาจจะเป็นแค่อาจจะรู้สึกเป็นเซฟโซนที่ดีเวลาได้คุย แต่เขาก็ยืนยันมาว่ามันคือความรักแล้วเขาก็ถามเราว่าตลอดเวลาที่ไม่ได้คุยกันเรารู้สึกรักเขาบ้างมั้ย คิดถึงเขามั้ย เราก็บอกตามความจริงว่าคิดถึงแต่พยายามห้ามใจไว้ เขาก็หาว่าเราใจร้ายทั้งที่ด่าว่าเขาแต่ไม่ง้อเขาเลย ส่วนรักเราก็บอกเขาไปว่าเรายังไม่บอกเพราะเรายังไม่มั่นใจในตัวเขา เพราะเรากลัวว่าถ้าเรากลับมาอยู่ตรงนนี้แล้วเขาก็จะไปจีบใครอีกรึเปล่าหรือมี ผญ เข้ามาหาเขาอีกมั้ย แล้วเขาก็จะทำเหมือนเราเป็นคนใจดีที่เขาหันมาแล้วก็เจอเสมอ แต่เราก็ยอมรับกับตัวเองว่าได้เปิดใจให้เขาแล้ว แต่ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เราคาด คุยกันมาได้สักพักเราจับได้เพราะเขาไปทักหาแฟนน้องที่เคารพนับถือเรา เขาทักไปถามแฟนน้องว่าเป็นตำรวจมั้ย แต่แฟนน้องเราไม่ได้คุยต่อ ใจเราคิดแล้วว่าทักหาน้องเราได้ก็ต้องหาคนอื่นได้สิ เขาน่าจะให้เราสำคัญเหมือนทุกครั้ง แต่เขายังมีตัวเลือกให้เลือกอยู่แหละ วันหนึ่งเราคุยกับเขาเรื่องการเป็นแฟน แล้วเขาบอกว่ารอเรามาเป็นแฟน เราเลยถามเหตุผลว่ารอเพราะอะไร แต่เขาตอบบ่ายเบี่ยงว่าแค่รอเราเลยตัดสินใจพิมพ์ถามไปเลยว่า ชอบหรือไม่ชอบกัน เขาบอกเราว่า 'เดี๋ยวบอกนะ' คำตอบที่ได้ทำให้เราหมดความรู้สึกกับเขามีแค่ความรู้สึกที่ว่าเขาหลอกเราไม่เคยเห็นเราเป็นแม้กระทั่งเพื่อนถึงได้เอาความรู้สึกเรามาล้อเล่นและทำให้เรากลายเป็นตัวเลือกสำหรับเขา เราก็เลยบอกว่าไม่ต้องบอกเพราะรู้แล้ว เราก็เลยพูดทุกอย่างที่ออกไปและตัดพ้อน้อยใจถึงความที่เขาไม่เห็นเราเป็นเพื่อน แต่กลับเลือกที่จะเล่นกลับความรู้สึกเราทั้งที่เราเคยเซฟเขาไว้ในส่วนของเพื่อนสนิท แต่เขาก็ดึงเรามารู้สึกแต่กลับมาแสดงความไม่แน่ใจเอาตอนที่เราเปิดใจ เรายอมรับมันไม่ได้เลยพูดตัดขาดไปเลย และเราก็ยกเลิกเป็นเพื่อนกับเขาและเดินออกมาก่อน เพราะไม่อยากรอฟังอะไรเขาแน่ใจก็ให้เขามาอธิบายเอง และตอนนี้ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วเขาก็ไม่คิดจะตามจะมาอธิบายอะไรเลย เขาก็ใช้ชีวิตปกติของเขา เราเลยงงว่าแล้วความพยายามที่อยากให้เรามารัก ตลอดเวลาที่ผ่านมามันคืออะไร?????
ตอนนี้เค้าคิดหรือรู้สึกอะไรของเค้าอยู่? และที่ผ่านมาทำเพื่ออะไร??
จากตอนนั้นที่เขาบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อน ตอนนั้นยอมรับว่าเสียความรู้สึก แต่ไม่โกรธเพราะเป็นเพื่อนกัน และขอให้เขาเลิกหยอกเราได้แล้ว พร้อมบอกเขาว่าให้จริงจังกับความรักได้แล้ว เราก็ค่อยๆถอยห่างจนเขาถามเราเป็นอะไร ความที่เราเป็นคนตรงๆเราเลยบอกเขาไปว่าก็เป็นเพื่อน แต่ไม่อยากสนิทด้วยเพราะไม่ชอบคนเจ้าชู้ พอเราพูดจบเรากับเขาก็ไม่ทักกันหลายเดือน แต่เขาก็ทำตัวปกติกับเราทุกอย่างมาเม้นในเฟสเหมือนเดิม แต่ก็ไม่ได้ทักมาเล่า เรื่อง ผญ ก็ไม่ได้ยินข่าวว่าเขาไปหยอกไปจีบใครเท่าไหร่ และเหมือนไม่มีคนจริงใจกับเขาแหละ และหลายเดือนต่อมาเขาก็ทักเรามาว่าคิดถึงเรา เราก็คิดว่าคงคิดถึงแบบเพื่อนแหละ (เราไม่อยากคิดไปเอง) และเขามาวนเวียนกับเรามากขึ้น คอลหรือโทรคุยกันเกือบทุกวัน อยู่มาวันหนึ่งเขาก็พูดขึ้นมากับเราน้ำเสียงจริงจังกว่าปกติว่า เขาไปเจอ ผญ มากเยอะแยะ แต่ไม่มีใครดีกับเขาเท่าเรา เราก็แบบอึ้งคุยกันอยู่ดีดีเปลี่ยนโหมดเฉยเลย แต่เราเป็นคนเชื่อคนยากเลยไม่ค่อยไว้ใจในคำพูดของเขา เพราะเขาเคยเล่นมาตลอด และเราก็คุยปรึกษาเรื่องชีวิตแบบเพื่อนที่สนิทกันมาเรื่อยๆเขาก็พูดคุยหยอกเราเหมือนสมัยตอนเรียนด้วยกัน ซึ่งเราก็เข้าใจว่าเขาเป็นคนมีอัธยศัยดีและชอบหยอกให้คนอื่นอายอยู่แล้ว จนผ่านมาเกือบปีอยู่ดีดีเขามาบอกว่ารักเรา เราตกใจและยังจำคำที่เขาบอกว่าเราเป็นแค่เพื่อน เราเลยด่าเขาไปว่าอย่ามาม่อใส่เรา เราไม่ใช่ ผญ ง่ายๆที่จะมาดีใจกับคำพูดที่ไม่รู้จริงหรือไม่จริง บลาๆ (ยอมรับว่าด่าแรงอยู่) เขาก็เลยโกรธเราและบอกกับเราว่า 'คุณอย่าเอาความคิดที่คุณแค่เห็นผมจากภายนอกมาตัดสินผม' (เขาบอกอีกว่าต่อไปเขาจะไม่หยอกเราอีกเรา) ได้ยินคำนั้นแหละเรารู้สึกผิดเราเลยขอโทษเขา แต่เขายอมรับคำขอโทษ แต่ไม่ทักมาหาเราเลย เราเลยตัดสินใจจะเป็นคนโทรไปหาเขาก่อน (ทั้งที่เราไม่ค่อยโทรหาใครก่อน) เพราะรู้ว่าเขายังโกรธเราอยู่ เราเลยพิมพ์ถามเขาว่า โทรไปได้มั้ย แล้วเขาพิมพ์ตอบมาว่า ไม่ว่างถ้าว่างเดี๋ยวจะโทรกลับ เราก็ตอบแค่ 'อืม' แล้วเขาก็ไม่โทรมาอีกเลยและไม่เม้นไม่อะไรเราอีก เราก็รู้ว่าเขาโกรธและเราก็ไม่ง้อและปล่อยผ่านไปเลย (เพราะถือคติว่าขอโทษแล้วยอมรับแปลว่าไม่มีอะไร 555+) จนผ่านมาเกือบเดือนเขาเริ่มมาเม้นในเฟสเรา แต่ก็ไม่ทัก แต่มีมาเม้นบ้างบางครั้งตลอด 1 ปีที่ไม่ได้คุยกัน จนเราสอบภาษาอังกฤษได้เขาก็เลยมาเม้นแสดงความยินดีด้วย และครั้งนี้เขาก็ทักมาหาเราบอกว่า ยินดีด้วย 1 ปีแล้วที่ไม่ได้คุยกัน เราก็มีความรู้สึกผิดมาตลอด เราเลยพิมพ์ขอโทษสำหรับทุกอย่าง เพราะตลอดเวลาเรายอมรับว่าเราผิด แต่ในเมื่อเขาบอกว่างจะโทรมาเราเลยไม่อยากไปเซ้าซี้ให้เขารำคาญ และเขาก็บอกเราว่าตลอดเวลา 1 ปีที่ไม่ได้คุยกัน คิดถึงเรามาก ได้รู้อะไรหลายๆอย่าง รู้ว่ายังรักกันเหมือนเดิม เขาขอให้เรากลับมาอยู่ตรงนี้เหมือนเดิม เราก็เลยกลับมาคุยกันเหมือนเดิม เรากับเขาก็คุยกันจนวนมาถามไถ่ถึงระยะเวลา 1 ปีที่เราหายไปจากชีวิตเขาเขาก็เล่าถึงความรู้สึกที่เจอมาตลอด แล้วเขาก็บอกรักเราประมาณอยากมีเราในชีวิต จากที่ปิดใจมาโดยพอได้ฟังคือเราใจอ่อนยวบเลย แต่เรายังไม่แน่ใจในความรู้สึกเขาเราเลยพยายามใจเย็นและถามเขาไปว่าเขาชอบเราจริงๆหรอหรืออาจจะเป็นแค่อาจจะรู้สึกเป็นเซฟโซนที่ดีเวลาได้คุย แต่เขาก็ยืนยันมาว่ามันคือความรักแล้วเขาก็ถามเราว่าตลอดเวลาที่ไม่ได้คุยกันเรารู้สึกรักเขาบ้างมั้ย คิดถึงเขามั้ย เราก็บอกตามความจริงว่าคิดถึงแต่พยายามห้ามใจไว้ เขาก็หาว่าเราใจร้ายทั้งที่ด่าว่าเขาแต่ไม่ง้อเขาเลย ส่วนรักเราก็บอกเขาไปว่าเรายังไม่บอกเพราะเรายังไม่มั่นใจในตัวเขา เพราะเรากลัวว่าถ้าเรากลับมาอยู่ตรงนนี้แล้วเขาก็จะไปจีบใครอีกรึเปล่าหรือมี ผญ เข้ามาหาเขาอีกมั้ย แล้วเขาก็จะทำเหมือนเราเป็นคนใจดีที่เขาหันมาแล้วก็เจอเสมอ แต่เราก็ยอมรับกับตัวเองว่าได้เปิดใจให้เขาแล้ว แต่ทุกอย่างก็เป็นอย่างที่เราคาด คุยกันมาได้สักพักเราจับได้เพราะเขาไปทักหาแฟนน้องที่เคารพนับถือเรา เขาทักไปถามแฟนน้องว่าเป็นตำรวจมั้ย แต่แฟนน้องเราไม่ได้คุยต่อ ใจเราคิดแล้วว่าทักหาน้องเราได้ก็ต้องหาคนอื่นได้สิ เขาน่าจะให้เราสำคัญเหมือนทุกครั้ง แต่เขายังมีตัวเลือกให้เลือกอยู่แหละ วันหนึ่งเราคุยกับเขาเรื่องการเป็นแฟน แล้วเขาบอกว่ารอเรามาเป็นแฟน เราเลยถามเหตุผลว่ารอเพราะอะไร แต่เขาตอบบ่ายเบี่ยงว่าแค่รอเราเลยตัดสินใจพิมพ์ถามไปเลยว่า ชอบหรือไม่ชอบกัน เขาบอกเราว่า 'เดี๋ยวบอกนะ' คำตอบที่ได้ทำให้เราหมดความรู้สึกกับเขามีแค่ความรู้สึกที่ว่าเขาหลอกเราไม่เคยเห็นเราเป็นแม้กระทั่งเพื่อนถึงได้เอาความรู้สึกเรามาล้อเล่นและทำให้เรากลายเป็นตัวเลือกสำหรับเขา เราก็เลยบอกว่าไม่ต้องบอกเพราะรู้แล้ว เราก็เลยพูดทุกอย่างที่ออกไปและตัดพ้อน้อยใจถึงความที่เขาไม่เห็นเราเป็นเพื่อน แต่กลับเลือกที่จะเล่นกลับความรู้สึกเราทั้งที่เราเคยเซฟเขาไว้ในส่วนของเพื่อนสนิท แต่เขาก็ดึงเรามารู้สึกแต่กลับมาแสดงความไม่แน่ใจเอาตอนที่เราเปิดใจ เรายอมรับมันไม่ได้เลยพูดตัดขาดไปเลย และเราก็ยกเลิกเป็นเพื่อนกับเขาและเดินออกมาก่อน เพราะไม่อยากรอฟังอะไรเขาแน่ใจก็ให้เขามาอธิบายเอง และตอนนี้ผ่านมาครึ่งเดือนแล้วเขาก็ไม่คิดจะตามจะมาอธิบายอะไรเลย เขาก็ใช้ชีวิตปกติของเขา เราเลยงงว่าแล้วความพยายามที่อยากให้เรามารัก ตลอดเวลาที่ผ่านมามันคืออะไร?????