พอดีผมไปอบรมเชิงปฏิบัติการในโครงการหนึ่ง อบรมอยู่ 4 วัน 3 คืน ทุกคนตั้งใจฟังพี่วิทยากรให้ความรู้ต่าง ๆ และเล่นกิจกรรม จนถึงวันที่ 3 พี่ ๆ เขาก็มอบหมายให้ทุกโรงเรียนคิด นวัฒกรรม ขึ้นมาเพื่อนำไปต่อยอดที่โรงเรียนของตนโดย โรงเรียนใดที่คิดมาได้ดีพอเข้าตากรรมการก็จะได้รับเงินทุนสนับสนุนเป็นจำนวนหนึ่ง(หลักหมื่น) จะตัดสินในวันที่ 4 แต่ในวันที่ 3 เราคิดกันทั้งวันว่าจะทำอะไรแบบใหนสุดท้ายก็คิดออกว่าจะทำอะไรเราก็เลยลงมือเขียนเค้าโครงและกระบวนการทำต่าง ๆ จนเสร็จใช้เวลา 6 ชั่วโมง ในวันที่ 3 และก่อนกลับเข้าห้องพักพวกพี่ๆวิทยากรก็ให้พวกเรานำเสนอ(ทดลองนำเสนอ) เพื่อหาข้อผิดพลาดและนำไปปรับปรุงให้ดี ซึ่งผมก็เป็นคนนำเสนอกับน้องอีก 2 คน ก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่ในคืนที่ 3 คือนสุดท้าย ครูให้เรามาประชุมกันว่าจะเอายังไงกับวันพรุ่งนี้และความเห็นของทุกคนตรงกันว่า "อยากเปลียน นวัฒกรรม ใหม่" ครูก็มาช่วยเหมือนกันเพราะครูก็อยากให้เปลียนเพราะสิ่งที่เราคิดนั้นมันใหญ่เกินตัวเกินไป แล้วสรุปก็เปลียนจริง ๆ แล้วคืนนั้นทั้งคืนเราก็ลงมือทำใหม่หมดไม่ได้ใช้อะไรที่ทำเมื่อต่อนกลางวันเลยซึ่งต้องทำให้ทันนำเสนอตอนในวันพรุ่งนี้ แล้วงานก็เสร็จช่วงตี 2 กว่า ๆ แล้วเราก็ถามครูว่าใครจะนำเสนอครับครูก็ตอบ "ว่าให้เธอกับน้องอีก 1 คนเดียวหาให้ พรุ่งนี้เช้าค่อยคุยกันต่อ" แล้วก็แยกยายกันไปนอน แล้วพอเช้ามาไกล้ถึงเวลานำเสนอซึ่งตอนนั้นยังหาคนนำเสนอยังไม่ได้สรุปคือ เรานำเสนอคนเดียว ซึ่งตอนนั้นเราก็ยังไม่เข้าใจในนวัฒกรรมตัวใหม่ที่คิดขึ้นมาเลยสรุปคือไม่ได้เตรียมตัวมากพอ เลยทำให้เราพูดกลับไปกลับมา งานก็เลยออกมาไม่เป็นดังที่ตัวเองหวังไว้
ซึ่งครูเขาก็บอกอยู่ว่าเราพูดไม่ถูกพูดกลับไปกลับมา
ซึ่งเราก็ไม่โทษใครหรอกโทษตัวเองเพราะมีเวลาแต่ไม่ยอมหาความรู้เลย ซึ่งเราก็เป็นหัวหน้าด้วย
ก็มาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังกันครับ